Autoluw? Hoera… toch?

Elke werkdag rijd ik er naartoe en gedurende de dag kijk ik erop uit: de Vestdijk. Prachtig getransformeerd, weliswaar 300 procent duurder dan oorspronkelijk begroot, maar toch…. autoluw. En dat was, volgens toenmalig wethouder Schreurs keihard nodig. Zo hard zelfs, dat de luchtvervuiling als breekijzer werd gebruikt om de raad te overtuigen. Niet dat de Vestdijk de meest ongezonde plek was, want die eer was (en is) nog steeds voorbehouden aan de kruising van de Mecklenburgstraat en Mauritsstraat. De Vestdijk moest worden aangepakt zodat de toekomstige omwonenden in grote getalen rustig konden ademhalen.

Later werd tevergeefs gepoogd alle autoverkeer van de Vestdijk te weren. Dat algehele autoverbod kwam er niet, met als gevolg dat we nu in de binnenstad met een zeer bijzondere verkeersader zitten. Wat we gecreëerd hebben is een doorgaande route waarin het autoverkeer allesbehalve doorgaand is. Elke werkdag keert hetzelfde tafereel terug: filerijdend blik staat veelal met stationair draaiende motoren in de rij om door de Vestdijk te kruipen.

Autoluw staat inmiddels dus synoniem voor ‘langzaamrijdend en stilstaand verkeer’. Wie een verbuiksmeter in zijn/haar ouderwets gemotoriseerde auto heeft, weet dat in een dergelijke verkeerssituatie het verbruik meestal niet wordt weergegeven. Dat doen de autofabrikanten niet voor niets; dat heeft met de ongemakkelijke realiteit te maken. Een diesel- of benzinegestookte automotor werkt in een file verschrikkelijk inefficiënt. En dat heeft behoorlijke gevolgen voor de uitstoot en dus ook voor de luchtkwaliteit.

Toch is de kwaliteit van de stadslucht niet eens het meest acute probleem. De grootste kans van vroegtijdig overlijden is op de Vestdijk toe te schrijven aan een heel ander fenomeen: het eenzijdige fietspad dat plaats biedt aan het ‘groene’ vliegverkeer dat vanuit twee richtingen projectielen afvuurt op de overstekende voetgangers: e-bikes, fatbikes, elektrische huurscooters en e-transportfietsen. Massaal rijden de milieuvriendelijk ‘fietsers’ te hard of door rood, of allebei. Lang leve de stadsboulevard!