Ik ga toch niet met een mondkapje lopen?!
Ik reed een maand geleden door Zeist om de motorfiets van een klant op te halen. Ze was ermee gevallen en de schade deed pijn aan mijn netvlies. Maar het bleek niet het enige wat mijn ogen te verduren kregen. Het meest opvallende moment van die ochtend moest nog komen. Het begin van een nieuwe tijd.
In het wild
Daar liep ze: een doodnormale, op het oog oer-Hollandse twintiger met donker haar en gebleekte tanden. Of nee… een heus mondkapje! ‘Er zijn dus toch mensen die het aandurven om zo’n ding voor te binden.’, zei ik tegen mijn vriendin die ik op dat moment aan de telefoon had. We maakten er nog wat grappen over maar we realiseerden ons ook dat deze jongedame wellicht tot een risicogroep behoorde en dan was het ineens heel begrijpelijk.
Ernaast
Nu blijkt dat die pionier in Zeist het bij het rechte eind had en ik had het mis. En ik was bepaald niet de enige. Hoe zeer we er in het Westen met zijn allen naast zaten blijkt uit de grafieken die we dagelijks voorgeschoteld krijgen. Hadden we wél gekeken naar onze Aziatische soortgenoten, dan hadden we geweten dat niet zij maar wij niet goed snik zijn. Dat gemaskerd bal heeft zijn nut meermaals bewezen. Sterker nog, we zouden nu waarschijnlijk geen ambulancebus nodig hebben, geen extra ic-bedden en zelfs de sterftegolf zou nooit de hoogte hebben gehad die we nu meemaken.
Professor Kim Woo-joo
De aan de Korea University Guro Hospital verbonden professor Kim Woo-joo is in zijn land een autoriteit met veel ervaring: Sars, Mers, Ebola en nu dus Covid19. Hij is de Jaap van Dissel van Zuid-Korea, in die zin dat zijn advies serieus genomen wordt. In mijn optiek terecht. Helaas bekruipt me ook het gevoel dat onze regering onvoldoende geanticipeerd heeft op het scenario zoals zich dat nu aandiende. Want het feit dat ik de Aziatische strategie onvoldoende kende, wil niet zeggen dat dat ook voor Rutte & Co mocht gelden.
Zelf zien
Voor wie het een kleine 40 minuten volhoudt is het zeer de moeite waard om het interview dat op 24 maart jl. werd opgenomen te bekijken. Het gaat in het Koreaans, maar het is volledig ondertiteld en absoluut leerzaam. Het verklaart ook dat de belangrijkste factor voor de kwaliteit van ‘onze’ aanpak het gebrek aan ervaring is. Koningin Máxima zou wellicht zeggen: ‘We waren een beetje naïef.’ Oordeel zelf:
Zojuist las ik op CNN een wat langer stuk over de draai die mogelijkerwijze ook de WHO gaat maken wat betreft de mondkapjes:
https://edition.cnn.com/2020/04/01/asia/coronavirus-mask-messaging-intl-hnk/index.html
Bedankt Bob voor de research!
Als je nagaat hoe verschillend er tegen de maskers aan gekeken wordt is het geen wonder dat we ze hier zo weinig dragen:
“If you are healthy, you only need to wear a mask if you are taking care of a person with suspected 2019-nCoV infection.” aldus op de pagina met het filmpje: who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/advice-for-public/when-and-how-to-use-masks
Hallo Rien, de strekking van meneer Kim Woo-joo en van de door jou toegevoegde video is eigenlijk dezelfde. Een masker helpt voorkomen dat corona de kans krijgt om over te springen tussen geïnfecteerden en gezonde mensen. De WHO richtlijn werkt aldus: “Goh, ik moet zo kuchen, ik zou wel eens Covid19 kunnen hebben. Witte wa? Ik vat een maskertje. O, die zijn allemaal op”. In Zuid-Korea en Singapore zeggen ze: “Hedde het al gehurd gehad? Ook wij krijge bezoek van Covid19. As we nou heul efkes mee znalle een maskertje drage, dan kenne er nooit veul an umvalle. We hebben er genoeg van liggen, van de veurige keer…” Kijken we daarna naar wat cijfertjes, dan vrees ik dat Koningin Máxima thuis wel eens zou kunnen grappen: “Kaaik Willem, WHO, dat ies net Wiel Helmoes van Oránje… ook een beetje dom!” De drie mini-Máximaatjes proesten het vervolgens uit, Willem stiefelt de kamer uit en Máxima probeert de situatie nog te redden: “Het waaz maar een één abril graapje! Willem? Wiiillem?”