Klopt het wat we denken?

Als me dan toch gevraagd wordt of ik iets wil schrijven. Even over denken, maar dan, half getriggerd door het stukje of vrouwen wel creatief kunnen zijn en half omdat ik toch wel iets onder de aandacht wil brengen.

Een vriendin en een vriend van mij hebben een boek geschreven – dus als we het toch ook over creativiteit hebben. Dat boekje heet: de IK reflex.

En waar gaat dat nou over, waarom wil ik dat nou onder de aandacht brengen?

Het gaat over alledaagse dingen. Verhalen die we ons in ons hoofd halen maar helemaal niet waar blijken te zijn. Een voorbeeld: je denkt dat een bepaalde persoon een hekel aan je heeft, maar die persoon heeft dat nooit gezegd. De vraag is of dat dus wel waar is. Hoe kom je aan die gedachte? En erger nog: waarom geloof je die? En zelfs als het waar is, dan kun je altijd nog gewoon heel aardig zijn tegen die persoon.

Of je doet iets en je denkt: o jee, daar zal die ander wel heel boos om zijn. En je gaat die persoon daarom misschien wel een beetje ontwijken. Maar wat nou als die persoon helemaal niet boos is op je? Het zal die persoon wel op gaan vallen dat je hem of haar aan het ontwijken bent.
Wederom: je hebt een gedachte, en die geloof je.

Eigenlijk gaat het om heel veel gedachten. We zijn zo gewend om alle gedachten die we hebben te geloven. Dan gaan we ander gedrag vertonen. En dat gedrag gaat er voor zorgen dat het uiteindelijk waar gaat worden wat we dachten. En dan zeggen we: zie je wel, het is zoals ik dacht!

Dit boekje staat vol van heel erg praktisch voorbeelden, leest makkelijk weg en je herkent jezelf in een aantal voorbeelden. Dat kan niet anders, want iedereen doet dat.

Ik doe dat ook. Ik zit nu terwijl ik dit stukje schrijf te denken: wat een dom stukje, zit toch niemand op te wachten, wie denk ik nou dat ik ben? Als ik dat geloof, dan haal ik mezelf zo naar beneden dat ik dit stukje niet schrijf, mezelf niet uitdruk en zwijg. Ik blokkeer dan mijn eigen creatieve energie. En van creatieve energie wordt een mens enthousiast en vrolijk. Dat kan je beter niet blokkeren.
Als ik mijn gedachten geloof, ga ik uiteindelijk geloven dat ik dom ben en niets waard ben.
En als een ander het wel stom vind? Dat is niet aan mij, daar hoef ik niets mee, dat is van de ander. Maar ik wil mezelf niet blokkeren, ik wil vrij zijn, en dat…is aan mij.

Nogmaals, dit boekje gaat daar over. Over wat we denken. En dat we dat klakkeloos geloven. Dat we getriggerd worden tot zulke gedachten door het dagelijks leven, of door … ja vooral onze partner.

En stel nu dat we het daar gewoon open en eerlijk over zouden hebben met onze partner. Wauw, dat zou zoveel openheid geven. Zo veel minder invullen voor anderen. Zo veel kwetsbaarheid, zo veel zachtheid, zo veel begrip.

En ja, soms is dat moeilijk, want dan moet je toch stukjes van je eigen ego onder ogen komen. Zien hoe jouw ego tactieken werken. En ja, dat doet soms best wel pijn. Dan moet je soms toegeven dat een ander gelijk heeft. Of zeggen tegen de ander: ja, ik snap je, misschien moeten we samen het anders doen. En dan moet jij je eigen starre visie wat verzachten. Omwille van het hart, het houden van.

Dan komt de vraag: wil je gelijk hebben of wil je liefde?

Meer informatie: www.bruna.nl/boeken/ik-reflex-9789493288720