“Stem geen VVD, schop ze de stad uit!”

Zoals u waarschijnlijk de laatste jaren ook zult hebben gedaan, wandelt u meer en meer door uw stad. Ook ik doe dit. Op mijn wandeltochten door de wijken van Eindhoven ontmoet ik dan nieuwe mensen. Je groet elkaar, maakt eventueel met hen een babbeltje en heel soms leidt dit tot een echt gesprek. Weer in andere gevallen ontstaat meer, en dan zie en spreek je elkaar vaker.
In dit geval, is dat zo. Dit verhaal gaat over Wiebe (zijn naam is aangepast) en de kijk op zijn leefomgeving.

Wiebe woont in de binnenstad. Ik ontmoette hem op de Vestdijk, dat hij ziet als een onderdeel is van ‘zijn achtertuin’. Wiebe woont hier al jaren in de buurt. Hij werkt in een branche waar je goed geld kunt verdienen. Alleen door Covid is dit nu anders. Als ZZP-er in de branche die nu dood is, is het hard halen. Dat heeft Wiebe een ander beeld op de samenleving doen geven.

Ergens op één van de te weinige openbare bankjes die de binnenstad rijk is zitten Wiebe en ik weleens. We praten zo een paar uur met elkaar. Wereldse – en lokale zaken passeren de revue.

Sinds kort maakt Wiebe gebruik van de voedselbank. Hij heeft zijn auto moeten verkopen. Al zijn geld is op.

Wiebe is de afgelopen jaren zeer teleurgesteld geraakt. Boos op de politiek en in dit geval specifiek op de VVD. Zowel landelijk als lokaal. Er wordt volgens hem niet naar burgers geluisterd. Rutte heeft lak aan de burgers, en een nieuwe bestuurscultuur is verre van wat er gaat gebeuren. In Eindhoven zie je dit op een verschrikkelijke manier terug.

“Burgers houd je stil met ‘braaf-praat-artikelen in de lokale media’ en landelijk hebben we ‘geestdodende Tv-spelletjes als “The Voice” of erger’, zegt Wiebe”.

Zelf geeft Wiebe ook direct toe, dat hij niet brandschoon is, en onderdeel is van wat hij noemt ‘het maatschappelijke verval’. “Je wordt keer op keer op het verkeerde been gezet, en gaat geloven in leugens als die vaak genoeg worden herhaald. In Eindhoven hebben we hier een soort patent op, zo lijkt het…”

Met deze woorden in mijn achterhoofd wandelden wij afgelopen week weer door de stad. Vanaf de Vestdijk, via het Stationsplein, Stationsweg richting de Parklaan. Wiebe was op weg naar de voedselbank, via één van zijn vele ommetjes.

Wiebe zegt: “Wil je weten waarom ik zeg: ‘Stem geen VVD! Schop ze de stad uit! Geloof niet in het verkiezingsprogramma; “Samen aan de slag voor onze mooie stad”!’ “Het is één grote brainwash…!”

“Kijk dit college van VVD, Groen Links, PvdA en CDA zou een nieuwe mobiliteitsvisie opstellen. VVD wethouder mevrouw List is hiervoor verantwoordelijk. Dit is niet gebeurd, anders dan afgesproken. En de raad? Die snurkt! Bang dat hen anders wordt verweten dat nieuwbouwplannen worden vertraagd of andere zaken fout gaan. Zelf denk ik dat dit toch gebeurt, via de Raad van State.”

“Een binnenstad zo vol stampen met hoogbouw, zonder mobiliteitsoplossingen, is gewoon keihard liegen naar je omgeving, en de huidige leefbaarheid daar, die al zo schrijnend is in het centrum, echt verder kapot maken!”

“En weet je wat ik echt heel naar vind? Dat je de overlast van (bouw)verkeer, waar burgers uit de binnenstad tegen procederen, rond je eigen buurtstraatjes ‘schoonveegt’. De ‘Brainport/VVD bestuurscultuur‘; zo doen wij dat in Eindhoven, in optima forma!”

Wiebe zegt: “Kijk daar woont de wethouder!”, en hij wijst in een richting.

“En dan plaats je daar, daar en dáár verkeersborden tegen het bouwverkeer! Zo veeg je je eigen levensbubbel schoon. Ik krijg er rillingen van!

Mogen bewoners aan de Vestdijk, Stationsweg en al die andere straten binnen de ring, genieten van de transparante lokale bestuurskracht!”

Ik sta stil. Overdenk alle woorden van Wiebe. “Schop de VVD de stad uit”, blijft in mijn achterhoofd doorklinken, terwijl de verkeersborden om mij heen duizelen.

“Ik denk niet dat dit gaat gebeuren Wiebe, in maart aanstaande.” “Maar of deze wethouder terugkomt, dat staat denk ik nog te bezien. Alleen als de politiek en bewoners blijven slapen zoals je zegt.”