Ga zelf je milieu verbeteren: wat kunnen we DOEN

Lang geleden, we praten nu over de jaren vijftig van de vorige eeuw, leefden we er maar op los. Van milieuvervuiling hadden we nog nooit gehoord.

Het riviertje door mijn geboortestad was de ene dag rood, de volgende dag groen en een week later knalblauw. Dat kwam omdat de textielfabriek stroomopwaarts het spoelwater, nodig voor het drukken en verven van textiel gewoon in de rivier stortte. Auto’s reden op loodhoudende benzine omdat de motoren anders gingen pingelen. Ik heb geen idee wat dat is maar het was niet goed voor de motor. Het gras van de bermen langs de wegen was eerder zwart dan groen door al dat lood. Dat mensen er ook last van hadden wisten we gelukkig niet, of we wilden het niet weten. Door elektronische ontstekingen kon dit pingelen worden opgelost en sindsdien is lood in benzine verboden. Nu is het gras weer mooi groen. We konden nog gewoon overal roken: vergaderzaaltjes waar je geen hand voor de ogen kon zien, grote sigaren op tafel bij de begrafenis van ome Theo die aan longkanker was overleden, hoestende en rochelende mensen die tussen twee gangen in nog even een sigaret lieten opbranden in een restaurant.

Vanwege de koude oorlog vonden een aantal landen het nodig om om de haverklap een atoombom te laten ontploffen om te zien wat de gevolgen waren en om de anderen af te schrikken. Sommige landen als de USA en Rusland deden dat meestal op eigen terrein, andere landen testten liever in een wingewest aan de andere kant van de wereld. Een aardig overzicht krijg je in dit filmpje waar op de wereldkaart per maand alle atoombom ontploffingen zijn weergegeven. Het kost een kwartiertje maar ik verzeker je dat het je bijblijft. https://www.youtube.com/watch?v=LLCF7vPanrY . Vooral in de Jaren zestig en zeventig was het een geknal van jewelste. Gelukkig werden we niet blij van alle de rommel die het veroorzaakte. Maar rond 1990 waren de computers zo snel geworden dat de atoombommen gesimuleerd konden ontploffen. Een hele vooruitgang! Het filmpje wordt dan ook heel rustig na 1992.

In de jaren zeventig vertelde de Club van Rome dat binnen enkele tientallen jaren alle natuurlijke hulpbronnen uitgeput zouden raken als we niet snel akties ondernamen. Dat opende veel mensen de ogen en we gingen nadenken over hergebruik van materialen en we leerden omgaan met eindige hoeveelheden grondstoffen. Nu, 50 jaar later, zijn die grondstoffen nog steeds niet uitgeput. Dus OF het heeft geholpen dat de Club van Rome dit heeft gemeldt en we hebben er iets aan gedaan OF ze hadden ongelijk en we klooien met de kop in het zand maar wat aan.

In de jaren negentig hadden we zure regen. Hoor je niks meer van. Dat komt onder andere omdat de chemische fabrieken hun afval niet meer zomaar de lucht in mogen blazen. Het ozongat hebben we nog steeds maar wordt wel kleiner, vooral omdat we CFK’s als drijfgas in spuitbussen verboden hebben en koelmiddel van koelkasten en airco’s voorzichtiger behandelen.

Je ziet dus dat zodra we in de gaten krijgen dat we er een zooitje van maken, dat er dan wat gebeurt zodat het beter wordt. Het duurt even, maar het werkt.

In dit millennium hebben we ook een paar probleempjes op te lossen, waar de oplossingen flink zullen ingrijpen in ons persoonlijke leven. Ik heb het over opwarming van de aarde door Kooldioxide (CO2), methaan (CH4), Sulfaten en Nitraten (SOx en NOx) en fijnstof. Een en ander is ook niet goed voor de gezondheid. Tot nu toe roepen we van alles maar we doen weinig tot niks.

De grote vraag die we onszelf moeten stellen is wat we er aan gaan doen om het probleem niet uit de hand te laten lopen. We kunnen dit niet meer delegeren naar Brussel of Den Haag maar we zijn zelf aan zet. Wat kunnen we allemaal ZELF doen, zodat we over twintig jaar kunnen zeggen dat we ook dit probleem in de hand hebben gehouden.

In vervolgstukjes publiceren we een aantal eerbare, oneerbare en belachelijke ideëen in willekeurige volgorde om de wieltjes in onze hoofden aan het draaien te krijgen. Dan kun je altijd nog beslissen om wel een stap te maken of ook dit verhaal te negeren.

Immers: Gisteren stonden we aan de rand van de afgrond, maar vandaag zijn we een hele stap verder!

Reakties zijn altijd welkom, evenals nieuwe inzichten en mogelijkheden.

Noot: dit is een bijdrage aan Sustainable Development Goals (SDG Nederland website):

• 12: Verantwoorde consumptie en productie
• 13: Klimaataktie