Puberteindje

Het heeft even geduurd maar ik kan er niet meer omheen. Mijn vierde kindje, onze stad, zit in de puberteit. Ze maakt een ongekende groeistuip door. Maar liefst drie-en-een-halve nieuwe inwoner kwam er elke dag gemiddeld bij. Het waren er zo’n 1278 in 2020. Maar dat is niet het enige: ook groeit Eindhoven in steen, beton, glas en andere bouwmaterialen. Maar liefst 1900 nieuwe woningen werden er gebouwd in hetzelfde jaar gebouwd.

Eindhoven wordt volwassen
Eindhoven groeit dus en net als bij veel onzekere pubers liefst niet in de breedte. De cijfers over 2020 zeggen niets over de interne organen en de hormoonhuishouding van onze stad. “Groei!”, was ook zowat letterlijk wat burgemeester Jorritsma zijn stad toeriep bij de opening van het jubileumjaar voor het honderdjarig bestaan ervan.

En toch
Er is heel veel gebeurd in heel weinig tijd. Beslissingen met omvangrijke gevolgen zijn genomen, er is stevig doorgewerkt. En langzaam maar zeker komt de keerzijde van de groeistuip boven water. Net als de uitschietende puber die een tijdje niet te volgen is, ineens anders gaat klinken en ongekend tegendraads wordt. Pubers hebben ongelooflijk veel slaap nodig. En in dat opzicht is het coronajaar voor onze stad een absolute uitputtingsslag gebleken.

Vliegen, rennen, vallen en weer opstaan
De bestuurlijke trein moest en zou doorgaan. Het ene dossier na het andere werd door de raad gejast. Al heel snel werd een vervangend neuronetwerk ontwikkeld en gingen de verschillende hersengebieden in het brein van onze stad in Teams werken. Niet alleen burgemeester Jorritsma begon uiterlijke verschijnselen te vertonen van oververmoeidheid. “De sjo moat fierder gean!”, en dat is precies wat er is gebeurd.

Teams
Zoals het een oudere puber betaamt gaat het samenwerken van organen op enig moment steeds soepeler. Het komt tot een betere samenhang tussen de de verschillende onderdelen van het lichaam dat zich ontwikkelt. De synergie zien we zich ook steeds duidelijker aftekenen in en om het digitale stadhuis alwaar het hele groeiproces wordt geregisseerd.

In de Eindhovens politieke arena lopen de zaken eigenlijk gesmeerder dan ooit. Er lijkt door Teams een team te zijn ontstaan: zelden heeft Eindhoven een bestuursorgaan gehad waarin oppositie en collegepartijen zó eensgezind bleken. Niks geen slungelig lijf dat niet wil doen wat de hersenen hebben bedacht. En helemaal vreemd voor puberteit: extreem weinig discussie.

Hiccup
Ik tel maar één hobbeltje, of zoals de Engelsen het treffender zeggen: a hiccup. De hele affaire rondom District E, het per ongeluk pauzeren van het proces. Maar eigenlijk kun je gerust zeggen dat het zo’n beetje de enige hobbel is die sinds corona heeft gespeeld. En dat is knap van de zittende macht. De eensgezindheid heeft blijkbaar een prijs, die van de oververmoeidheid zowel in het ambtenarenapparaat als bij de raadsleden.

Huwelijksmarkt
En nu we in de nadagen van de puberteit van het zittende college geraken komt de verkiezingsperiode er weer aan. De oververmoeide vertegenwoordigers moeten zich herstellen en opnieuw opladen voor ‘Ex on the IJzeren Man’. De meeste politieke partijen hebben ‘het’ namelijk al eens met elkaar gedaan en op het gehele dossier rond stadsontwikkeling lijken de politieke bloedgroepen volledig uitwisselbaar. Dat is niet zo raar, want in de verkiezingsprogramma’s van de vorige stembeursgang werd over de huidige stadsontwikkelingsplannen niet gesproken.

Op de bank hangen
Dat wordt deze ronde waarschijnlijk toch andere koek. Ik ben heel benieuwd hoe de verschillende partijen zich gaan voorstellen aan de Eindhovense kiezers. Gaan ze zich dit keer wel echt specifiek uitspreken of krijgen we opnieuw te maken met containerbegrippen als inclusiviteit, leefbare stad, groene of klimaatneutrale stad? Voornemens op papier die, net als bij pubers, vooral goede voornemens blijven. De bouwinitiatieven rondom Stadhuisplein en bij Centraal Station lijken het werk van pubers die op de bank hangen, een zak Netflix leegkijken en nipt genoeg doen aan school, huishouden of het uitlaten van de hond.

Niet helemaal eerlijk
Een ander facet van veel pubers is de stad evenmin vreemd: een eigen interpretatie van de waarheid. Soms doen pubers een jokje: “Nee hoor, ik heb écht niet gedronken hoor!” of “Zo raar Pap, ik kan mijn rapport nergens terugvinden…”. Dat laatste gebeurt in onze stad ook, waarschijnlijk door stadstosteron. Ergens in de stad zorgt een hypofyse die maakt dat wethouders, ambtenaren en ontwikkelaars er alles aan doen om de stad vooruit te helpen, zelf als dat tot zelfdestructie leidt. Net als bij veel pubers leek het een briljant plan dat niet kon mislukken.

VVV
Waarom pompen we jaarlijks bijna 1,8 miljoen euro in onze VVV om een beeld neer te zetten van Techniek, Design en Kennis terwijl onze stadsontwikkeling daar niet van getuigt? Het voormalig V&D-pand, de gevels van project Bakermat, de gezamenlijke schetsen van Lichthoven… is dat echt bouwen aan een stad vanuit Techniek, Design en Kennis? De stad moet nog flink rijpen, dat geldt ook voor het stadsbestuur.