Waar de Wal het Begijnhof keert: Stadhuisplein 2.0
Mohammed Saïd al-Sahaf was de Irakese minister van defensie tijdens de laatste golfoorlog. Hij was de enige die geloofde in Saddam’s overwinning. Je kreeg als toeschouwer bijna het idee dat Irak nooit binnengevallen zou zijn als hij aan de macht zou zijn geweest. Hij werd op het politieke en journalistieke wereldtoneel een beetje als een clown gezien. Ik moest even aan hem denken toen ik afgelopen woensdagavond de bijeenkomst bijwoonde over de ontwikkeling van het Stadhuisplein.
Powervrouw
Vertegenwoordigers van de gemeente legden in het Muziekgebouw tegenover een volle zaal uit dat we nog steeds op weg zijn naar een heringericht plein. En dat is wel een héél moedige uitspraak als je nagaat hoe de ontwikkeling van de geprogrammeerde omliggende gebouwen ervoor staat. Grofweg de helft van de hoogbouwvoornemens is tijdelijk bevroren of helemaal geschrapt. Boosdoener? De Economie. Ik schrijf haar naam maar weer eens met een hoofdletter want De Economie is een heuse powervrouw.
Mannen aan het woord
Toch ebde het beeld van een onterecht enthousiaste gemeente snel weg. Wat wegzakte was het vermoeden dat het enthousiasme onterecht was. De prikkelplannen, bedoeld om juist dat te doen wat het woord zegt, maakten die verwachting volledig waar. Drie ontwerpen van Stadhuisplein 2.0 kregen de bezoekers achtereenvolgens voorgeschoteld. Bygg Architecture & Design trapte af: groen en blauw moest het nieuwe plein worden. Anders gezegd: bomen, planten en de Dommel.
Daarna was het de beurt aan Volle Grond. Philippe Rol legde namens die partij een ontwerp voor dat groen en blauw naar het plein brengt. Waarna Lola Landscape Architects bij monde van Eric-Jan Pleijster met een andere versie van de twee kleuren het plein een beetje anders inkleurde.
Laat u niet misleiden: er kwamen alleen mannelijke sprekers aan het woord, maar bij het ontwikkelen en uitwerken van deze studies waren ook vrouwen betrokken. Dat viel uit de presentaties goed op te maken.
Mooie schetsen
Je kon als publiek eigenlijk niet anders dan enthousiast zijn. Het zou heel mooi zijn als het plein in de toekomst vorm krijgt in het verlengde van de drie ontwerpen die op deze avond te zien waren. Zijn er geen bedenkingen? Jazeker wel, maar die zijn niet onoverkomelijk: PSV kan elders gehuldigd worden, auto’s kunnen ook van een andere kant in de parkeergarage worden geleid en bomen kunnen we planten zonder de bestaande ondergrondse infrastructuur te beschadigen.
Doe mij maar zo’n pleintje!
De grootste rem op het geheel wordt in mijn optiek dezelfde Economie die nu roet in de betonmolen strooit. En dat is een serieuze factor om rekening mee te houden én om een vinger aan de pols te houden bij de goedgeluimde gemeente Eindhoven. Als we een dergelijke transitie van het Stadhuisplein doorvoeren, dan moeten we oppassen voor de Brainport Capital Multiple Multiplier.
Nee, het is geen tikfout er staat twee keer ‘multi’ omdat vrijwel elk vergelijkbaar project beduidend langer duurt dan gepland en minimaal anderhalf keer zo duur uitpakt. Een mooi voorbeeld is de herbestrating van de binnenstad, maar eerder zagen we het ook met de herinrichting van de Vestdijk. Die laatste bezoek ik overigens dagelijks en verbaas me over de claim dat deze weg autoluw zou zijn.
VDMA Stadsbos (kuch)
De oplettende lezer heeft het door, over het VDMA-bos schreef ik nog niets. Het terrein ligt natuurlijk ook ver verwijderd van het Stadhuisplein. Toch wil ik de eerste suggestie tot kostenbesparing alvast doen: voeg de centjes van het beoogde ‘Stadsbos’ in hemelsnaam bij de ontwikkeling van ons toekomstige Stadhuisplein. Creëer aldaar het groen-blauwe plein voor iedereen in plaats van een wannabe bomenbakje achter de Vestdijk. Het Stadhuisplein biedt een gouden kans op vergroening/vernatting en is daarnaast een noodzakelijkheid als de omringende hoogbouwplannen alsnog doorgang vinden. Het VDMA-project lijkt bovendien ook stil te staan…
Voorwaarde
We moeten af van het idee dat in een stad de natuur de mens ten dienste staat, natuur is een voorwaardelijkheid voor de bewoners van de stad. Zo ongeveer zei één van de ontwerpers het. Misschien wel één van de meest waardevolle inzichten van deze hoopvolle avond.
++++++
Naschrift:
Voor de Eindhovenaren die nog iets weten van een fontein / waterkunstwerk op het Stadhuisplein: vergeet het maar. Dat momumentje is destijds uit de grond gerukt en vernietigd. Wel pas op een avond rond 17:30 uur nadat de laatste Stadhuismedewerker naar huis was vertrokken. Het geheel onbeschadigd weg te nemen werd een te dure en langdurige klus.