Nu moeten bedrijven er samen uit zien te komen

Geen activiteit op de stationsweg – Foto: Rien Valk

We zijn inmiddels met z’n allen een aantal weken onderweg in deze coronacrisis. Een intelligente lockdown. Schrijnende situaties op ic’s in ziekenhuizen. Mensen die ongelooflijk ziek worden, of erger… overlijden. Nederland zou Nederland niet zijn, als we juist nu onze rug niet zouden rechten. Overal ontstaan spontane acties om elkaar te helpen en te steunen. Een boodschapje doen voor de buurvrouw op leeftijd. Applaudisseren voor onze helden en heldinnen in de zorg.

Wij staan met ons landje bekend om ons aanpassingsvermogen. Vaak hebben wij ook een andere – eigenwijze – kijk op situaties. Dat heeft ons geen windeieren gelegd. Aanpassingsvermogen is iets waar op dit moment een enorm beroep op wordt gedaan. ‘Social distancing’ wordt waarschijnlijk na coronacrisis dé term van 2020.

Voor ondernemers en organisaties (groot en klein) is aanpassingsvermogen ook het toverwoord de komende tijd. Bestaande businessmodellen lijken niet meer te werken, of worden door recent aangepaste wet- en regelgeving enorm aangetast. Zzp’ers in bepaalde branches zien soms 95 procent van hun opdrachten verdwijnen. Kroegen, sportclubs en restaurants zijn dicht.

Toch zijn er ook – zoals altijd in een crisis – mooie ontwikkelingen te zien. Vindingrijkheid en herontwikkeling van bestaande businessmodellen floreren als nooit tevoren. Zoals Charles Darwin ooit zei: “Het is niet de sterkste van een soort die overleeft, ook niet de slimste. Wel degene die zich het beste aan veranderingen kan aanpassen.”

Ik maak me wel zorgen over de zakelijke houding van bedrijven, die zaken doen met elkaar en zelfs afhankelijk zijn van elkaar. Vanuit afspraken uit het verleden is iedereen nu aan het bekijken wie waar wel of geen recht op heeft. De algemene voorwaarden en contracten liggen bij inkopers en verkopers op tafel. Natuurlijk begrijp ik dat uit financieel oogpunt. De vraag is echter of in de alinea’s in dergelijke documenten ergens vermeld staat hoe je met een pandemie moet omgaan. In de meeste gevallen valt dit onder het kopje ‘overmacht’. Wat eigenlijk zoveel zegt als: “Wij kunnen er niks aan doen, los jij het maar op!”

Ook mijn eigen organisatie heeft hiermee te maken. Sommige van onze opdrachtgevers, in bijvoorbeeld de maakindustrie, zien hun productiecijfers teruglopen en geven aan nu of binnenkort geen gebruik meer te willen maken van onze technische vakspecialisten. Indien wij met deze opdrachtgevers te lang of alleen maar naar de alinea’s in onze algemene voorwaarden of contracten blijven kijken, zullen wij geen duurzame oplossing vinden waar we uiteindelijk samen beter van worden. Met duurzaam bedoel ik de samenwerking die straks weer moet worden voortgezet als we deze situatie hebben doorstaan. Hoe lang die situatie nog gaat duren? Ik heb geen idee. Maar wie wel? Wat ik wel weet is dat we graag nog jaren op een goede manier met elkaar zaken willen blijven doen.

Sterker nog
Ik pleit voor minder ‘social distancing’ in ons bedrijfsleven. Hoewel we elkaar fysiek minder kunnen en zullen zien in deze periode, is het juist tijd voor toenadering. Oprecht luisteren naar onze business partners, begrip tonen voor de situatie waar we samen in zitten. Als we dan ook een beroep doen op ons aanpassingsvermogen ben ik ervan overtuigd dat we er uiteindelijk sterker uitkomen. Als je namelijk doet wat je deed, krijg je wat je kreeg en dat brengt in deze tijd nu eenmaal te veel onzekerheden met zich mee. Kortom: tijd voor een andere benadering. Laten we dit ‘business affection’ noemen. Met een hekje ervoor wordt het… #businessaffection.

Business affection moet leiden tot een zakelijke, maar genegen toenadering om er met elkaar uit te komen. In plaats van ‘ik’ gaat het over ‘we’. In alle branches. Reizen, horeca, industrie, noem maar op. Overal waar organisaties worstelen met gecancelde opdrachten, betalingsproblemen of een mogelijk aankomende juridische strijd met klanten of leveranciers. Laten we vooral wegblijven van ‘distancing’. Even niet die ene euro nog zien te pakken ten koste van je leverancier. Geen patstellingen waarbij het mes op tafel dient te komen. Gewoon goed luisteren naar de ander. Waar gaat het om, wat heeft hij of zij nodig? Nu en in de nabije toekomst. Wat heb jij nodig? Zoek de gezamenlijke winst. Ook waar die mogelijk nu wat minder zal zijn dan gewenst. De premier zei enkele weken geleden: ‘Pas een beetje op elkaar.’

Gaan we hier uitkomen? Jazeker! Bij mij in de keuken hangt een poster van Pipi Langkous. Zij leert mijn kinderen een wijze les: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan…” Ik ga er actief mee aan de slag. Wie volgt? Let’s start a movement, let’s start with business affection.

Jeroen Tijink
Techsharks in Eindhoven.