Slapeloze nachten

Ik zeg altijd liefde is niks voor mij maar schijn blijkt. Het is leuk om single te zijn door de dag heen maar als de nacht aanbreekt dan voel ik me zo alleen. De manier hoe ik uren lang zit te dromen en te bedenken hoe het voelt om geliefd te worden is dat normaal of heb ik dat alleen? Om me heen zie ik mensen die van alle kanten geliefd worden en dan kijk ik maar ik zie er geen een. Een persoon is al genoeg ik hoef er geen twee, drie, vier, en tel nog maar door. Het is ook gewoon de nachten want overdag voel ik me niet zo hoor. Overdag ben ik in Eindhoven waar ik met veel vrienden of ja klasgenoten ben, met hem en haar en hem. Dan na school kom ik thuis kruip ik gelijk naar me bed voel me dan een muis. Word ik wakker rond 6 voor me kickboks les. Na de les is het een kwestie van tijd en dan is het weer de nacht dan heeft de leegte en de stilte weer de macht. En wat voel ik me dan slap heel de dag sta ik zo sterk in me schoenen maar in de nacht op me blote voeten. Heel de dag ben ik moe maar in de nacht ben ik slapeloos verlangend naar een ware liefde die niet zo is als ieder andere type. op een dag vind ik de ware met God zijn wil, tot die tijd blijven de nachten stil.