Een memorabele vrijdag de 13e

Vrijdag de 13e

Hoewel ik niet (bij)gelovig ben, heb ook ik weleens een vervelende vrijdag de 13e meegemaakt. Het is nou ook weer niet zo dat ik ooit mijn benen heb gebroken op zo’n dag. Ik zal hier niet met allerlei onnodige hyperbolen aan komen zetten. Achteraf bezien ging het dan meestal om kleine dingetjes waar je door de datum net even wat langer bij stilstaat. De ene dag is de andere niet, maar vrijdag 13 juni 2025 was voor mij alles behalve een vervelende dag.

Lekker lezen en rekenen

’s Ochtends fietste ik rustig naar mijn werk in het mooie Son. Het viel nog mee met de temperatuur in het klaslokaal. Iets voor half negen druppelden de kinderen het lokaal van groep 3 binnen. De meeste kinderen lazen in hun boekjes. Hier en daar werd er een boek geruild of er werd gewerkt aan speciale leesopdrachten. Rond negen uur begon de rekenles. Toen die les er na een klein uur op zat, pakten de kinderen hun fruithapje. Er werd lekker gegeten en goed gedronken, want het begon al behoorlijk warm te worden.

Het Evoluon

Aan het einde van de ‘kleine pauze’ stapte ik weer op mijn fiets om naar het Evoluon te vertrekken. Daar zou ik samen met een collega een workshop verzorgen over AI en VR. Mijn tas was door het gewicht van mijn werklaptop én de twee VR-brillen iets zwaarder dan gebruikelijk. In combinatie met het warme weer, zorgde dat ervoor dat ik enigszins bezweet aankwam. Gelukkig had ik een extra T-shirt meegenomen. Het was pas de tweede keer in mijn leven dat ik het markante gebouw binnenstapte. Het Evoluon is en blijft een icoon voor de stad Eindhoven. Aangezien ik het eerste stuk van het congres niet kon bijwonen, besloot ik even buiten de zaal te wachten totdat de eerste presentatie klaar was.

Ik ging ergens zitten en pakte mijn fles uit mijn tas. Een slok water kon ik wel gebruiken! Er was op dat moment één iemand anders in dezelfde ruimte. Ze was vrolijk aan het neuriën, terwijl ze aan het dweilen was. Op een gegeven moment dacht ik te herkennen welk nummer ze binnensmonds aan het meezingen was. Even later sprak ik haar aan om te vragen of ze inderdaad het nummer Believe van Cher aan het neuriën was. Hoewel het waarschijnlijk niet helemaal klopte, volgde er wel een fijn gesprek in het Engels. Ze bleek uit Oekraïne te komen en na het uitbreken van de oorlog was ze naar Nederland gekomen. Verschillende onderwerpen kwamen kort aan bod. Zo spraken we onder andere over onze achtergronden en de ingewikkelde Nederlandse taal.

Aangezien de tweede presentatie bijna begon, werd het gesprek langzaamaan afgerond. Voordat de tweede presentatie begon, werd er nog iets verteld over het Next Nature Museum. Het Evoluon heeft in de loop der jaren al vele functies gehad. Het museum dat er nu in is gevestigd, laat je nadenken over onze toekomst. Het verhaal van Boudewijn Raessens dat hier op volgde, sloot er mooi bij aan. De aanwezigen werden op een pakkende manier meegenomen in de ontwikkelingen op het gebied van artificiële intelligentie. Persoonlijk vond ik het een sterk en genuanceerd verhaal. Ik luister graag naar genuanceerde verhalen, omdat wat mij betreft niemand alle wijsheid in pacht heeft.

Foto gemaakt door Jeroen Slomp, © 2025

Tijdens de lunch at ik een futuristische plantaardige burger op een groen broodje. Aangezien er eentje over was en ik niet zo’n voorstander ben van voedselverspilling, heb ik zelfs een tweede burger opgegeten! Met een volle maag konden mijn collega en ik de laatste dingetjes klaarzetten voor de twee workshoprondes. Deze verliepen gelukkig prima! De organisatoren van de studiedag konden tevreden terugkijken. Er werd nog wat nagepraat over de dag die weer een impuls had gegeven aan het geschiedenisonderwijs in Nederland. Aangezien ik veel affiniteit heb met geschiedenis, vond ik het erg leuk dat ik een (zeer) bescheiden bijdrage heb kunnen leveren.

Spelletjes in het wijkcentrum

Na de borrel, waarbij ik overigens nooit een borrel drink (ik heb in mijn hele leven nog nooit alcohol gedronken), zocht ik mijn tweewieler weer op om naar huis te fietsen. Het avondeten smaakte goed. De enigszins bijzondere dag zat er echter nog niet op. In het lokale wijkblaadje had iemand opgeroepen om bordspelletjes te spelen in het wijkcentrum. Mijn jongere broer en ik besloten om er eens een kijkje te nemen.

Hoewel je van de opkomst niet direct van je stoel zou vallen van verbazing, hebben we met z’n vijven toch gezellig twee spellen gespeeld. Het spel ’30 Seconds’ kende ik al. Mijn teamgenoot en ik raakten snel op elkaar ingespeeld en we wonnen uiteindelijk het spel. ‘Ticket to Ride’ was nieuw voor mij, maar ook wel geinig om te spelen. Daarbij bleek wel dat ik nog wat tactische veranderingen kan aanbrengen in mijn spel, mocht ik het nogmaals spelen… Ach, je kan niet altijd zes gooien, maar je gooit ook niet altijd één! Soms win je, soms verlies je. Dat maakt het leven alleen maar mooi. Zonder afwisseling zou het leven ook maar saai zijn. Deze dag was alles behalve saai!