Grieks restaurant Syntaxis, wie kent het (nog) niet?

Ik zal het maar meteen verklappen: de kans dat dit restaurant ooit op je pad is gekomen, is uiterst klein. Maar met een beetje mazzel krijgt Eindhoven de primeur…

Naar Limburg
Elke donderdag reis ik met de blauw-gele burgerrups vanuit Brainport Capital naar het pittoreske Sittard. In Limburg wordt dit overigens als Zitterd uitgesproken én geschreven; een stad die in 1243 stadsrechten kreeg en in 1916 Toon Hermans.

Eindhoven werd elf jaar eerder door de Hertog van Brabant tot stad verklaard , al ging het eigenlijk om Eyndhoven. Dat is wat we nu als Centrum beschouwen. Strijp, Gestel, Blaarthem, Stratum, Tongelre en Woensel waren destijds geen onderdeel van de stad. Eindhoven kreeg in 1987 Theo Maassen. Ik beschouw de trein naar Limburg op dit moment het beste aan Eindhoven.

Fontys
Sittard en Eindhoven hebben nog iets anders gemeen dan je wellicht zou denken. Beide steden beschikken over opleidingsaanbod van Fontys Hogescholen, bijvoorbeeld een pabo. In mijn geval trek ik naar het zuiden voor de deeltijdopleiding docent Nederlands. Niet in de laatste plaats om mijn taalbeheersing op een hoger niveau te krijgen, maar ook omdat ik een betere docent wil worden dan ik nu ben. Dat ben ik niet alleen aan mijn studenten verschuldigd, maar ook aan Leenhouwersen die mij voorgingen én die mij opvolgen. Mijn dochter is bijna gediplomeerd basisschooljuf: er vallen nu eenmaal geen appels uit een perenboom.

Nederlands Schriftelijk Studiecentrum Culemborg
Mijn vader was oorspronkelijk tweedegraads docent Engels, maar viel al heel snel met zijn neus in de marketingboter bij Philips Licht. Drie van zijn broers hadden eveneens een duidelijke link met het onderwijs. Eén van hen was Sjef Leenhouwers (1916 – 1980). Hij was verbonden aan het Nederlands Schriftelijk Studiecentrum, zeg maar een katholieke versie van de LOI. Pater Leenhouwers, want hij was een heuse pater, wordt als volgt beschreven:

‘In 1958 wordt pater drs. Leenhouwers osa secretaris in algemene dienst van het Studiecentrum. Hij blijft tot augustus 1970 en speelt een belangrijke rol in de contacten met studenten. Hij is het oog en het oor van het Instituut.’

De goede man werd nog geen 65 jaar oud. Toch was dat zo slecht nog niet, want volgens zijn moeder paste dit Eindhovens menneke na zijn geboorte in een sigarenkistje. Toen hij het aardse bestaan achter zich liet had hij het overigens tot professor geschopt. Een kunstje dat ik hem niet snel zal nadoen, al was het maar omdat zijn kennis betrekking had op de bijbelwetenschappen.

Een leven lang leren
Kortgeleden stuitte ik op de publicatie* uit 2019 van Joop de Vries over het NSSC die me deed terugdenken aan ome Sjef. Pas nu realiseerde ik me dat niet alleen onderwijsbloed, een vleugje humor en geloof in mensen deel uitmaken van mijn dna, maar ook het plezier in zelfontwikkeling. En juist dát brengt mij terug bij het Griekse restaurant dat niet bestaat.

Ontleden voor gevorderden
Donderdag a.s. staat de toets ‘ontleden voor gevorderden’ op het programma van mijn eigen opleiding. Dit vak wordt in taaldocentenjargon ook wel ‘syntaxis’ genoemd. Ik probeer al geruime tijd alle oefenzinnen te ontleden in de juiste ingrediënten. Het lijkt een beetje op ‘reversed engineering’, de kunst die de Chinese maakindustrie zoveel heeft opgeleverd: je pakt een zin (auto) die door een ander (Volkswagen) is gemaakt, je probeert te bepalen uit welke onderdelen hij of zij die zin (auto) heeft opgebouwd en uiteindelijk leer je zo ook je eigen zinnen (BYD, Xpeng, MG) beter samen te stellen.

Als ik het donderdag tot een voldoende schop, neem ik mijn kroost mee naar de Griek (niet naar de Chinees!). En als het een dikke voldoende blijkt? Misschien open ik dan zelf Restaurant Syntaxis. Als locatie zat ik te denken aan landgoed De Wielewaal…

_______

*wie meer wil weten over het Studiecentrum moet beslist de publicatie ‘School van hoge klasse‘ downloaden. De paters waren pioniers in het afstandsonderwijs.