Over een kleine Bank die wil weten wie de sloop groen licht gaf

Op een dag lag een bank te slapen aan een plein. Het was vroeger een heel belangrijke en drukke bank geweest maar nu was het maar een zielig klein verouderd bankje in een te groot jasje. Het lot van de ouderdom zullen we maar zeggen…

Jarenlang had het bankje gedacht: ik ben dan wel mijn klanten kwijt, maar nog niet mijn prominente plek. Hij herinnerde zich hoe de Ventoseflat voor tientallen miljoenen werd gerenoveerd en hoe het gebouw van de gemeentelijke Technische Dienst na renovatie ineens een smaakvol wooncomplex werd. Heel stiekem, heeeeel stiekem, droomde het kleine bankje er wel eens over dat ie ook een soort woonfunctie krijgen kon.

Het bankje wilde graag proberen om er stralend uit te blijven zien, maar de tand des tijds deed zijn werk en de eigenaar iets minder. En zo verloederde Bankje van erkend markant gebouw in het canvas van een stadsgezicht in, jawel, een slooppandje.

De bank zette alles op alles om ondanks een sloopkogelregen in de rug fier overeind te blijven. De vleermuizen vlogen af en aan en hij liet ze met liefde binnen. Datzelfde gold voor de verwarde mensen die over straat zwerven. Bankje had het aantal met lede ogen zien groeien in zijn thuishaven…

Langzaam maar zeker werd Bankje depressief. Hij zette zijn beste grinddecoratie voor en dacht om. “Misschien wordt ik wel een naoorlogse ruïne die toekomstige generaties toont dat je goed moet zorgen voor wat je voorouders creëerden?”, een gedachte die zo uit de missie van twee erfgoedstichtingen zou kunnen komen.

Maar zoals het gaat, lijkt de hoge buitenwereld te floreren. Jong, wild en per definitie langer dan de vorige generatie maakt elan plaats voor een stoffig imago. En zoals vaker denkt de jeugd: stop dat oudje maar in een hoekje, dan is vredig sterven voor ons een draaglijk fenomeen. Bankje is niet gek en zag het aankomen.

Jaren geleden werden om hem heen stukjes grond verkocht, onbeduidende plukjes parkeerterrein, een kleine hapje binnenterrein, zoals dat gaat vanuit de gemeente. En die van hiernaast zouden uiteindelijk ook vertrekken. Toen Bankje de eerste inslagen van de sloopkogel voelde dreunen stuurde hij één van de daklozen die vaak bij hem te gast was op pad. “Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man bij GroenLinks. “Nee, technisch gezien niet. Maar als de sloop van Bankje leidt tot meer groen, dan zijn we niet tegen…”. De zwerver zocht verder, hij had toch tijd genoeg.

“Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man bij D66. “Nee, technisch gezien niet, maar als de sloop van Bankje leidt tot meer inclusiviteit dan zijn we niet tegen…” De zwerver zocht verder, hij had toch tijd genoeg.

“Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man bij Leefbaar Eindhoven. “Nee, technisch gezien niet, maar als de sloop van Bankje leidt tot meer kans op nieuwbouw voor Eindhovenaren dan zijn we niet tegen…” De zwerver zocht verder, hij had toch tijd genoeg.

“Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man bij het CDA. “Nee, technisch gezien niet, maar als de sloop van Bankje leidt tot meer harmonie in de coalitie dan zijn we niet tegen…” De zwerver zocht verder, hij had toch tijd genoeg.

“Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man bij de PvdA. “Nee, technisch gezien niet, maar als de sloop van Bankje ertoe leidt dat we bij de volgende verkiezingen er als Partij voor de Jongeren uitkomen dan zijn wij niet tegen…” De zwerver zocht verder, hij had nog een beetje tijd.

“Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man bij mevrouw Schreurs. “Nee, technisch gezien niet, maar als de sloop van Bankje ertoe leidt dat minder duidelijk blijft dat ik misschien ook jarenlang onvoldoende oplette dan ben ik niet tegen…” De zwerver zocht verder, bedtijd was het nog altijd niet.

“Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man bij de LPF. “Nee, technisch gezien niet, maar als de sloop van Bankje ertoe leidt dat Pegida vaker mag protesteren op het Stadhuisplein, dan zijn wij niet tegen…” De zwerver zocht verder, hij had toch nog geen slaapplaats.

Met een kleine omweg belandde de moderne landloper bij de voordeur van de ‘Stichting bescherming wederopbouw erfgoed’. “Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man. “Nee, zeker niet, maar als een paar kenmerkende elementen worden veiliggesteld en de Henri van Abbestichting akkoord gaat, dan zijn wij niet tegen…” De zwerver zocht nog even verder, een beetje schemer biedt een kansloze kans op een plekje om te pitten.

“Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg de verwarde man bij wethouder Yasin Torunoglu. “Nee, technisch gezien niet, maar als de projectontwikkelaar toestemming krijgt van de erfgoedstichtingen, dan ben ik niet tegen…” De zwerver zocht verder, hij had net een halve kapsalon uit de vuilnisbak gevist en energie genoeg voor een wandeling naar Best.

“Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg hij aan de projectontwikkelaar die van Bankje een toren van 160 meter wil maken. “Nee zeker niet, maar als het van de erfgoedstichtingen mag, dan mag het van de wethouder ook en dan zijn wij niet tegen. De zwerver begon een beetje moe te worden, zocht een plekje in de knusse kern van Acht en wandelde vanmorgen verder.

Acht was ook het uur waarop de geruisloze thuisloze aan de bel trok bij die andere erfgoedstichting, de Henri van Abbestichting. Een vriendelijke oud-wethouder bood hem koffie aan maar binnen mocht hij niet. Corona, weet u wel. “Heb jij het slooplicht op groen gezet?”, vroeg hij aan de Van Abbe-voorman. “Nee zeker niet, of althans niet helemaal. We hebben vorig jaar wel aangegeven dat aan de achterkant iets gesloopt mocht worden maar over de rest is niet gesproken. Maar als het de relatie tussen ons en de wethouder verbetert, dan zijn wij niet tegen.

Zojuist keerde de zwerver terug in zijn oude Bankje. “En?”, vroeg Bankje die beduidend slechter geslapen had dan de zwerver: “Ben je iets wijzer geworden inmiddels?” De zwerver dacht even goed na en zei toen: “Technisch gezien heeft de wethouder met passieve steun van de gemeenteraad toestemming gegeven om jou te slopen als de erfgoedstichtingen ‘ja’ zeggen op een andere sloopvraag van de vastgoedontwikkelaar.” Bankje fronste zijn luifels en schoot in de lach: “Ik heb jou wel door: Het is 1 april!”. De zwerver lachte voor de vorm maar mee, je weet immers nooit wanneer je een dak boven je hoofd nodig hebt…