En weer sneuvelt een mooie traditie
“Het is traditie”, zeggen Haagse politici als schamel excuus om niets te hoeven doen tegen het jaarlijks toenemende vuurwerkgeweld. Maar intussen laten zij toe dat een andere mooie traditie om zeep wordt geholpen.
Toen ik kort na de afgelopen jaarwisseling de straat op ging, trof ik daar nauwelijks mensen, afgezien van een handjevol dat in hoog tempo hun vuurwerk er doorheen jaste. Terwijl het toch nog maar enkele jaren geleden is, dat mensen na middernacht hun huis uitkwamen, vaak met een glas in de hand, om elkaar een gelukkig nieuw jaar toe te wensen.
Mogelijk heb ik het slecht getroffen met mijn straat, maar na wat rondvragen op sociale media komen anderen met hetzelfde beeld. Iemand schreef: “De straat was nogal leeg. Ik zag een lieve buurvrouw staan maar kon niet naar buiten, want ik moest mijn hondje kalmeren. Ik miste dat wel, elkaar in de armen vliegen en even geluk en hoop delen.”
Ik weet natuurlijk niet hoe het komt, maar laat ik eens een gokje wagen: de zware explosieven maken het veel te gevaarlijk op straat.
Natuurlijk is er die andere traditie, waar we met zijn allen 77 miljoen aan uitgeven. Maar dat ‘met zijn allen’ blijkt heel erg betrekkelijk te zijn. Een tevreden vuurwerkverkoper in Roosendaal liet kort na het sluiten van zijn winkel weten dat de klanten gemiddeld 140 euro hadden uitgegeven. Als dat bedrag een beetje representatief is, dan is die 77 miljoen dus op tafel gelegd door 550.000 mensen. Dat zijn er heel wat, maar toch is dat maar drie procent van de bevolking, één op de dertig mensen, één rotjochie in de klas die het altijd voor de anderen verpest.
Een piepklein groepje mensen heeft zich de afgelopen jaren met steun van Haagse politici een geweldsmonopolie toegeëigend en ontneemt daarmee de overige 97 procent de prachtige traditie van even geluk en hoop delen. We lijken wel gek dat we dat toestaan.
Dick Verheul is medewerker van Omslag werkplaats voor duurzame ontwikkeling, www.omslag.nl – illustratie Reimund Bertrams
Teken het Vuurwerkmanifest
Het lijkt mij een buitenkans om als ‘not okay boemer’ bekend te staan, dus ook ik zeg: het knallen mag wat minder. Bij mij in de straat gaat het overigens wel nog ouderwets, gelukkig!
Een mooi initiatief!
Ik durf wel te stellen dat alle DSE vrijwilligers hier achter staan, toch?