Een stok om de hond te slaan.

Laatste nieuws (NOS): ‘Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken neemt nieuwe maatregelen tegen Rusland vanwege de vergiftiging van de oud-geheim agent Skripal en zijn dochter in Groot-Brittannië. Volgens de VS is bewezen dat Rusland achter die aanval zit en daarbij een zenuwgif heeft gebruikt.
In maart zette de VS al Russische diplomaten uit. Een groot aantal lidstaten van de Europese Unie en landen als Australië, Canada, Oekraïne en Albanië deden hetzelfde.
Sergej Skripal is een voormalig Russische dubbelspion, die al jaren in het Britse Salisbury woont. In maart werden hij en zijn dochter vergiftigd met het gif novitsjok. Volgens Londen zat Rusland achter de aanslag, maar Moskou spreekt dat tegen.’

Er zitten aan dit bericht enkele vreemde aspecten:
1. De Amerikaanse regering zegt, in navolging van de Britse, dat Rusland achter deze gifaanval zat. Maar wie de feitelijke daders waren, degenen die het spul aan de slachtoffers toegediend hebben, is nooit opgehelderd, terwijl dat toch het eerste is dat bij een misdaad gebeurt en behoort te gebeuren. In dit geval werd er door Londen meteen, zonder dat er ook maar iets over de mogelijke daders werd meegedeeld, naar het Kremlin gewezen. Het enige aanknopingspunt was dat het gebruikte gif van Russische makelij was.
2. Het misdrijf is gepleegd in Groot-Brittannië. Waarom treft een heel ander land dan sancties?
3. Het misdrijf trof twee individuele personen, waarvan de ene bovendien in het verleden strafbare feiten, i.c. spionage, gepleegd heeft. Hoe zijn dan sancties te rechtvaardigen, die een hele natie, d.w.z. miljoenen mensen, treffen?

Mijn voorlopige conclusie: de internationale politiek van enkele grote westerse landen wordt steeds irrationeler en dus gevaarlijker. Vanuit wantrouwen en vijandigheid worden vermoedens en beschuldigingen geuit, en zonder dat er bewijzen op tafel komen worden er tegen de schuldig geachte natie strafmaatregelen genomen. Ander voorbeeld: het nucleair akkoord met Iran, waaruit de VS zich, zonder dat feiten daar aanleiding toe gaven, teruggetrokken hebben. Kortom: wie een hond wil slaan vindt licht een stok.