Nooit meer 2019

Het staat vast dat het coronavirus verspreid wordt door vochtdruppeltjes van klein tot tot bijzonder klein via niezen, hoesten, spreken waaronder schreeuwen, zingen en ademen. Of iemand geïnfecteerd wordt, hangt ook samen met factoren als nabijheid, hygiëne, hoeveelheid virus, duur en ventilatie.

Bij afwezigheid van een vaccin of een geneesmiddel wordt een set van andere middelen ingezet om de besmetting te beperken. De Nederlandse regering heeft daarbij gekozen voor een beperkte lockdown, waardoor de overgrote meerderheid van de bevolking over het algemeen vrij bleef om naar buiten te gaan en te reizen. Thuis blijven werd aangeraden, maar werd niet verplicht. Daarentegen is de sluiting van cafés uiteraard ook beperkend voor het maken van reizen.

Het verhaal van Ernst Jansz is schromelijk overdreven en op een aantal punten onjuist. “Geen feesten meer, geen carnaval, geen festivals, geen popconcerten, geen voetbalwedstrijden.” Het is inmiddels zeker dat deze evenementen in belangrijke mate bijdragen aan de verspreiding van het virus. Bijvoorbeeld de voetbalwedstrijd Atalanta-Valencia in Bergamo.
Zo is de set maatregelen in het goede-voorbeeldland Taiwan ook zeer ingrijpend. Onder meer de uitgebreide isolatie en ook een verplichte afstand, weliswaar 1 meter. Grote evenementen worden afgeraden. Zie:
https://thediplomat.com/2020/04/how-taiwan-battles-the-coronavirus/

Wat Zweden betreft, inmiddels is het duidelijk dat het relatief aantal doden in Zweden veel hoger is dan in buurlanden met een lockdown. De leider van de Zweedse bestrijding van het coronavirus heeft pas verklaard dat men het beter anders had kunnen doen, iets tussen de huidige vrije aanpak en een lockdown in.

Veel mensen kunnen zonder evenementen. In de eerste plaats omdat ze daarvoor geen geld hebben en geleerd hebben daarmee te leven. Ten tweede omdat ze niet zo extravert zijn en daardoor geen behoefte hebben aan die massabijeenkomsten. Ten derde omdat ze allerlei middelen hebben om te communiceren en van alles te beleven zoals boeken, post, telefoon, tv, radio, het internet. Ten vierde omdat ze te ziek zijn om aan evenementen mee te doen en geleerd hebben andere dingen te doen die het leven zin geven.

Het coronavirus is niet zomaar een griepje. Op basis van de oversterftegegevens mag men aannemen dat het aantal coronadoden tot nu toe circa 9.500 bedraagt, terwijl op basis van schattingen van huisartsen het aantal overlevenden met ernstig letsel 10.000 bedraagt, soms met een chronisch karakter. Dit ondanks de maatregelen die tot nu toe geëffectueerd zijn. Zomaar een griepje en het gaat ineens vanzelf over zijn uitspraken van de medisch geniaal deskundige Donald Trump.

Trouwens, griep is ook niet niks. Daarmee werd veel te nonchalant omgegaan. Bijvoorbeeld, caissières in supermarkten die met griep doorwerken en over de klanten en artikelen niezen en hoesten. Kinderen met 39 graden koorts die door de ouders maar school worden gestuurd.
Bij volwassenen werd en wordt dat gestimuleerd door de wachtdagen bij de ziektewet.

Het kernpunt van de reactie op het coronavirus is de mogelijkheid en de bereidheid van mensen om zich aan te passen aan nieuwe omstandigheden. Allerlei milieudeskundigen en virologen gaan ervan uit dat deze pandemie veroorzaakt wordt door de overbelasting van het milieu. Daarmee is het slechts 1 van de oorzaken van de geleidelijke vernietiging van het milieu. Jongeren kunnen denken dat het coronavirus hen niet deert, maar de vernietiging van het milieu heeft voor hen vroeger of later fatale consequenties.

Evenementen kunnen leuk zijn, maar zonder overleving van de mensheid hebben we er niets aan.

Mijn oordeel in dit geval: massabijeenkomsten zijn geen honderden of duizenden doden waard, zeker niet in een maatschappij met communicatiemiddelen in overvloed. Bovendien gaat het meestal om passief, zij het emotioneel vermaak. Bewegen, bijvoorbeeld door te lopen of zelf muziek te maken is tenminste actief.

Fundamentele herstructurering is nodig. Bijvoorbeeld, zonder popfestivals of theaters zal men iets moeten bedenken om allen die daarin werkzaam waren, zinvolle arbeid en een redelijk inkomen te verschaffen. En om muziek en toneel op een andere manier inhoud te geven en te delen. Massatoerisme, cruiseschepen, openbaar vervoer, auto’s op fossiele brandstoffen: wat doen we met die activiteiten en al die mensen die daarin werkzaam zijn? De tijd dringt, er is grote behoefte aan creatieve oplossingen. Laat men zich daarop richten, in plaats van op de luie kont in de massa emotioneel te doen.

Grieks filmtheater in de open lucht (Bron: Washington Post)

Naar mijn idee is terug naar 2019 geen optie. Daarin blijft bijvoorbeeld Ernst Jansz hangen. Hij is niet de enige, velen met hem. Bijvoorbeeld Duitse vakbonden die aankooppremies willen voor auto’s op fossiele brandstof.