Eindhovense ziekte: rijksinfuus of toch vast goedsel?

In de Volkskrant valt vandaag te lezen hoe hoge ambtenaren de volgende regering adviseren het geld te besteden. Waar en hoe investeren, wat te doen en wat te laten; dat soort dingen. U kent dat vast niet. We gaan inderdaad vol vertrouwen de toekomst in maar er zijn toch wel een paar kleine haakjes en oogjes, aldus het artikel “Slecht nieuws voor volgend kabinet: er is geen ruimte voor extra uitgaven“, (vk.nl, 13 oktober 2020)

De Paus
In dezelfde krant valt vandaag te lezen dat Paus Franciscus gisteren de omstreden Australische kardinaal George Pell ontving. Er staat een foto bij waarin Franciscus achteroverleunt maar wel met een open houding. De voeten van de kerkvader zouden die van Pell kunnen aantikken. Slechts een punt van de tafel deelt de ruimte tussen hen.

Het was het eerste wat ik zag en dacht: ‘Kan niet waar zijn!’. En toch bleek de voor misbruik veroordeelde kardinaal een (warm?) welkom te krijgen. Verbijsterend in mijn optiek, aangezien het vergevingsprincipe van de katholieke kerk toch ook een grens zou moeten hebben. Maar al lezende bleek er een tweede laag. Het Vaticaan is ook maar een ambtenarenapparaat, zo moet u weten.

Corruptie
Franciscus had Pell in 2014 gevraagd zich bezig te houden met de controle van de financiën van het Vaticaan. Daarmee was blijkbaar het een ander aan de hand. Dat kwam de zittende eindverantwoordelijke, kardinaal Giovanni Angelo Becciu, bepaald niet goed uit. Becciu had goede vriendjes waar hij financieel goed voor zorgde. Die Becciu verzon een list, betaalde buiten de boeken om een smak geld voor belastende verklaringen en hoe het dan afloopt, dat weet u vast niet. Of nu dus wel, want Pell is na een jaar vrijgelaten en de Paus heeft de corrupte Becciu buitengemikt. Het uitmesten van de stallen van de boekhouding kan doorgaan, vrij naar de uitspraken van Paus Franciscus.

Openheid
Waarom u wel weet van het financiële perspectief van de volgende regering én van Paus & Pell? Dat heeft te maken met een stukje openheid. Kunt u zich voorstellen dat ambtenaren in de Gemeente Eindhoven elke vier jaar een inkijkje geven in hun departement en daarbij aangeven wat de haken en ogen zijn? Echt waar? Zonder een cordon van voorlichters, woordvoerders en communicatiespecialisten? Het zou in onze Metropool (hou vol, ik noem dat woord maar één keertje) ondenkbaar zijn.

Of gewoon een eerlijk verhaal over de financiën, over de afhankelijkheid van het Rijk en van partijen van buiten het Stadhuis, over de macht die zulke partijen hebben kunnen verwerven. Drie jaar geleden liet burgemeester Jorritsma optekenen dat politieke partijen hun leden maar eens goed moesten screenen in verband met vermeende onderwereld-invloeden. Inmiddels blijkt dat niet de partijen maar Paus John’s eigen Staticaan hoognodig aandacht verdient of eigenlijk gewoon de luiken zou moeten openen.

Afbeelding gevonden op blogspot – Leonardo Pisani

Zullen we dan een foto gaan zien met onze burgemeester alsnog in gesprek met Mary-Ann Schreurs of Rudy Reeker? Even evalueren wat nu wel en niet helemaal fraai was? Misschien zelfs van beide kanten? Of zien we dan dat een wethouder al een handtekening zet voor een principe-overeenkomst waar alleen met belachelijke boetes van afgezien kan worden?

Zoiets is in Eindhoven ondenkbaar. Het stadhuis is een bastion. Misschien moeten we eens een balletje opgooien bij de Zwitsers. Gewoon een verzoekje voor een cluster van hun bewakingspersoneel net als bij het Vaticaan. Alhoewel: De enige lobby die in betekenis zou afnemen is die bij de ingang van het gebouw. Ik hoor de volgende woordvoerder van de gemeente al hardop denken: ‘Kansloos, we hebben een achterdeur!’ Als daar toch eens een webcam hing…