Maak vrienden
In Rotterdam, heb ik geleerd, met de ontwikkeling van de kop van zuid, niet alle petten tegelijk op te willen zetten. Dat hebben de Amerikanen uit Baltimore me op het hart gedrukt. Zij adviseerden mij een “speciaal team te organiseren”, dat alleen maar adviseerden aan het college en aan allen die het nog meer nodig hebben. Verder moesten ze geen belangen hebben in de stad, omdat dat gaat schuren op alle mogelijke manieren, en meestal onverwacht.
Wat Winnie Maas in Eindhoven voorstelt voor de binnenstad is niet kinderachtig, en het is naïef om te denken dat dat zonder slag of stoot door de gemeenteraad gaat. Daar heeft Eindhoven al ervaring mee.
Als je wil dat het plan gerealiseerd gaat worden, moet je jezelf als initiatiefnemer en ook als architect beschermen, door zo’n team. Daar heeft de gemeente ook plezier van en natuurlijk ook de initiatiefnemer. Daarmee stel je je flexibel op en laat je zien dat je prijs stelt op andermans mening.
De mening van de inwoners en andere betrokkenen doet er toe, hoe meer ze kunnen instemmen met de voorstellen, des te beter het gaat functioneren, als het er eenmaal is.
Doorgedrukte, omstreden, of ter discussie staande plannen, zijn op de korte termijn vervelend, maar zeker op de lange termijn.
De maquette van Van den Broek en Bakema – Foto: Rien Valk
Daarom, denk ik beter van te voren alle rollen en petten, goed en krachtig organiseren,
dan steeds vechtpartijen te hebben. Maak vrienden, in plaats van vijanden.
Ik grijp dit niet zomaar uit de lucht, ik heb rijke en lange ervaring in tal van projecten, waarbij iedereen uiteindelijk heel blij en tevreden is, met wat het is geworden.
Riek Bakker
Hoe maak je vrienden?
Vrienden maak je door de talenten van mensen te onderkennen en die vervolgens te helpen ontwikkelen. Soms moet je ze daarbij stimuleren, soms moet je juist remmen.
Bij de ontwikkeling van de binnenstad betekent dat de juiste mensen een passende pet geven.
Zo is Winy Maas een bekwaam architect die vaak mooie gebouwen kan ontwerpen en die leuke futuristische fantasieën kan opschrijven. Maar hij kan geen grote stedebouwprojecten leiden, omdat hij de neiging heeft de realiteit uit het oog te verliezen.
Zijn rol als coördinator is een verkeerde pet.
Zo is wethouder Yasin Torunoglu een bekwame, voortvarend politicus met oog voor nieuwe mogelijkheden. Maar hij laat het participatieproces niet goed verlopen. Vooral niet door verkeerde timing en slordigheid bij de voorbereiding en uitvoering. Zijn rol als leider van het participatieproces is ook een verkeerde pet.
Van overige leidinggevenden ken ik praktisch niemand. Daar schrijf ik dus niets over, maar die moet het stadsbestuur eens goed evalueren.
Kortom, met het toekennen van de juiste pet aan de juiste persoon zal het wel goedkomen. Het is een kwestie van eerlijk en intensief reflecteren om vervolgens de leiding te reorganiseren.
Misschien vinden die personen dat eerst niet leuk, maar later zullen ze meer vreugde beleven aan de juiste pet.
Roerend mee eens.
En wat moeten we nou zelf gaan doen in Eindhoven om de scherven weer aan elkaar te lijmen?
– hoe krijgen we de discussie tussen voor- en tegenstanders weer van een loopgravenoorlog naar een nette discussie met hoor- en wederhoor?
– hoe krijgen we het gemeentehuis zo ver dat ze dit artikel lezen en er wat van leren?
– hoe komen we van onwrikbare standpunten naar compromissen waar we allemaal mee kunnen leven.
Motto: als je altijd met beide benen op de grond staat dan kom je nooit een stap verder, dus ….