ModeKunst van Agnes van Dijk
Een bijzondere jas – Foto: Rien Valk
Afgelopen donderdagavond naar de vriendensalon van het van Abbe Museum geweest voor een voordracht over modekunst. Daar kwamen we Agnes opnieuw tegen die zich in 2012 op onze DSE homepage presenteerde met de CelluLiteDress een creatie gemaakt van sinaasappels die toen tijdens de jaarlijkse atelier route in het van Abbe Museum te zien was in het kader van kunst van hier. Zie ook www.dse.nl/node/view/3836
Het was interessant om te horen en te zien welk pad Agnes in de afgelopen zes jaar heeft afgelegd. Hoe de CelluLiteDress zich verder ontwikkeld had en welke nieuwe onverwachte materialen ze in haar nieuwe creaties gebruikte. Jammer dat ik mijn camera niet had meegenomen en me met mijn Windowsphone moest behelpen 🙂
Leuk ook om haar belangstelling voor schoenen terug te zien in een jas. Dat was dus niet voor niets zo vertelde Agnes omdat ze ook plannen had om schoenen te gaan ontwerpen
Artiesten zoals Edsilia Rombley en Og3ne dragen haar ontwerpen ook getuigen de reportages in
“for YOU” waarin veel meer van haar creaties te bewonderen zijn.
Of alles even makkelijk zit is de vraag want een creatie van mosselschelpen lijkt me niet zo makkelijk te dragen, dat zal voor de jurken en jasjes waar bloem en blad zoals orchideeën, koolbladeren en hennepblad in latex verwerkt zijn een stuk plezieriger zijn. Enig idee wat voor materiaal Agnes voor de rechtse creatie gebruikt heeft? Voor het vrouwelijk geslacht zou dat niet moeilijk moeten zijn, toch?
Hierboven uit de Eindhovense editie van “for You” de geëvolueerde CelluLiteDress Als je die vergelijkt met de versie uit 2012 is het verschil duidelijk te zien.
Na haar presentatie was er gelegenheid tot vragen. Ik denk dat er vast een aantal vrouwen weer geïnspireerd zijn om zelf weer eens achter de naaimachine te gaan zitten voor weliswaar een simpelere maar toch een eigen creatie, of vergis ik me nu?
Overigens de creaties van Agnes zullen zeker niet misstaan in het nieuwe designmuseum als het er ooit komt, toch?
Haar presentatie op DSE uit 2012 was niet meer op onze homepage terug te vinden om dat haar DSE account verlopen was mede gezien haar eigen website maar dankzij de wayback machine is hij hieronder met reacties weer opnieuw te lezen.
“Kunst van Hier” CelluLiteDress
Bijdrage van agnesvandijk op donderdag 6 september 2012 om 22:30 uur
Mensen doen van alles met hun uiterlijk. Denk aan tatoeages, cosmetische ingrepen en kleding. Die behoefte is van alle tijden en culturen, en zo grillig als de mensen zelf. Dat fascineert me. En roept allerlei vragen bij mij op, zoals: Wat zet mensen ertoe aan om in zichzelf te (laten) snijden? Schoonheidsideaal? Ritueel? Zelfkastijding? Waarom willen zoveel vrouwen eenzelfde neus, kin, oogstand en postuur?
Wat gebeurt er eigenlijk wanneer je op een andere manier ergens naar kijkt? Cellulitishuid, in de volksmond sinaasappelhuid genoemd,wordt verguisd. Maar kan zo’n structuur ook sexy zijn? Mijn antwoord heb ik zichtbaar gemaakt in een ontwerp waarin sinaasappelschillen en -schijven zijn verwerkt.
En zo begon het…. met een netje sinaasappelen:
Het werden heel veel netjes. Een deel van de sinaasappels heb ik in schijfjes gesneden en het andere deel heb ik zo kunstzinnig mogelijk geschild. Schijfjes en schillen vervolgens laten drogen.. Dat was een kunst op zich want het mocht niet te snel (breekgevaar) en ook weer niet te langzaam (schimmelgevaar). Een vriendin kwam nog aanzetten met een paar geweldige navelsinaasappels. Die heb ik uitgehold en zo groot mogelijk gelaten. Na maanden had ik genoeg schijven en schillen klaar. Ik vervlocht ze tot deze creatie:
De reacties waren enthousiast. Alleen was het ontwerp erg kwetsbaar. Daar wilde ik iets aan doen.
Mijn experimenten met vloeibaar rubber brachten me op een nieuw idee. Het oorspronkelijke sinaasappelgewaad heb ik uit elkaar gehaald. De schillen en schijfjes heb ik vervolgens laten versmelten met dit sterke en flexibele materiaal. De kleur van het rubber sluit er prachtig bij aan en de vrolijke zonnigheid van de sinaasappel en zijn huid wordt, nog altijd benadrukt.
CelluLiteDress is van 29 september t/m 7 oktober te zien in het Van Abbemuseum, als onderdeel van de tentoonstelling Kunst van Hier, in het kader van de jaarlijkse atelier route www.atelierroute-eindhoven.nl
Fotografie: Lies Vogelzang/ Model: Sandra Archut/ Visagie: Cynthia Nijhuis
Tekstredactie: Lieneke Koornstra
» agnesvandijk’s portal-blog |
Agnes bedankt voor je kunstzinnige bijdrage
Bijdrage van rienvalk op vrijdag 7 september 2012 om 18:50 uur
We hebben je met veel plezier meegeholpen om hem te plaatsen. De DSE homepageredactie hoopt dat er nog meer atelierroutedeelnemers of andere regionale kunstenaars regelmatig wat van hun werk vertellen en de verschillende stadia laten zien op onze homepage.
Veranderlijk tegenover onveranderlijk
Bijdrage van gouddelver op vrijdag 14 september 2012 om 22:57 uur
Veel verstand heb ik er niet van, maar ik vind de beelden vrouwelijk, gracieus, sexy en origineel. Vooral voor dat laatste was volgens het verhaal veel moeite nodig en dan is het leuk, een mooi resultaat te bereiken.
Wat mij bij het zien van de eeuwige verandering in de aankleding van de mens – vooral de vrouw – en in de ontwikkeling van de kunst en de vormgeving altijd frappeert is de tegenstelling tussen de menselijke behoefte daaraan en de natuur. Al duizenden jaren zien de wolken, de zeeën, de bergen, de planten, de bomen, de dieren en de lichamen van de mensen er ongeveer hetzelfde uit, maar kennelijk vinden we dat saai, want met textiel, verf, kammen, krultangen en andere hulpmiddelen zijn velen jaar in jaar uit bezig om hun eigen uiterlijk en dat van de ons omringende dingen een nieuw, interessant aanzien te geven. Een hondje op een schilderij van Jan Van Eyck ziet er net zo uit als een hondje anno 2012, de kleding van de op het schilderij voorkomende mensen is evenwel heel anders dan die van ons nu.
Kort samengevat: de natuur is haast onveranderlijk (of verandert uiterst langzaam), de cultuur is voortdurend in verandering; van de cultuur wordt door velen zelfs verandering geëist, gelijkblijven wordt meestal geminacht.
Vreemd, nietwaar, deze tegenstelling?
veranderlijk/onveranderlijk
Bijdrage van agnesvandijk op maandag 17 september 2012 om 13:19 uur
Misschien toch niet zo vreemd. Is het niet mooi dat de natuur zo een stabiele basis is voor ons veranderlijke wispelturige creaturen?