En, waar gaat jouw stem naartoe? Het CDA?

Eén keer in de vier jaar ontkluwt het Eindhovense politieke hart en trachten partijen een eigen smoelwerk te fingeren. Het CDA vormt in onze stad geen uitzondering. Vier jaar lang zien we hoe deze partij volmondig en zonder enig bedenken ‘ja’ zegt tegen de Brainportagenda, de loftrompet steekt over het gebakken luchtfenomeen ’triple helix’ en geen kans ongelegen laat om voorop te lopen in de caravaan van zakelijk belanghebbenden.

Vierjaars-getijden
Maar niet in deze periode van de politieke cyclus. In de actuele fase staat het CDA in Eindhoven in de STER-stand: tijd voor reclame dus. Het echte gezicht van de gezinsclub die het CDA ooit was, heet in Eindhoven Stijn Steenbakkers. Na vier jaar bouwen aan gestapelde woonhokken in de binnenstad, opnieuw een enorme som geld overboeken naar de internationale school en de binnenstad laten vollopen met vet-tenten heeft hij nu een heus manifest gepresenteerd. Het moet zo tegen maart ineens helemaal anders.

San Francisco aan de Dommel
In ‘Eindhoven Voorruit 2.0’ blijkt hij zich plots te realiseren dat Eindhoven dan wel geen Manhattan aan de Dommel wordt, maar misschien wel een San Francisco-kopietje waaruit de eigen inwoners noodgedwongen verhuizen, het Nederlands voor iedereen de tweede taal wordt en waar voor gezinnen niets te zoeken of te vinden is. Een stad bovendien waar het vooral ook om gezondheid gaat. Sport is daarin essentieel, maar wie terugblikt denkt dat in Eindhoven bij die sportieve focus juist fast food hoort. Met sport bedoelt Steenbakkers overigens de sport waarmee het licht pronken is. Sport waarmee geld te verdienen is door zichzelf in stand houdende organen als BrabantSport. Dat wordt verteerbaar gemaakt door te blaten over breedtesport wat resulteert in een zwemsporttempel met voor de leuk hier en daar een tot poppetje verbouwde douche.

Verstomd applaus
Wie over twee weken voor het CDA stemt applaudisseert daarmee achteraf feitelijk voor nog eens 6 miljoen euro naar één school, naar één commercieel onderwijsinstituut dus. Een instelling bovendien, waarmee onder tromgeroffel werd beschreven hoe ge-wel-dig het gecombineerde bouw-onderhoud-beheercontract wel niet was. Alles in één hand, beheersbaar en transparant en te mooi om waar te zijn. Een mislukt concept dat onder de vleugels van een ambtenaar kon ontstaan die inmiddels als dank vorig jaar een ander afgestoten stukje maatschappelijk vastgoed mocht gaan herontwikkelen in zijn huidige rol als groene commerciële projectontwikkelaar.

Wethouder Steenbakkers maakt zich nu, met de verkiezingen in aantocht, ineens ‘zorgen’ over het budget ter realisatie van de nieuwbouw van zes reguliere basisscholen in Eindhoven. De CDA-coryfee had de helft van dat budget al op zak gehad als het niet verdwenen was in de campuskazerne aan de Oirschotsedijk.

Tekent bij het kruisje
Misschien is wel het ergste dat het CDA in Eindhoven zich heeft laten reduceren tot partij die meedoet in het circus waarin de lijnen worden uitgezet door het ondemocratisch fenomeen Brainport Development. Te bang om nog te spreken vanuit christelijke waarden en nog banger om ernaar te handelen. Meehuilen over inclusiviteit maar intussen alle seinen op groen zetten om de stad van oorspronkelijke bewoners te ontdoen. De belangrijkste bouwstenen vormen de mensen, maar niet voor dit CDA. Genderificatie, een Gendergreppeltje door de stad, verbloemt de modderstroom die de oorspronkelijke bewoners de stad uit drijft.

Onze lieveheer mag dan aan het kruis gestorven zijn, dat hoeft nog niet te betekenen dat we een politieke partij nodig hebben die bij elk kruisje verstijft en domweg tekent. En juist dat is de meerwaarde die het CDA in de afgelopen vier jaar kenmerkte. Waar gaat jouw stem naartoe? Het CDA?