Wimke Vringer

Vanochtend begon ik aan een berichtje. ‘Beste Petra Bies…’ Ik had net haar column gelezen over Wim Vringer, de inmiddels oud-directeur van het Muziekgebouw. Bies had er in haar column geen goed woord voor over, voor ons Wimke. Ons Wimke?! Ja, want Wimke was vroeger heel belangrijk in en om de Genneper Parken. En die zijn van ons. Okee, een beetje flauw is het wel, maar ik heb de heer Vringer weleens toegeknikt als ie eens op de ijsbaan kwam. Dat ijssportcentrum hoorde namelijk ook enige tijd tot Wim’s territorium.

Ik ben het in grote lijnen best eens met Bies. Wim Vringer heeft zijn kansen onwaarschijnlijk doeltreffend verzilverd. Dat het Muziekgebouw van het ene tekort in het andere denderde was gelukkig enkel toe te wijze aan de wurgconstructie waarin de gemeente zich had weten te manoeuvreren. In al die jaren, en het waren er meer dan twintig, heeft Wim Vringer zich staande gehouden. De enorme last die hij toch dagelijks moet hebben gevoeld, heeft er waarschijnlijk ook toe geleid dat hij vroeg en riant met pensioen ging. Ook daarover schreef Bies; haar verbazing niet onder stoelen of banken stekende.

Tot zover had Petra familie van me kunnen zijn. Waar ik op wachtte, was op de vraagstelling hoe het mogelijk was dat iemand een dusdanige positie kon gaan bekleden om er vervolgens nooit meer weg te gaan. Zelfs het Eindhovens Dagblad schreef over de gouden handdruk, een hoog salaris en de bevlogen boosheid van PvdA en GroenLinks. Met name de eerste was sinds zowat gedurende het gehele Vringertijdperk één van de touwtjestrekkers in onze stad. En toch kon King Wim gewoon zijn gang gaan, al was het met hulp van de heilige Tiny Sanders.

Het duurde even maar in mijn optiek is de musical ‘De hoorn des overvloeds’, waarin Wim zo stilletjes zijn hoofdrol speelde, slechts het topje van de ijsberg. Wim heeft alleen de pech dat ie met pensioen is en over een pensionado is het leuk heen kotsen. De consequenties zijn gering en Wimke zal er geen dag minder om genieten. Gelijk heeft ie.

Kan het erger? Ja. Moet je diep graven? Niet echt. Het ambtelijk apparaat van de gemeente Eindhoven blijkt een springplank waarbij voormalig ambtenaren soms wel héél lucratieve carrièrestappen maken. En ermee wegkomen bovendien. Dat zou Petra Bies of een andere Eindhovens Dagblad-medewerker ook eens in kaart moeten zien te krijgen. En dan ook maar meteen een poll erachteraan of het de lezer verbaast dat het de PvdA verbaast. Dat wordt lachen, maar niet zo hard als Wimke dagelijks doet.