Complottheorie? Composttheorie!

Waar komen die ratten toch vandaan? In Acht was er een heuse plaag, maar ik heb er al eens vaker over gelezen in het Eindhovens Dagblad. In Veldhoven is er blijkbaar ook al een overschot. Waar is dat toch een voortvloeisel uit, die rattenbende?

Teruggeven aan de natuur
Allereerst denk ik, maar dat weet ik zeker niet zeker, dat we steeds meer natuur teruggeven aan de natuur. Met andere woorden: we ontstenen onze tuinen, we geven struiken de ruimte en verdelgingsmiddelen zijn een zeldzaamheid geworden. In dat opzicht denk ik dat een habitat ontstaat waar het voor ratten prettiger toeven is. Ook dat is overigens een aanname aangezien ik nooit een gesprek op niveau met Jan Rat en z’n maat heb gevoerd…

Gates
Ook heb ik ergens gelezen dat de opmars van de ratten het gevolg is van restjes van koekjes. Deze resten zouden afkomstig zijn van software van Microsoft. Elke keer als je Windows opent wordt er door Microsoft expres gekruimeld en scheidt je computer een voor mensen niet-waarneembare geur af. Het schijnt, als ik het me goed herinner van een meting door een Duitse geuroloog op youtube, dat dit precies is waarom Bill Gates iedereen aan Windows hielp. Ofschoon ik de link naar het fragment zorgvuldig heb opgeslagen, krijg ik nu helaas ‘404, Page not found’ te zien. De oplettende lezer herkent meteen wat hier aan de hand is: de eerste dinky toy van Bill Gates was, jazeker, een Peugeot 404. En die is één keer zoekgeraakt en nooit teruggevonden…

Jobs
Een andere dimensie van dezelfde waarheid beschrijft dat Steve Jobs op zijn sterfbed blijkbaar zijn handtekening gezet heeft onder een geheime opdracht aan het management van Apple. Teneinde de muizen waarmee Bill Gates’ zijn Personal Computers laat bedienen voorgoed het klikken te ontnemen, hebben de tech-guys van Steve genetisch gemanipuleerde ratten uitgezet die het voorzien hebben op de kabels van Microsoft-computermuizen. Bill Gates heeft als één van de eersten zijn eigen muis middels de CRISPR-Cas techniek voorbereid op een eventuele rattenbeet. Zowel de koperen kern als de isolerende buitenlaag hebben hierdoor een zelfreparerend gen. Famke Louise had het er ook al over; die wil er ook eentje op de kop gaan klikken.

Uberbodig
Een vierde factor die mogelijkerwijze een rol zou kunnen spelen is dat veel bezorgers van eten wellicht niet voldoende opletten bij het weggooien van etensresten. Het thuisbezorgde maal, veelal fastfood, is zo fast dat het ideaal is voor een rat-race. Ik kan me vaag nog herinneren dat Wilibrord Frequin er ooit een item over maakte voor de KRO, maar het kan zijn dat ik ernaast zit.

Of misschien toch…
Het zou natuurlijk ook te maken kunnen hebben met het feit dat we omwille van recycling, lekker gezond en ga zo maar door, een andere ratalysator kunnen benoemen. Ik noem het de composttheorie, al is ie net als alle voorafgaande ’theorieën’ op geen enkele wijze getoetst. Alhoewel, één veldexperiment is wel gedaan en wel in de directe nabijheid van mijn huis.

Il Vicino
Mijn buren hadden met regelmaat een rat in de tuin. Het beestje zag er goed uit: gezond en rond. Opvallend was het dat hij (of zij?) altijd van de straatkant de tuin inliep om linea recta door te sluipen naar de tuin van de buurman aan de andere kant. Een nadere analyse bracht aan het licht dat de Italiaanse vicino di casa (oftewel: il buremanne) met zijn composthoop een soort Italiaans lopend buffet had gecreëerd voor onze Gestelse rat.

Nadat onze vriendelijke Italiaanse buurtgenoot terugkeerde van één of andere High Tech trip, confronteerden mijn buren hem met de beelden van de rat op pad. “Ma che cazzo!”, zo slaakte hij in zijn onvervalste thuistaal. En voordat de avond alles in het duister zette, was de composthoop afgebroken, opgedoekt, terminato.

Felix
Een week of twee later sprak ik mijn buren opnieuw bij ons op straat. “En? Nog in de rats gezeten vanwege het geknaagte?”. “Nou nee, die rat hebben we niet meer gezien, maar eh… kun jij iets met kattenbrokjes?”. De wederhelft van mijn buuf had een pak met Felix kattenbrokjes in zijn handen en maakte een aanbiedende beweging. Ik wist niet waar dat nu ineens vandaan kwam, totdat ik me de uitspraak van onze Italiaanse Gestelnaar herinnerde: ‘Ma che cazzo…’. Net als ik, dachten mijn buren dat il compostore in het Italiaans zei te overwegen een kat in huis te halen. Ik kijk mijn buren aan met zo’n blik van: ‘Ik snap het niet helemaal, geloof ik…’

“Jij dacht ook dat ie een kat zou kopen, toch?!”, zei mijn buurvrouw waarna ze uitlegde dat de verwijdering van de composthoop voldoende was gebleken. Ondertussen pakte ze haar smartphone erbij. “En die kat…”, die werd ter plekke door Google Translate van het Gestels podium afgeserveerd:

Bepaald geen kattenpis

Naschrift:
Naar het schijnt is het heel goed mogelijk een composthoop te handhaven zónder de hierboven genoemde bezoeker. Even googelen en je komt in een woud van tips, filmpjes en discussies terecht. Maar het kan dus wel.