Geen foto van het Noorderlicht
De eerste avond in Reykjavik en we komen voor het Noorderlicht. Dit jaar is er veel kans om dat te zien vanwege de toegenomen zonneactiviteit. Vlak na kerst was die intrigerende documentaire van Joanna Lumley op TV. We willen het nu zelf ervaren. We hebben ons al voorgenomen ons dag-en-nachtritme te verschuiven om zo vaak mogelijk van dit natuurverschijnsel te genieten.
De eerste avond in Reykjavik en we komen voor het Noorderlicht. Dit jaar is er veel kans om dat te zien vanwege de toegenomen zonneactiviteit. Vlak na kerst was die intrigerende documentaire van Joanna Lumley op TV. We willen het nu zelf ervaren. We hebben ons al voorgenomen ons dag-en-nachtritme te verschuiven om zo vaak mogelijk van dit natuurverschijnsel te genieten.
Dan moet het wel een heldere nacht zijn en die is er nu. Dus we zetten onze reismoeheid opzij en we nemen de bus naar Thingvellir, het nationale park van IJsland. Onze gids stapt regelmatig uit: checking conditions! We turen de hemel af naar een eerste spoor en dan ineens is er een lichte zilveren band te zien aan de horizon. Dat is het beginstadium. We blijven kijken om niets te missen, die zilveren band is alvast binnen!
Vele kilometers later bereiken we de juiste observatie-plek. Stikdonker beneden en aan de hemel schitteren duizenden sterren. Veel meer dan ik ooit bij elkaar gezien heb. Iedereen gaat druk in de weer met filmcamera’s en fototoestellen, al dan niet voorzien van lichtmeters en flitsers. Er gebeurt niets, behalve die band dan. Ik houd de gids in de gaten om te zien of hij al aanstalten maakt om terug te keren.
En dan ineens barst het los. De hemel wordt een groen gordijn dat danst en buigt en voortdurend van vorm verandert. Dan zien we ook rose en lichtbruine tinten onderaan de elegante draperieën . Soms lijkt het een lasershow of een vuurwerk. Maar waarom wil ik vergelijken, dat kan niet. Het noorderlicht is onbenoembaar. Zo staan we twintig minuten buiten in de nacht. Ik vergeet de juiste sluitertijden en correcte belichtingsinstellingen. Ik vergeet mijn camera. Ik kijk en ik kijk en ik merk mijn ontroering en mijn kippenvel voor dit ongrijpbare, fenomenale gebeuren. En wat zijn woorden?
Ik voel ter plekke de betekenis van mindfulness: bewust ervaren in het hier en nu. Daar hoort geen foto voor later bij. En eigenlijk ook geen woorden. Op de terugweg voel ik me dankbaar en als ik later thuis de andere foto’s van IJsland bekijk, zit die van het Noorderlicht voor altijd op mijn netvlies. Het zou bij die ene avond blijven!
Myriam Schrover, mindfulness-trainer, voor informatie over de komende training in Eindhoven, mail naar
praktijk@alarecherche.nl
Mooi
Leuk om te lezen. En fijn dat je niet voor de foto’s ging.
hier wel een video
Ik heb een oom die timmerman is, hij test alles met zijn hamer of zijn vingertoppen. Een klopje op iets, geeft hem informatie wat de staat van dat “iets” is.
Voor een mindfulness trainer kan ik me ook voorstellen dat alles in dat kader is in te passen.
Maar Mirjam, leg nu eens uit waarom, deze ervaring voor jouw gevoel daarmee te maken heeft.
Het gaat om dat waarom. Daarmee leg je volgens mij op een waardevollere manier uit wat het is, en dus waarom.
In minder dan 300 woorden graag. Ik ben benieuwd.
Voor degenen die het Noorderlicht wel willen bekijken zijn er vele video’s te vinden.
Omdat het verschijnsel zich verspreid over de hele hemel voordoet, zijn het vaak [url=http://www.youtube.com/watch?v=Ezobpz55EEY]fisheye opnamen, de hele hemel wordt in een rond beeld getoond.[/url] De rand van het ronde beeld is dan de horizon, daar zie je ook, klein, mensen rondlopen.
En ze worden versneld afgespeeld, uren Noorderlicht duurt dan een paar minuten.
[url=http://www.youtube.com/watch?v=Ezobpz55EEY]Maar ook op real time opnamen zit er beweging.[/url]
[url=http://www.youtube.com/watch?v=N5utQxtma2U]Dit filmpje met technische uitleg vind ik heel goed[/url], kijk vooral even op 3:20, waar ze laten zien dat de deeltjes van de zonnewind, als het ware over de magneetlijnen van de aarde, naar de polen worden gezogen