Social distancing bij het claimen van steun, a.u.b.
Van alle zijden zijn we in virustijd elkaar lof aan het toezwaaien dat we het zo goed doen, social distancing, binnenblijven, boodschappen doen en steun toezeggen aan ondernemers en werknemers. Als groot voorstander van solidariteit ben ik een tevreden mens. Maar toch steekt af en toe de twijfel weer op. Recent bij Daf Trucks en PSV. Zijn ze niet te rap met hun claims op steun? En nu weer de tandartsen en de Sportraad. Wie gaat dat na de solidariteitsperiode uiteindelijk betalen?
De ziektekostenverzekeringen gaan de tandartsen financieel steunen omdat er sprake is van tijdelijke omzetuitval . Tandartsen horen in dit land tot de grootverdieners en van hen mag je toch verwachten dat er voor buffers is gezorgd. Mogen de verzekerden na de crisis een verhoging van de premie tegemoet zien? Ook de verzekerden die de tandarts niet in het pakket hebben genomen? Zo ja, dan betaalt die categorie de tandarts 2 keer. Is dat niet een beetje veel van het goede aan solidariteit?
De Sportraad vindt dat de 60 sportverenigingen in Eindhoven geen uitstel van huur maar afstel moeten krijgen van de gemeente. Hebben deze verenigingen in goede tijden dan geen buffers opgebouwd? En het zijn toch de leden in eerste instantie die de lasten en lusten van hun cluppie dragen? Aan het einde van de solidariteitsrit kan de rekening voor de doorsnee belastingbetaler op zo’n manier wel eens erg hoog oplopen.
Kortom, ben ik te hardvochtig wanneer ik eenieder vraag social distancing in acht te nemen bij het claimloket? De ware getroffenen, en die zijn er helaas volop, gaan echt voor!
Ter overweging: indien ons land in grote meerderheid van mening is dat financiële solidariteit zeer ver moet worden doorgevoerd, wordt het dan geen tijd om wetsontwerpen te gaan voorbereiden voor invoering van het basisinkomen? En voor een fundamentele verschuiving van heffing van belasting op arbeid naar op vermogen? Zo ja, graag. Dan zijn mijn bovenstaande twijfels in 1 klap weggenomen.
Peer
De gezondheidszorg in Nederland heeft ervoor gezorgd dat mijn zoon nog leeft. Mijn tandarts doet haar best om de gevolgen van mijn nonchalance te beperken. Het kost nogal wat, misschien kan er op de marketing van de gezondheidszorg worden bezuinigd?
Wat kan ik bedenken:
Al jaren betaal ik ongewild mee aan de subsidiëring van de alternatieve zorg. Anders is namelijk geen aanvullende verzekering mogelijk. Geen geld meer voor kwakzalverij.
Geen geld voor allerlei gedoe met mindfulness. Laat de mensen denken en elke dag flink wandelen.
Geen geld voor exportbevordering. Nederland exporteert al teveel, waardoor de betalingsbalans van andere landen uit het evenwicht kan raken.
En dan het openbaar personenvervoer: bus, trein, vliegtuig, cruiseschip. Dat is bij een pandemie nauwelijks bruikbaar. Geen geld.
Lopen, fietsen, personenauto bij grote afstand en zware lasten (ook taxi)
Profvoetbal is een passieve, zij het emotionele activiteit, behoudens voor de spelers. Geen geld, ook niet voor faciliteiten en toezicht.
Dit alles niet opleggen per oekaze, maar eerst een stevige maatschappelijke discussie.
Wel geld: ruim basisinkomen, gewoon ter hoogte van de AOW.