Weg met de Politieke Partijen
Verkiezingen voor de Gemeenteraad
De Gemeenteraadsverkiezingen zijn in aantocht. We gaan volgend jaar weer stemmen. Misschien moeten we het deze keer eens helemaal anders doen.
Wat is eigenlijk de toegevoegde waarde van politieke partijen?
Hebben we nou plezier van politieke partijen of is het alleen maar lastig, vooral als er vervelende beslissingen genomen moeten worden. Soms eist de partij een suboptimale keuze voor de gemeente en dat gedoe in achterkamertjes is erg mistig voor oplettende burgers.
Waarom kunnen we niet op individuele kandidaten stemmen?
Dat zou er dan zó uit kunnen zien:
De partijprogramma’s vol met onzin kunnen bij het oud papier. Elke kandidaat maakt een 1-A4-tje pamflet met wat wel moet en wat niet moet. De burgers kunnen dan de pamfletten van een stuk of 50 Kandidaten lezen om een keuze te maken in plaats van de huidige 500 pagina’s partijprogrammaprietpraatgeleuter. Dat scheelt een hoop ergernis.
Na de verkiezingen.
De 20 kandidaat-raadsleden met voldoende stemmen komen in de gemeenteraad. We denken niet meer in links en rechts maar we denken alleen maar aan wat goed is voor de stad. De raadsbeslissingen worden dus een stuk transparanter!
gemeenteplan
In plaats van een ‘coalitieplan’ stelt de gemeenteraad een ‘gemeenteplan’ op waar in staat wat er de komende vier jaar moet gebeuren in de stad. De burgemeester zou daar heel goed een adviserende en verbindende rol kunnen spelen.
wethouders
Daarna start de gemeenteraad een sollicitatieprocedure om een competent college van carriere-wethouders aan te nemen voor de komende periode die het gemeenteplan uitvoeren. De gemeenteraad huurt dus professioneel management van buiten de raad in om het eigen plan uit te voeren. Als het plan niet naar genoegen van de raad uitgevoerd wordt dan sturen ze het management gewoon de laan uit. De stoelendans wie uit welke partij wethouder mag worden is eindelijk afgelopen want alleen als je goed genoeg bent om de bewoners van de gemeente te dienen wordt je aangenomen.
Wethouders moeten eerder overleggen met raadsleden
Als een wethouder toestemming nodig heeft van zijn opdrachtgever, de Gemeenteraad dus, dan moet hij op tijd overleggen met de raad wat hij wil. Anders gaat hij de meerderheid van stemmen niet krijgen. Een beetje politiek konkelen werkt niet meer. Transparantie wel.
Zo hoort het volgens mij in een democratie.
Wat let ons om dat in Eindhoven zo te organiseren volgend jaar?
We zoeken daarvoor een aantal onafhankelijke geesten die het beste met Eindhoven voorhebben. We verzinnen iets waardoor die per persoon gekozen kunnen worden.
Daarna starten we een publiciteitscampagne waarmee ze in het zonnetje gezet worden.
Wat de old-school politieke partijen doen is niet interessant want we negeren ze gewoon. Als dit idee aanslaat dan stemt iedereen op zijn eigen kandidaat die het vertrouwen waard is. De oude muren tussen de partijen verdampen als sneeuw voor de zon, inclusief de partijen zelf.
‘If you can’t beat ‘um, join ‘um, and than beat ‘um’.
Wie doet mee?
In Brainport lopen we dan eindelijk óók voorop in vernieuwing van de politiek. Als het werkt gaan we de tweede kamer ook zo aanpakken.
Het rottige van hetgeen zich in Eindhoven aan het afspelen is, is dat men een historisch zwakke minder kwalitatieve ambtelijke organisatie heeft, Zij predikt alles wel te kunnen, waarbij de afdeling Communicatie alleen slaagt.
Nadat de stad financieel een aantal keer aan het infuus is gelegd, is zij inderdaad afhankelijk gemaakt van de verschillende Stichtingen waarin Brainport als brand op is geplakt.
Dat heeft tijdelijk gewerkt, en nu wordt dit model wat ruwer door de strotten van de burgers geduwd.
Dit uithangbord Brainport werkt maar ten dele.
De basis infrastructuur van de ruimtelijke -, maar ook de sociaal maatschappelijke voorzieningen is kapot gemaakt.
Dit is gebeurd door de heersende vaste politiek, in samenwerking met een klein heersend ambtelijk topdeel.
Een top die onevenredig, als kruideniers administrateurs de stad probeert verder te brengen. En daar is zij niet succesvol in.
We zien als burgers allemaal dat dit niet gaat lukken. Zelfs niet nu er nog meer gemeentelijk vastgoed wordt afgestoten, openbare grond is/wordt verkocht, en de stad als de wiedeweerga veel torens de grond uit moeten zien te stampen, om het gemeentelijk inkomsten model te kunnen laten bestaan. Los van het niet goed aangepakte woningbouw vraagstuk, waardoor 40.000 Eindhovenaren problemen hebben…
Dat er in de gemeentelijk vaste dichtgeslibte lasten moet worden gesneden, om een omvormingsproces te starten, hoor je geen partij zeggen. Hierbij zal er minimaal 150 tot 250 miljoen aan subsidiestromen moeten verdwijnen, om de leefbaarheid te verbeteren en mensen zelf weer in deze stad te laten investeren met hun eigen geld i.p.v. de vaste subsidie verdeelstroom methodologie.
Deze stad met haar politieke-ambtenaren of zijn het ambtelijke-politici is dood, of doodziek.
Toch zal deze stad, door blijven leven.
En dat gebeurt zolang er bier kan blijven worden geschonken, en er af en toe naar voetbal kan worden gekeken, en de pillen evenementen weer los mogen gaan.
Dat is de rauwe werkelijkheid van overmorgen.
Een mooi idee wat serieus aandacht verdient. Om een stad te besturen en in te richten via de landelijke partij systemen heb ik altijd al als een noodoplossing gezien.
Het is niet voor niets dat lokale partijen terrein winnen, zoals Thea ten Have schrijft: ‘Inwoners meer zelf laten beslissen moet’ In de brochure https://vng.nl/sites/default/files/divers-groot-dichtbij.pdf die ingaat op plaatselijke partijen in Nederland.
We zouden het voorstel van Wim een ruime kans moeten geven,
Waarbij ik me afvraag of deze aanhef hieronder van Bob: ‘Het probleem is dat ook eenlingen de kluit kunnen belazeren’. een echt probleem is. Dat mensen de zaak kunnen besodemieteren, betekend niet dat we ons moeten laten weerhouden om te experimenteren, toch? Als er van de 45 raadsleden een is die fout wil, zijn er 44 die hem kunnen corrigeren zonder dat hij of zij zich kan verschuilen achter een partij discipline.
Maar misschien moeten we nog een stapje verder gaan en ons verdiepen in de ideeën van David Van Reybrouck, die in zijn boek ‘Tegen Verkiezingen’ oproept tot een gemoderniseerde verkiezingsvorm uit het oude Griekenland via loting. Een korte samenvatting en een interview in buitenhof zijn hieronder terug te zien:
Het probleem is dat ook eenlingen de kluit kunnen belazeren. Het enige wat je volgens mij bereikt is dat je de schijf van ‘de partijen’ er tussenuit haalt. Dat brengt met zich mee dat van partijdiscipline geen sprake meer kan zijn. Maar je vergeet dat er zich een behoorlijk lobbynetwerk rondom de politici bevindt dat veel vaker gevraagd en ongevraagd ‘advies’ geeft aan de lokale politicus. Gezanten die namens een aantal belangengroepen elk individueel gemeenteraadslid benaderen, bewerken en trachten aan boord te krijgen. In Eindhoven speelt bovendien dat de Brainportlaag, niet stedenbouwkundig bedoeld maar bestuurlijk, eigenlijk nu al veel meer over onze stad te vertellen heeft dan het eigen stadsbestuur. Eindhoven krijgt pas geld als er al een labeltje aan het zakje hangt. dat is dan een versneden en omgepakt gedeelte van de rijksbijdrage die via de Brainportclub naar de stad vloeit. Van Gijzel’s pleidooi voor een stadsstaat is uitgewerkt, want grotendeels al gerealiseerd. Daarbij is verzuimd één aspect goed te verankeren in de nieuwe constructie: de invloed van de burger. En om eerlijk te zijn: ik weet niet of dat nog beter wordt. Of, zoals een voormalig Joegoslaaf me recentelijk toevoegde: “Weet je wat het is? Ik ben er inmiddels achter dat elk bestuurlijk systeem uiteindelijk ertoe leidt dat 1 tot 3 procent van de bevolking de rest naait.” Het was het moment dat ik hem maar weer eens uitlegde dat het gehele gezegde luidt: Iemand een oor aan naaien. “Ja maar gewoon naaien is beter.” Daar zou hij weleens gelijk in kunnen hebben…