Nog een waas, maar nu over Wit-Rusland
Beeldbewerking: Rien Valk
Het spijt me te moeten bekennen dat ik sommige dingen niet begrijp. Wit-Rusland – sommigen willen dat ik het Belarus noem, maar dan moet ik Spanje voortaan ook Espagna noemen en Frankrijk France – Wit-Rusland dus staat momenteel op stelten. Er zijn presidentsverkiezingen geweest en de zittende president Loekasjenko zou vier van elke vijf stemmen gekregen hebben. Voor hem een overweldigend resultaat. Maar een groot aantal Wit-Russen gelooft dat niet. Die schreeuwen de wolken van de hemel en zeggen dat er gefraudeerd is. Nu zeggen ook de regeringsleiders van de EU dat. Maar hoe weten ze dat?
De critici hebben niet gevraagd om een openlijke hertelling van de stemmen. Loekasjenko heeft die bij mijn weten ook niet aangeboden, terwijl dat toch het enige middel is om zijn overwinning te bewijzen. Kortom, er hangt een vuil waas, misschien zelfs een dikke deken over de verkiezingsuitslag in Wit-Rusland. Iedereen kan geloven wat hij wil.
Maar één ding weet ik wel; van onze eigen politieke voorgangers in de EU vind ik het onvergeeflijk, dat zíj geen bewijzen presenteren. Jazeker, mevrouw Merkel! Van u had ik dat wel verwacht.
Hoi Rien, ik weet niet wat ik moet geloven, we krijgen alleen beweringen. Weet jij hoeveel mensen in Wit-Rusland het eens zijn met de protesten?
Ter vergelijking; in 1968 had je in Amsterdam veel relletjes van studenten,maar welk deel van de Nederlandse bevolking vertegenwoordigden ze? Buiten Amsterdam en enkele andere universiteitssteden ging alles gewoon zijn gang en was er schouderophalen over het gedoe in de studentensteden. Er was toen absoluut geen algemene opstand tegen het ‘autoritaire gezag’, net zo min als in 1918 bij Troelstra.
Natuurlijk is er alle reden om te twijfelen aan de gepresenteerde verkiezingsuitslag, maar het is best mogelijk dat er maar 20% roepen om zijn aftreden.
Wat de journalistieke berichtgeving betreft ben ik ook wantrouwig: Op alles wat gebeurt in de oostelijke niet-EU-landen volgt hier steevast een afkeurende pavlovreactie. Inderdaad, het katten is wederzijds, en wij mogen net zo goed kritisch zijn als Poetin en de zijnen, maar het Westen en het merendeel van de westerse pers heeft van Rusland en belendende percelen gewoon de nieuwe vijand gemaakt.
Voorbeeldje van een verrassende ongerijmdheid: waarom laat Loekasjenko na de verkiezingen die 7000 gevangenen, vermeende tegenstanders, weer vrij? Gevaarlijke manoeuvre zou ik zeggen.
De Europese Raad heeft blijkbaar het rapport van de OSCE over Belarus niet willen afwachten. Hoe dom kan je zijn? https://www.osce.org/odihr/elections
Een serieuze politieke reactie als EU kan je pas geven zodra dit rapport uitkomt. Dat kan soms een paar maanden duren.
De Raad van Europa in Straatsburg (een andere organisatie, namelijk rond het EVRM) heeft geen observatieteam gestuurd. Toch geven ook zij diverse verklaringen uit. Allemaal nogal populistisch, als je het mij vraagt.
Lau, enerzijds terecht dat je graag een betrouwbaar bewijs wilt zien van de verkiezingsfraude, maar geloof je echt dat 80% op deze dictator heeft gestemd? Waar 7000 mensen vast gezet zijn en na de verkiezingen worden vrijgelaten… Zouden het slechts die 20% zijn die nu roepen om zijn aftreden? Twijfel je ook aan de journalistieke berichtgeving?