Wat hebben slingerende fietsers, kakkerlakken en faraomieren gemeen? Het zijn Brainport producten.

Vanavond fietste ik door Eindhoven. De nacht was aan het vallen. Buiten was het donker, maar de maan maakte de nacht fijn helder. De kou doet zijn intrede, je ruikt de vele houtkachels die in Eindhoven als paddestoelen ontstaan. Nu het maandelijks inkomen van iedereen begint te verdampen, zien we in de stad de collectieve verarming langzaam werkelijkheid worden. De lokale politiek is nog doodstil. Niet vreemd, want dit probleem past niet in het heersende regime.

Voor mij fietste twee buitenlandse studenten of wellicht waren het twee expats die op de magneet Brainport waren afgekomen. Ze slingerden op het fietspad.

Ik belde met mijn fietsbel omdat ik ze wilde passeren. Je zag dat ze schrokken wat niet mijn bedoeling was. De ene fietser dook naar de rechterzijde tegen het voetpad aan. De andere persoon ging helemaal naar de linkerzijde. Die maakte het voor zichzelf moeilijk om op een smalle strook te fietsen met links daarvan allerlei geparkeerde auto’s. Ik overwoog om tussen de fietsers door te rijden, en hoppa daar ging ik…

Terwijl ik ze inhaalde schaamde ik mij. “Had ik deze mensen nou in een onveilige situatie gebracht?” Ik haalde ze middendoor in, wat heel verkeerd voelde, en fietste snel verder. Dit was dus de vooruitgang waar Brainport voor staat dacht ik terwijl ik doorfietste.

In een koude wijk buiten de ring van deze stad was mij gevraagd om bij een aantal onbekende burgers aan te schuiven aan tafel. Te praten over hun problemen die zij hebben, met wat er bij hen in de wijk gebeurt, in dit Brainport deel zoals de ronkende (social) media berichten ons doen geloven.

Ik trof een warme huiskamer aan. Om de tafel zaten allerlei mannen en vrouwen. Koeken, koffie en thee het werd allemaal warm gedeeld. Ze waren in beraad. Ik stelde mijzelf voor, en luisterde naar hun probleem. Aan de hand van de verschillende reacties proefde ik dat er wat aan het gebeuren is.. ‘Het’ is echt een hot-item voor deze bewoners. Ze hebben een dossier met de gemeente, waarbij grote ingrepen in hun leefomgeving staan te gebeuren.

Na een vergadering van meer dan twee uur, gingen de meeste burgers weer naar huis. Iedereen had zijn acties genoteerd en de komende tijd zal spannend voor hen worden.

Ik fietste naar huis en kwam over het TU/e terrein. In één van de internationale studentenflats zag ik zo her en der licht branden. Verderop zag ik vuilniszakken op straat liggen. Shit dacht ik, zo verspreiden die kakkerlakken zich ook door de hele stad!

Eerder had er in het ED een artikel over de kakkerlakken plaag gestaan wat zich o.a. uitte bij LUMA. Wel grappig want de betekenis van dit woord staat voor; “ster met zwarte ogen”. Een kakkerlak heeft zwarte ogen….

Nadat deze gedachte door mijn hoofd spookte, besloot ik een ommetje te maken en nog even in een kroeg ‘aan te landen..’

In deze horecatent was het helaas doodstil, ondanks de muziek die aanstond. Ik dronk van mijn bier en scrolde door mijn mobiel. Een vriend appte mij. Nog geen twee minuten later hing hij aan de lijn.

“Die klootzaken die Brainport promoten!“ “Ze maken de héle stad kapot! Alle sociale cohesie wordt er uit geslagen!

Het is één fucking verdienmodel! Die @#$$%&*()*&” huurbazen die hier in onze flat hun appartementen (onder)verhuren, worden door niemand aangepakt. Het zijn ….. ratten! Ze doen geen flikker, kennen hun huurders niet, maar benen die Aziaten of waar ze dan ook vandaan mogen komen, wel asociaal uit. Vervolgens zitten wij als bewoners, eigenaren die niet de flat tot een verdienmodel hebben gemaakt, met de @##$$%%^^^*( peren!!

“En weet je wat nu zo erg is?”

“Die Brainport adepten begrijpen niet dat zij Eindhoven vernietigen. Zelf woont het gros van die ambtenaren, bestuurders of ingehuurde mensen buiten de stad. Veilig in een mooi dorp, met een groot huis.”

Mijn beller ging verder. “En die politieke opvolgers van Yasin, hebben het helemaal niet goed voor met ons! Die Verhees hoor je nooit, die trekt het niet, maar die Stijn Steenbakkers met zijn CDA Brainport gebrabbel is de ergste!” “En weet je wat hij is?” Nou, wat dan? Ik keek naar mijn bier en schudde het eens flink rond, en luisterde aandachtig aan mijn mobiel.

“Stijn is een Faraomier!” Ik moest schaterlachen…

“Wij hebben sinds een paar maanden in onze flat grote overlast van Faraomieren. Ze kruipen in aantallen van honderden over het bed van mijn dochter! En ze vreten alles op. En die Aziatische huurders en huisjesmelkers begrijpen niks en doen niets! Je begrijpt wel. dat hoef ik jou niet te vertellen waar deze insecten vandaan komen!!”

Ik keek nogmaals naar mijn bierglas, schudde het rond en sloeg het laatste deel in één keer achterover.

“Dit zijn allemaal Brainport producten”, antwoordde ik. Mijn maatje vloekte. “Ik ga slapen en morgen zet ik mijn huis te koop! Ik ben klaar hier met die vieze bende die aan het vervallen is!”

En zo fietste ik, door een te koude lege stad, naar huis. Ik zal die marketing naam niet meer noemen.