Olympische spelen, dat zijn amateurs die spelen om het spel voor verbroedering
Uit Wikipedia:
Pierre de Coubertin bedacht in 1890 dat een grootschalige herrijzenis van de Olympische Spelen mogelijk moest zijn. De Coubertin was voor de bevordering van een harmonieuze lichamelijke en geestelijke opvoeding van de jeugd en de versterking van de vriendschapsbanden tussen de volkeren, overtuigd als hij was dat de sportieve krachtmeting edelmoedigheid en ridderlijkheid bij de atleet zou aankweken, alsmede respect voor de prestatie van de tegenstander. Hij stelde dit voor aan het IOC in Parijs.
De officiële slogan van de olympische beweging is citius, altius, fortius (Latijn voor “sneller, hoger, sterker”). De idealen van Pierre de Coubertin worden weerspiegeld in het olympische credo: “het belangrijkst bij de Olympische Spelen is niet de overwinning, maar de deelname, zoals ook in het leven niet de overwinning, maar het streven naar een doel het belangrijkst is. Het belangrijkst is niet, om veroverd te hebben, maar om goed gevochten te hebben.”
Wat is daar honderd jaar later nou van terecht gekomen?
In Nederland maakt de topsport-business een businessplan waar van tevoren wordt bepaald hoeveel gouden, zilveren en blikken medailles er gehaald moeten worden bij de Olympische Spelen. Dat zijn vastgelegde doelen die met de Overheid zijn afgesproken. Met de bijbehorende subsidie wordt het hele circus betaald.
Het aantal medailles staat dus vast, waarna de atleten dat alleen nog maar even waar moeten maken. Daarvoor moeten ze beter zijn dan alle andere concurrenten die meedoen aan dit evenement. Het gaat dus om het ‘veroverd hebben’, niet om ‘goed gevochten te hebben.’
Wat heb ik nou niet helemaal goed begrepen? Ik dacht dat het om een sportieve wedstrijd tussen atleten ging, maar het blijkt te gaan om een nare vorm van Nationalisme: ‘Wij’ als land willen beter zijn dan alle andere landen van de wereld. Hoe kinderachtig kun je zijn!
Dat heeft een paar rare bijwerkingen. Als je een wielerwedstrijd wilt winnen dan moet je volgens mij gewoon zo hard mogelijk fietsen (citius, altius, fortius) Als je dan met vier Nederlanders flierefluitend vooraan denkt te fietsen en je hebt niet in de gaten dat er een mevrouw minuten voor je uit fietst, dan heb je niet zo hard mogelijk gefietst. Want je was van plan om alleen maar hard genoeg te fietsen om een medaille te winnen. Bobo’s, what you get is what you asked for! Overheid, what get’s measured, gets done! Als dan de krant roept dat het om een ‘onbeduidende Oostenrijkse’ gaat die gewonnen heeft dan vind ik dat een schandalige opmerking. De Nederlandse bleek ook gelukkig te zijn met een zilveren medaille, want die had ze immers zelf verdiend.
Als er een fietser denkt dat ergens een plenkske ligt en dat ligt er dan niet dan valt heel Nederland over hem heen want het is weer een medaille minder dan in het contrakt stond. Ben ik de enige die zich zorgen maakt over de jongeman die bijna zijn nek gebroken heeft nadat ik hem in slow-motion over de kop heb zien slaan?
Natuurlijk gaat er wel eens wat fout bij zo’n evenement, waarna het ED de verantwoordelijken voor AMATEURS uitmaakt. Daar moeten die verantwoordelijken volgens mij hartstikke trots op zijn, maar dat bedoelde de krant waarschijnlijk niet zo.
De hele verslaggeving in de krant en op de TV is veel te fanatiek. Het lijkt wel of er een wereldoorlog beschreven wordt, maar het gaat slechts om een spelletje, een sportieve krachtmeting van atleten. Waar die atleten vandaan komen doet niet ter zake. De rest van Nederland kijkt slechts toe vanuit de leunstoel en heeft niet het recht om boos te worden.
Waar je het eerste deel vandaan hebt, geen idee maar naar mijn weten wordt al jaren de medaille inschatring gemaakt door een stel economen die leggen bepaalde wiskundige formules naast de reeds eerder gehaalde prestatiecurves en bepalen daarmee dus het medaillequotum van die spelen. Met andere woorden: het is de pers en het publiek die zich daar aan conformeren en dat quotum eisen. Niet de overheid. Het is ook niet voor niets dat elke chef de mission zich na iedere uitgave van het quotum keurig netjes zeggen dat ze het een fantastisch aantal vinden en dat het mooi zou zijn als ze er zoveel mogen halen maar dat het absoluut niet zeker is dat het gehaald zal worden. Wat de overheid wel doet is de sporter of het team n.a.v. behaalde prestaties van de sporter of het team een bepaalde status geven en die status bepaald of je een volledige vergoeding vanuit hen krijgt, een kleine vergoeding of slechts onkosten. Zo zijn bijvoorbeeld de voetbalvrouwen na het behalen van hun Europese titel gepromoveerd naar de A status wat de hoogste status is.
Dan jouw visie op de hardst lopende wint; klopt, maar dit geld alleen voor de sprintnummers in verscheidene sporten zoals de 100m sprint in Atletiek of de 50m vrij slag in het zwemmen. Waarom zou je alle 128km je de longen uit het lijf moeten fietsen als je het middels tactisch spel ook op 75% of zelfs minder kunt winnen? Doseren heet dat. Een klein uitstapje naar de wondere wereld van de militairen maar evengoed bruikbaar in de topsport: “Waarom blijven staan als je kunt zitten? Waarom blijven zitten als je kunt liggen? Waarom wakker blijven als je kunt slapen?”
Maakt niet uit hoe je wint, als je maar wint!
Liever lelijk winnen dan mooi verliezen! Wat heb je aan de wedstrijd van je leven spelen maar met lege handen thuiskomen? Natuurlijk kun je naderhand, als de zure smaak uit je mond is verdwenen, a.d.h.v. de videoanalyse de juiste dingen eruit halen en van de slechte extra lessen leren, maar dat een sporter soms over lijken moet gaan om zijn doel te halen is niets bijzonders. Valsspelen daarentegen… dat zal altijd deel uitmaken van het spelen van wat dan ook, dat zit in het aard van bijna elk levend wezen op deze aarde. Valsspelen d.m.v. doping? Nee, dat is uit den boze!
Terug naar het stuk hierboven: dat er bijvoorbeeld fouten zijn gemaakt in de communicatie bij het dameswielrennen is een feit. Dat men daarin de volledige schuld legt bij Team NL is dan weer onterecht. Ja, het IOC heeft een paar spelen geleden besloten dat het spannender wordt als de renners zonder oortjes moeten rijden, en dat werd het, maar dat de Japanse organisatie dan niet extra timekeepers laat rondrijden is toch echt een grove fout. Zelfs bij de 3 grote rondes rijden er extra motoren die de renners de tijden doorgeven, en alle renners daarin rijden met oortjes in en weten die tijden allang.
Dus wederom is de pers weer de sensatiezucht brenger en vellen zij ongegronde oordelen.
Het jammere is dat het merendeel van “het publiek” (expres tussen aanhalingstekens omdat ze vaak alleen verstand van tv sport hebben en zich totaal niet met een topsporter kunnen conformeren, en ja, daar schaar ik de schrijver van dit stuk ook onder) diezelfde pers klakkeloos napraat en dus een verkeerde mening vormt. Zo kwam ik vandaag voorbij RTL Boulevard en net opnhet moment dat ze over de persconferentie van Pieter van den Hoogenband en Maurits Hendriks bespraken. Eddy Zoey stelde dat het 100% zeker was dat de sporters die nu in het quarantainehotel zitten, dit te danken hebben aan het feit dat ze dit op hebben gelopen in het vliegtuig. 100% zeker? Sorry maar ik heb die persconferentie toch live gekeken en Maurits zei toch echt iets anders! Het is namelijk 1 van de 4 mogelijke punten waar men besmet is geworden. Maar RTL is er zeker van, dus wordt er een expert ingeroepen… Diederik is een goede jongen maar kan alleen wetenschappelijk uitleggen dat het mogelijk is. En dat hij dan meerdere keren roept dat het mogelijk is maar dat het in deze niet dé besmettingsbron is, daar gaan ze volledig aan voorbij want de drang naar sensatie is belangrijker voor de kijkcijfers!
Wil een topsporter dan altijd winnen, en dat dan ook kosten wat kost? Ja en zeker ook nee! Er zijn momenten dat je weet dat je tussen grootheden begeeft en dat jij daar nog niet bent, al bent geweest en het nu niet meer hebt of dat je daar nooit zult komen. Neem Kira Toussaint, zij zwom een PR in de finale van vandaag en ze wist dat ze met geluk een medaille zou kunnen halen, maar dan moest wel alles kloppen en dan nog het muntje haar kant opvallen. Nee, zij vond het fantastisch om mee te mogen doen in de finale, onderdeel uit mogen maken van de 8 beste zwemmers van de wereld! Dat die economen daar misschien 1 van die 48 medailles aan gekoppeld hadden en de pers dit meisje nu dus een amateur kunnen vinden? Waarom!?! Omdat het quotum niet gehaald wordt en omdat het geen sensatie brengt.
Als laatste is het de hele sponsoring die iets te veel vinger in de pap hebben, waarom denk anders dat deze spelen toch door zijn gegaan? Of waarom het WK voetbal toch in Qatar blijft? Maar goed, sponsoren die jou geld geven omdat je gewoon goed bent en puur omdat ze het jou gunnen zijn er helaas niet al te veel meer. De ouderwetse clubsponsor die gewoon hart voor zijn club heeft moet steeds vaker plaats maken voor iemand die een paar euro meer biedt maar dan enorme eisen gaat stellen want vanuit je skybox kun makkelijker pochen en meer klanten binnenhalen. Die sponsor met hard voor de zaak mag dan niet eens meer een bord langs het veld hebben of het 2e sponsoren omdat zijn naam die van de hoofdsponsor in de weg staat…
Eigenbelang weegt toch net iets meer dan de weg naar de top die de sporter moet afleggen.
Helaas is dat het enige dat de hele wereld steeds meer met de topsport deelt: egoïsme
Dus het laatste deel in jouw stuk waarin je de pers ervan langs geeft deel ik helemaal met je maar probeer het niet zelf na te praten zoals je jouw stuk begonnen bent.
Of ik bepaalde conclusies eerder mag trekken en of ik meer recht van spreken heb dan jij? Uiteraard is iedereen gelijk, maar ik denk dat ik als oud topsporter, en me daardoor maar al te goed kan inleven in de situatie waar de Olympische sporters zich nu in bevinden, dat ik mag zeggen: “JA, dat mag je zeker!” 😉
PS, mijn reactie is geheel in 1x geschreven en als het daardoor niet geheel loopt of dat ik ineens van de hak op de tak spring…weet je waarom
Tuur,
Bedankt voor deze verhelderende expert-opinion.
Het geeft veel extra informatie over hoe de hazen lopen bij de Olympische spelen.
=wim=