Afscheid van Gerrit onze weerstatisticus

Na zo’n 216 weerstatistieken van de in totaal 668 berichten die hij schreef nemen we voor een deel afscheid van onze weerstatisticus en oud redactielid Gerrit Goosen. Het onderstaande bericht was het eerste wat hij schreef:

Dat leverde toen de volgende reacties op:

Bijdrage van henkdaalder op zaterdag 29 december 2007 om 00:12 uur
Strijp S lijkt me toch een goede naam. De Philips gebouwen hadden namen die allemaal met een “S” begonnen.
Op Strijp 2 begonnen alle gebouwen met een “T” en op Strijp 3 met een “R”
Waarom dat zo gekozen is, weet ik niet, maar het valt me nu op dat het de eerste 3 letters van STRijp zijn.

Bijdrage van wims op maandag 31 december 2008 om 19:16 uur
Doet me denken aan een grappig voorval. Ik werkte nog niet zo lang bij Philips en had een vergadering in een gebouw op Strijp T. In de telefoongids had ik opgezocht waar dat gebouw lag en stak daarna met m’n fiets vanaf Strijp S de ring over. Ik vond het gebouw (ik meen dat het TR was), parkeerde mijn fiets en stapte binnen. Links en rechts kon je een gang in, maar vreemd genoeg hing boven beide gangen een bordje met de letters TIU en niet TR. Zat ik nou toch in het verkeerde gebouw? Ik snapte het niet. Pas toen ik een van de gangen in liep en van daaruit (want het leek verkeerd) weer terugwandelde werd het me duidelijk: op het bordje (van doorzichtig kunststof, dat ik nu dus van de andere kant bekeek) was nu UIT te lezen, de richting dus van de uitgang…

Bijdrage van rienvalk op zaterdag 29 december 2007 om 01:42 uur
Vanuit het Philips verleden kijkend is complex of strijp S,T,R als benaming ook vaak gebruikt. Strijp 1 ook wel maar Strijp 2 en 3 heb ik minder vaak gehoord. De naam klokgebouw of de philipsklok werd ook gebruikt. Die verschillende benamingen hingen ook af van de plek waar je zelf werkte. “Onder de klok” heb ik in mijn hele philipstijd nooit gehoord dat zal wel gebruikt zijn door diegene die in de buurt werkten. Maar dat gebied gaat een nieuwe toekomst tegemoet. Dat er dan gekozen wordt voor iets aangepaste of de meest gebruikte benamingen vind ik niet zo vreemd.

In 2010 ben je nog bezig geweest met het maken van een DSE verhaal wat er zo uit zag:

dat leverde deze tekst op,

”Precies om middernacht was er kortsluiting. Wie op dat moment door de stille en verlaten straat had gelopen, had de weinige lichten zien doven en de duisternis zien neerdalen.
Dit was meer dan een kortsluiting, de lichtnevel die altijd boven de stad hing was verdwenen, alle sterrenbeelden waren zichtbaar.
Echter, hoe fascinerend dit schouwspel ook was, aan het einde van de straat speelde zich iets af wat nog veel merkwaardiger was.
Midden op de kruising van twee straten zaten hele families met kinderen en in het midden was een soort kampvuur.
Marianca, de wijkverpleegster, keek uit het raam, pakte haar koffertje en maakte aanstalten om richting het kampvuur te gaan.
Toen ze haar jas nog maar half aan had, ontving ze een berichtje op haar mobiele telefoon. Ze kon de tekst niet lezen, het leek wel een oud runen-schrift. In gedachten verzonken over deze geheimzinnige boodschap, begaf ze zich naar het kruispunt. Daar werd haar aandacht getrokken door de vragende blik van een klein meisje met staalblauwe ogen en witblonde krullen. Ze droeg een manteltje van handgeweven bruine schapenwol, aan haar blote voetjes had ze eenvoudige sandaaltjes. Haar krullen waren gedeeltelijk bedekt door een vilten kapje.
Toen Marianca om zich heen keek, zag ze dat iedereen op soortgelijke wijze gekleed was. Die mensen konden zo uit de Middeleeuwen zijn weggelopen, dacht ze en geschrokken legde ze een verband met die onverklaarbare runen op haar mobiel.
Zouden die vreemde oude tekens een rol kunnen spelen in de communicatie met het meisje, dat haar zo indringend bleef aankijken? Spreekt ze wel dezelfde taal als ik, vroeg Marianca zich vertwijfeld af. Haar blik viel plotseling op de hanger die het kind aan een leren koord om de hals droeg. Daarop stonden net zulke tekens als in dat vreemde bericht. Ze knielde bij het meisje neer en zei vriendelijk: ‘Ik heet Marianca, en jij?’
‘Sa blindaz wulfaz berip,’ antwoordde het kind met een hoog, ijl stemmetje. Nauwelijks was het meisje uitgesproken of de dichte duisternis vulde zich met een verblindend wit licht. Het was alsof het vuur met lange tentakels van vlammen om zich heen greep.
Het kind, dat blijkbaar geen ouders had, greep angstig naar de hand van de verpleegster. Marianca, zelf minstens zo bang, sloot haar in de armen en sprak sussend: ‘Kom maar, lieve Belinda, ik zal je beschermen’.
Met het meisje op de arm keek ze verbaasd naar het veranderde landschap. Waar daarnet nog een moderne woonwijk was stonden nu lemen huisjes met rieten daken” Marianca stond als versteend, maar de andere mensen barstten in onverstaanbare juichkreten uit. Belinda rukte zich los en rende naar een van de lemen huisjes toe, waar ze werd opgevangen door een blonde vrouw met helderblauwe ogen.

Bezweet schoot Marianca wakker, had de voorbijrijdende brandweerauto haar met zijn gillende sirene wakker gemaakt? Nog slaapdronken schuifelde ze naar het slaapkamerraam en keek naar buiten.
De brandweerauto was haar huis reeds gepasseerd en de auto’s op de ringweg schoven weer bumper aan bumper aan haar raam voorbij. Een normale ochtendspits.
Ze keek eens op haar mobieltje om te zien hoe laat het was, en zag dat ze afgelopen nacht een nieuw Sms’je had ontvangen. “Vergeet niet dat we vandaag naar het Drentse openluchtmuseum gaan” dat Sms’je was van collega Ewout, ineens snapte Marianca waar die rare droom vandaan kwam. Versneld begon ze haar ochtend routine af te werken.”
Uiteindelijk is het verhaal toen in de ijskast gegaan en er niet meer uit gekomen.

Op de oude site hebben we vrij lang dit beeld gebruikt als je het over het weer had:

Na 2016 op de nieuwe portal werden dat foto’s van het weer en de natuur. Het was altijd weer een plezier om jouw weerstatistieken en andere berichten te lezen. We hopen dat je, nu de druk verdwenen is die je jezelf oplegde om maandelijks de weerstatistieken te publiceren, toch de inspiratie vindt om zo nu en dan wat te blijven schrijven. Zeker nu je dankzij het artikel in het ED van 28-12-24 ons aan een waardige opvolger hebt geholpen. Hopelijk draagt die weggevallen druk ook bij aan je gezondheid

Bedankt voor al je bijdragen!