Monty Python and the Knope XL
In het Eindhovens Dagblad lijkt de Black Knight uit Monty Python and the Holy Grail te zijn herrezen. De zwarte ridder verliest in de film uit 1975 tijdens zijn gevecht het ene na het andere lichaamsdeel maar blijft onverminderd enthousiast over zijn overwinningskansen.
Ik moest aan hem denken bij het lezen van het artikel ‘Eerste bouwplannen voor Fellenoord in Eindhoven gaan dit jaar naar de gemeenteraad; wethouder optimistisch over start grote projecten bij station’, ED.nl, 20 september 2023.
De bouw- en vastgoedcrisis
In heel Nederland lopen bouwinitiatieven vertraging op. Sommige projecten komen helemaal niet van de grond of verdwijnen in de vrieskist. De bouwbranche en veel gemeentelijke opdrachtgevers zitten met hun handen in het haar. De belangrijkste boosdoeners zijn de hoge rente, exploderende materiaalkosten, hoge schulden van de gemeente en een lastige arbeidsmarkt waarop bouwpersoneel schaars blijkt.
It is but a scratch
In The Holy Grail verliest de zwarte ridder in eerste instantie zijn linkerarm. Koning Arthur, duidelijk sterker, adviseert de ridder om zich over te geven. De Black Knight doet de bloedspuitende schouderstomp af met: ‘It is but a scratch.’ Hij denkt zelf nog prima verder te kunnen vechten.
Het duurt niet lang voordat de ridder ook zijn rechterarm verliest. Nog steeds houdt hij vol niet verslagen te zijn en begint Koning Arthur zowaar te schoppen. Het is immers slechts ‘a flesh wound’, een vleeswond. De waanzinnige volharding komt hem uiteraard duur te staan want uiteindelijk ontdoet Arthur de ridder van zijn benen. Als de koning vervolgens doorloopt daagt de ridder hem alsnog uit met het dreigement Arthur te zullen bijten.
Eindhovense ledematen
Met een beetje fantasie zou je het Eindhovense wooningbouwbeleid kunnen zien als de Black Knight. Koning Arthur is in onze realiteit de cocktail van omstandigheden die op dit moment elk bouwvoornemen in gevaar brengt. De afgehakte Eindhovense ledematen zijn alle projecten rondom het Stadhuisplein op eentje na.
De stilte rondom veel andere projecten zou je kunnen typeren als ‘just a scratch’, maar je kunt er niet onderuit: het is te laat om het economische tij te keren.
Er is hoop!
En toch beschrijft Michel Theeuwen in de krant hoe één fiere ridder rechtovereind staat: CDA-wethouder Stijn Steenbakkers. Hij mag dan de komische lichaamstaal van John Clees ontberen, zijn optimisme benadert dat van Cleese zijn alter ego.
Bouwbloed-verslaggever Theeuwen beschrijft hoe Steenbakkers de aankomende jaren typeert als één groot bouwfeest. Wie het artikel leest krijgt een beeld van popelende ontwikkelaars en hijgerige bouwers die haast niet kunnen wachten om aan de slag te gaan. De bouwwereld mag dan schudden op haar fundamenten: ‘KnoopXL dat komt er wel!’
Hoe jammer is het toch dat de gemeente blijft focussen op omvangrijke projecten als belangrijkste antwoord op de vraag naar woningen. Door de tegenwind die de markt nu treft wordt elke kras in de Eindhovense hoogbouwhuid een vleeswond. Dat besef dringt maar niet door, ook niet nu de ‘ontontwikkeling’ van KnoopXL haast onafwendbaar lijkt.
Voor die arme woningzoekenden
Onafwendbaar is ook de discussie over de verdere gang van zaken rondom het Stadhuisplein. De VVD zal op 3 oktober a.s. betogen dat zaken anders moeten worden aangepakt vooral in het belang van de woningzoekenden.
Zoals verwacht wil de grootste oppositiepartij het aantal betaalbare huurwoningen in de grootstedelijke Brainportlaag reduceren ten gunste van duurdere woningen. De projectontwikkelaars krijgen hun bouwsels dan namelijk beter rond. Let wel: het gaat de VVD om de woningzoekenden.
Persoonlijk zou ik weleens willen weten hoeveel gemeenschapsgeld de ontwikkeling van alle luchtkastelen tot nu toe eigenlijk gekost heeft. De stad zal er toch niet op leegbloeden? Toch?
+++++++
Voor de liefhebbers:
De vijf fasen van rouw:
Fase 1: ontkenning;
Deze eerste fase geeft aan dat men in eerste instantie ontkenning voelt van het slechte nieuws.
Fase 2: woede
Als de waarheid tot iemand is doorgedrongen ontstaat er vaak boosheid.
Fase 3: onderhandelen
Deze fase, de derde fase noemt men ook wel de onderhandelingsfase, de fase waarin men nog hoop heeft op herstel.
Fase 4: depressie
Wanneer de realiteit geaccepteerd wordt komen gevoelens van verdriet, spijt, angst, schuld en onzekerheid naar boven.
Fase 5: aanvaarding;
Deze vijfde fase is ook weer anders dan de eerdere fase. Hier gaat het om accepteren en berusting.
Bij wethouders voltrekt dit proces zich in 4 jaar, namelijk de tijd tot de volgende verkiezingen.
Deze wethouder zit nu vol in fase 3.
Dat moet ook wel, want al halverwege de wethouderperiode.
Daarvoor zat hij lang, heel lang, te lang in fase 1. Fase 2 heeft hij overgeslagen, dus die komt nog.