SAS: sinterklaas kan zomaar bestaan, maar ten koste van …
Wil je korting krijgen op vliegtickets? Wil je een goedkope lening? Wil je een proefrit van een week met een Ford Mustang? Dat is GRATIS!
Brave burger:
Wat zou het toch mooi zijn als brave burgers zoals wij voorrang kunnen krijgen bij het krijgen van kaartjes voor de schouwburg, onze te veel betaalde belasting sneller terugkrijgen, goedkoper geld kunnen lenen bij de bank, sneller groen licht krijgen bij het stoplicht, recht hebben op sneller internet, eerder die nieuwste smartphone kunnen kopen, je kinderen naar betere scholen kunnen sturen en recht hebben op betere medische zorg. En het kost je allemaal geen cent.
Minder brave burger:
Wat zou de minder brave burger balen als hij niet meer mag reizen buiten Nederland, geen vliegtickets mag kopen, met de trein maar drie haltes verder kan reizen, om de haverklap de deurwaarder aan de deur heeft staan, achteraan de lijst blijft bungelen voor een huurwoning, geen rijbewijs mag halen, geen vriendin kan krijgen, geen lening kan afsluiten. En dat is helemaal zijn eigen schuld.
Zou het geen goed idee zijn om iets te bedenken dat je beloont voor goed gedrag? Eindelijk hebben dan nette mensen een voorsprong op de hufters in deze samenleving.
Sociaal Aangepaste Score:
Hoe zou zo’n systeem eruit kunnen zien? We kunnen iedere Nederland een cijfer, een score geven. We noemen dat “sociaal aangepaste score” oftewel je SAS. We beginnen met iedereen een SAS van 500 punten te geven. Dan moeten we even een database en wat Artificial Intelligence verzinnen om dat allemaal bij te houden. Als je doet wat het systeem goed vindt, dan krijg je er punten bij. Als je de beest uithangt, dan gaan er punten af. Als je vrijwillig hier en daar wat privegegevens afstaat dan gaat je score ook omhoog. Als je inbreker van beroep bent dan wordt het nooit wat met je SAS.
Spelletje om je SAS omhoog te krijgen:
Het is natuurlijk hartstikke leuk om een zo hoog mogelijke SAS te willen hebben. Het algoritme wat je SAS bepaalt is geheim en verandert regelmatig, dus het spel blijft razend spannend. En je kunt er goed mee opscheppen in het cafe en kijken of dat aardige meisje of die leuke vent een SAS heeft die een beetje bij je past.
Internet of Things helpt mee:
De data die je auto verzamelt kan ook mooi in dat systeem. Alle camera’s die in de openbare ruimte hangen, de snelheidscontroles, de flitskasten etc zijn allemaal aangesloten. Rijd je altijd te hard in de buurt van een zebrapad? Moet je vaak een noodstop maken? Verbruik je veel benzine? Kom je met je vervuilende diesel vaak in de buurt van de binnenstad? Let op, Big brother is watching you!
Als je door een rood voetgangerslicht loopt dan kost dat punten: de gezichtsherkenning van het camerasysteem heeft je herkend en je naam doorgegeven. Zeg maar dag met je handje tegen je SAS. Als het vaak gebeurt dan staat je foto op de reclameborden bij het station en op de uitvalswegen van Eindhoven. Als dat ook niet werkt, dan word je vast op een stok met pek en veren de stad uitgedragen. Een moderne versie van de middeleeuwse schandpaal, een beetje zoals het TV programma Wegmisbruikers.
Betalingen helpen mee:
Het betalingsverkeer van je bankpasje kan er ook in. Koop je veel games? Dat is dan jammer voor je SAS. Koop je vaak bloemen om bij je ouwe moeder op bezoek te gaan, dan krijg je bonus SAS punten (je telefoon geeft door hoe lang je er geweest bent). Niet te veel verbrassen dus. Een rompertje kopen is vast beter dan een fles Mojito’s. Hoe netter je je gedraagt hoe hoger je SAS.
Je koopgedrag vertaalt zich dan in een gratis upgrade van een huurauto op je vakantie. Lekker toch.
Privacy inleveren helpt mee:
Als je extra SAS punten wilt hebben dan kun je de Facebook en Linkedin vriendenlijst en telefoonlijst aan het systeem geven. Je moet dan wel zorgen dat die vriendjes een hoge SAS hebben, want vriendjes met een lage score brengen ook jouw score omlaag. Een ernstig gesprek met je goede vriend over zijn gedrag is dan niet meer te voorkomen: dan moet hij maar Wikipedia googelen in plaats van Pornhub en mooie David Attenborough natuurfilms kijken in plaats van Boer zoekt Vrouw. Desnoods moet je maar op zoek naar andere vrienden.
Overheid laten meedoen helpt mee:
Als we een mooie publiek-private samenwerking opzetten dan kan de overheid daar ook alle informatie aan toevoegen die verzameld zijn door de belastingdienst, het bekeuringengedoe, de AIVD en de camera’s van het Stratumseind. Voor wat hoort wat natuurlijk, dus de overheid krijgt als tegenprestatie al je opgeslagen gegevens gratis aangeleverd.
SAS:
Als je score boven de 700 punten is dan heb je een schitterend leven. Zit je SAS onder de 300 punten dan is je leven ronduit miserabel. En bij welke club je hoort kun je helemaal zelf bepalen, mits je het spelletje maar netjes meespeelt.
Ethische vraag:
Vind je deze ‘gratis dienst’ nog steeds zo leuk als aan het begin van dit artikel? Of is deze inbreuk op je priveleven toch een te hoge prijs. Worden we al een beetje nerveus?
Google nu maar eens op het ‘Social Credit System’ in China. Daar wordt het nu ingevoerd door Alibaba in samenwerking met de Chinese overheid. Nu is het systeem nog vrijwillig, maar vanaf 2020 is het verplicht voor elke Chinees. Dit artikel geeft wat achtergrondinformatie over het Social Credit Score systeem in China:
http://www.wired.co.uk/article/chinese-government-social-credit-score-privacy-invasion
Oproep:
Het wordt hoog tijd dat we gaan nadenken over de randvoorwaarden van zo’n systeem in Europa, zodat we de wetgeving aangepast hebben voordat we onder de voet gelopen worden door de technologie en mensen minder met minder fraaie bedoelingen.
DSE gebruikersbijeenkomst:
In de gebruikersbijeenkomst van DSE, gepland op 23 mei, vertellen Egbert Jan Sol en Eric Ideler wat er allemaal gaande is achter de schermen op het internet. Hier zal iets meer over de achtergronden uit de doeken gedaan worden.
Wil je weten hoe je zelf denkt over je privegegevens, kijk dan ook op
https://www.dse.nl/hoe-bepalen-ze-je-sociale-acceptatie-score/
De kwestie heeft meer aspecten dan ik hier nu kan bespreken, maar feit is dat onaangepast gedrag – in ruime zin – in onze en alle samenlevingen bestreden wordt door wetgeving en inzet van politie en rechterlijke macht. Dit zijn kostbare voorzieningen waar heel wat belastinggeld aan besteed wordt. We beschouwen dit echter als een nodige en legitieme zaak.
Ik vind het vooralsnog niet nodig de oppassende – alias de brave – burger voor zijn aangepaste gedrag privileges te verschaffen, maar kan me wel voorstellen dat digitale middelen ingezet zullen worden om kosten te besparen op politie en justitie. Zo gek zijn de Chinezen dus niet. En houden wij ook nu al niet bij hoe vaak iemand recidiveert?
Wat de aspecten betreft klik eventueel eens op Sociaal Krediet Systeem’ in China
Maar wat mag de Nederlandse of Europese overheid allemaal van jou weten en mogen zij bepalen wat sociaal acceptabel gedrag is? Wil je het risico lopen dat dit soort Chinese observaties meegenomen worden om jouw puntentelling te bepalen, zoals deze?
‘Als we zien dat iemand bijvoorbeeld tien uur per dag computerspelletjes zit te doen, kunnen we die beschouwen als een gemakzuchtig individu’, zei Li Yingyun van Sesame Credit onlangs tegen Wired. ‘En iemand die veel luiers koopt is waarschijnlijk een ouder met verantwoordelijkheidsgevoel.’
Critici lachen die opvatting weg met: Dit systeem laat niet zien waarom iemand tien uur per dag achter zijn computer zit. Misschien is het wel een ontwikkelaar die een betaversie aan het testen is’, aldus Anurag Lal, CEO van Infinite Convergence.
Die vele luiers kan ook met incontinentie te maken hebben, moet onze overheid dat ook allemaal weten? Volgens mij is China onderweg naar een totalitaire politiestaat die iedereen onder toezicht plaatst zonder hun privacy te respecteren. Zijn wij in Europa bereid om ook zover te gaan of denken wij er tijdig diepgaand over na?
Aanvulling
Een lezenswaardig artikel wat ik met wat extra moeite vond via de link hier boven:
https://www.sg.uu.nl/nieuws/2018/de-chinese-versie-van-big-brother-roept-veel-filosofische-vragen-op
Wordt Big Brother is watching you dan toch werkelijkheid, te beginnen in China?
Dit schrijft wikipedia er over:
Het sociaal kredietsysteem is een plan van de Chinese regering dat zij in 2020 wil invoeren. Het plan houdt in dat elke Chinese burger een bepaalde score krijgt op basis van haar gedrag. Op basis van deze score kunnen mensen op een zwarte lijst worden geplaatst en allerlei (voor)rechten verliezen, zoals de mogelijkheid geld te lenen of naar het buitenland te reizen, toegang tot sociale voorzieningen of de kans op een (goede) baan. Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn dat iemands kinderen niet tot bepaalde scholen worden toegelaten.
In de Netflix serie Black Mirror kun je je alvast een idee vormen hoe dat er uit kan zien. Zouden de makers zich hebben laten inspireren door de Chinezen?
Ook de film Minority Report doet hier enigszins aan denken.
Zien onze DSE bewoners zo’n sociaal punten systeem wel zitten, of toch niet? Kan dit ten koste van onze privacy het einde van de misdaad betekenen?