Nachtmerrie – waar zit de resetknop?
De wekker gaat af om 04:12, maar het display zegt dat het 7:00 is. Opstaan dus. Het is wel erg warm in de slaapkamer, en dat in december. Dat komt omdat de verwarming het huis heeft opgestookt tot 45 graden. “B’’’’’’’’ , f’isjes”, er komt wel erg koud water uit de douche.
Onderweg naar je werk lijkt het wel of de hele wereld gek is geworden. Op het kruispunt springen alle stoplichten tegelijkertijd op groen: eindelijk een echte groene golf. Je navigatiesysteem wil je via Keulen van Best naar Strijp sturen. De autoradio wil alleen Wagner afspelen, en alleen op maximaal volume.
De ABS van je auto remt op willekeurige momenten, met een voorkeur voor het wiel links voor. De chauffeur in de auto naast je kijkt heel verbaasd als plotseling zijn airbag spontaan in zijn gezicht ontploft. Op een bouwterrein draaien de portaalkranen als gekken in het rond.
Het matrixbord boven de weg geeft aan dat de maximum toegestane snelheid 10 km per uur is. De gekoppelde flitspaal zorgt met veel enthousiasme en lichtflitsen voor de handhaving van deze regelgeving.
Ha! de autoradio werkt weer. Een hoop slecht nieuws: Treinen rijden niet meer omdat op Utrecht Centraal de wissels alleen maar links af willen. Er is verbazing dat de Maeslandkering bij Hoek van Holland vannacht op eigen initiatief drie keer open en dicht is gegaan. De operators konden er niets aan doen, want het systeem staat niet toe dat menselijk ingrijpen de voortgang van de afsluiting belemmert. Bij de Intensive Care afdelingen van enkele ziekenhuizen zijn helaas alle patiënten overleden: de bewakingsapparatuur reageerde volkomen onvoorspelbaar. Alle draadloze communicatiemiddelen tussen de hulpdiensten zijn uitgevallen. Dat maakt toch geen verschil: 112 wordt toch automatisch doorgeschakeld naar een ranzige sexlijn. De vliegtuigen boven Schiphol vliegen rondjes: ze kunnen niet meer landen, omdat de verkeersleiding niet meer weet wie waar vliegt en welke gates vrij zijn. Bij ECT zijn twintig AGV’s met container en al over de rand van de kade gekieperd. Lange rijen voor de geldautomaten: ze zijn sinterklaas aan het spelen en iedereen wil ineens pinnen. De disk jockey mekkert dat hij koffie heeft besteld uit de automaat, maar groentesoep heeft gekregen.
Je telefoon piept: dertigduizend nieuwe whatsapp’jes. O nee, het is de wekker… Het was dus maar een droom.
Stel je voor dat het echt zou gebeuren dat het Internet-of-Things heeft beslist dat ze er lak aan heeft om jou te helpen en gaat samenspannen om ons zo veel mogelijk te pesten in plaats van ons te helpen.
Internet-of-Things zie je niet: ze zitten achter het behang. Totdat ze stuk gaan. Maar omdat we ze normaal niet zien weten we niet meer hoe ze werken en dus kunnen we niet meer voorspellen hoe het totale systeem reageert als we proberen het probleem te vinden en op te lossen.
Blijf ik zitten met de vraag: waar zit de resetknop voor zo’n genetwerkt systeem en wie kan daar allemaal bij?
Net zo min als we weten waar we vandaan komen, weten we waar we naar toe gaan.
“Panta rhei”
Wie dan nog leeft heeft de toekomst, dus laten we nadenken over waar we nu mee bezig zijn.
Dat klopt niet helemaal, omdat een deel van die toekomst door ons mensen zelf gemaakt wordt. Sterker nog: een deel van die toekomst wordt zelfs in Eindhoven in elkaar gezet!
Dus we kunnen het nog zo maken als we het zelf willen hebben.
Kunnen we die things ook aan of uit zetten of zijn we aan de goden (Iot) overgeleverd?
Fijn, dat internet of things! Heb je al een creatieve oplossing Wim?