Levenslang hobbyproject
Inthegardenofeden
Op mijn studentenflat waren we rond 1974 allemaal bezig met goede hifi. Je moest tenslotte Inagaddadavida van Iron Butterfly en Comfortably Numb van Pink Floyd goed en vooral hard kunnen afspelen. Vooral de lange drumsolo’s moest je met je middenrif kunnen horen. Luidsprekerboxen die onevenredig veel ruimte in beslag namen op zo’n klein studentenkamertje omdat volgens de theorie grotere boxen mooiere bassen hadden. Die konden we zelf bouwen in de lange zomervakanties. Mijn vriendin, nu mijn vrouw, kocht een mooie pickup, een Thorens TD 160, want zij werkte al en ik studeerde nog.
In een andere vakantie ook zelf een versterker gebouwd. Die had wel 25 knopjes, want dat hoorde toen in die tijd. Één van die knopjes was voor de DNL, althans dat stond op het frontpaneel. De DNL is een Dynamic Noise Limiter die je nodig had bij ruisende bandrecorders. De print die erbij hoorde heb ik nooit afgekregen en het knopje was niet aangesloten, maar er waren genoeg mensen die het verschil duidelijk konden horen als je dat knopje indrukte ;).
In 1986 kregen we van mijn vader een Luxman R800 tuner-versterker die de zelfgebouwde versterker overbodig maakte.
Verval
Rond 1995 is de installatie vervangen door iets anders. Vooral kleinere boxen omdat het oog ook wat wou. Vond mijn vrouw.
De oude installatie kreeg een zwervend bestaan. Mijn twee zonen hebben de boxen nog een tijd achter zich aangesleept. Maar nu is het allemaal weer thuis en compleet.
Opkalefateren
Dus ik heb er weer een hobbyprojectje bij om het allemaal weer aan de gang te krijgen.
De Luxman was aardig ver heen na 25 jaar stilstand. Als je aan de volumeknop draaide dan kraakte het vreselijk in de luidsprekers. Meer geluid kwam er niet uit. De FM deed het niet meer en de verlichting was ook kaduuk. Ikzelf heb geen servicedocumentatie en geen goed meetgereedschap, dus dat heb ik maar door een professional laten oplossen. Abbe van Vintage Audio Repair heeft het ding grondig gereviseerd en opnieuw afgeregeld. Kijk hier naar zijn blog over deze klus.
Foto: Vintage Audio Repair
Vorige weer opgehaald en hoopvol aangesloten. Het klonk helemaal nergens naar. Dus het moest aan pickup liggen of aan de luidsprekers. Eerst maar een cd speler aangesloten. Dat was al een stuk beter, maar toch nog knarsende tanden. Na een paar uur spelen begonnen de luidsprekerconussen weer wat vrijer te bewegen en ik begon er weer plezier in te krijgen. Nu bezig met een duurtest van een paar dagen om te kijken of het nog beter wordt.
Todo
Daarna moet ik de boxen maar eens open maken. Eén van de middentoners doet het niet en de luidsprekerkabels zijn van het betere soort bellendraad, dus dat kan echt niet meer in deze tijd. Alleen weet ik dat ik toendertijd die boxen volgestopt heb met glaswol en daar krijg ik nu al jeuk van.
Daarna moet ik de pickup maar eens aanpakken. Visioenen over dwarsdrukcompensatie, fouthoek, wow, flutter, naalddruk, goed monteren van het element, waterpas zetten, terugkoppeling van de luidsprekers op de arm van de pickup komen langzaam weer boven maar ik weet nog niet waar ik moet beginnen. De platen heb ik altijd afgespeeld met Lenco Clean en dat hoor je nu. Verschrikkelijk! Dus alle platen moeten ook nog grondig schoongemaakt worden.
Een ander lastig probleempje is nog wel de argwanende blik van mijn vrouw, want ze vindt het maar niks dat die vermalijde grote lelijke kisten weer terug zijn.
Genieten
Kortom, ik ben nog wel even bezig voordat het weer werkt zoals het hoort en hoort zoals het moet werken. Maar dan kunnen we Jan Akkerman en Georges Moustaki en Paul Simon en Matha Argerich en Yehudi Menuhin weer luisteren en met de ogen dicht wegdromen en terugdenken aan die mooie tijd van vroeger.
In the Garden of Eden oftewel Inagaddadavida.
Geluid komt toch altijd boven.
Over het luisteren naar geluid is veel te zeggen en dan bedoel ik het luisteren naar muziek wat via je luidsprekers tot je komt. Mijn nog steeds met volle tevredenheid werkende geluidsinstallatie uit de jaren 70/80 voldoet hier nog steeds aan, al is het zo dat ik er niet meer vaak gebruik van maakt. Dit is misschien wel jammer want in de loop der jaren heb je ongevraagd een hele rits muziek CD’s en Compact Cassettes verzameld, toch? Edoch wat is het geval het viel mij op dat onder beide van mijn indertijd rond Centurion via een speciale actie gekochte Philips luidsprekers…er enige zwarte brokjes hard rubber…lagen!
Na het verwijderen van de kap bleek dat het rubber rond de conus van 3 van de vier luidsprekers inmiddels verhard was en op vele plaatsen verbrokkeld en omlaag gevallen was. Wat te doen? meteen maar een willekeurige muziek CD gepakt en snel via de Sony afgespeeld. Wie schets mijn verbazing dat er niets op het geluid was af te dingen..alles klonk zoals het altijd heeft gedaan..mwah industrie kwaliteit…zou ik bijna willen zeggen, en geluid komt toch altijd boven. Ps. Daarna heb ik wel alle brokjes opgeruimd…
Wat een prachtig herkenbaar verhaal Wim!
Het doet mij denken aan een oude Muiderkring buizenversterker van 2 x 5 watt die ik uit elkaar in een doos had gekregen en via de de bijgaande documentatie weer helemaal in elkaar had gezet. Hij deed het bijna weer goed maar een oude dienstkameraad met extra meet apparatuur ontdekte nog een foutje ik had een weerstand gemonteerd bij het chassis die via de zilveren tolerantiering een sluiting maakte. 🙁 Bovendien moest er ook nog een buis vervangen worden.
Toen dat opgelost was heb ik er nog jaren plezier van gehad ook met zelfgemaakte boxen voorzien van drie luidsprekers een woofer, midrange en tweeter. Mijn eerste LP was Jazz Impressions of Eurasia van Dave Bruback.
.