Zondag
En zo is de week voorbij, openen mijn ogen zich en zie ik door het lichtdoorlatend gordijn dat de zon gelijk krijgt: zondag. Hoe vaak al bezongen, in gedichten beschreven en bij een haardvuurtje bejubeld. Als ik al een dag mocht zijn, dan was het wel deze.
Heerlijk niks hoeven
Voor mij is de zondag een dag waarop ik meestal niks hoef. Geen verplichtingen, tenminste dat vind ik zelf. Raar eigenlijk hoe je soms kunt doen alsof je niks te doen hebt. Zelfs als de afwas van de zaterdagavond staat te schreeuwen op het aanrechtblad of je wasmachine zojuist rammelde van de laatste centrifuge-actie. Het deert me op zo’n dag niet.
Zonsopkomst ( Foto: Rien Valk )
Genoeg te doen
Veel mensen zijn in staat te doen wat ik doe. Ik heb het eens gecontroleerd bij mijn makkers van de sport, bij collega’s en bij vrienden: het is een bekend fenomeen. Uitstellen zou je het ook kunnen noemen, want op maandag barst de hel natuurlijk los. Dan staat er van alles op het programma en als je op zondag nét doet alsof er niks gedaan moet worden dan betaal je daarvoor natuurlijk een prijs. Meestal op maandag, want anders wordt het echt een puinhoop.
Voornemen
Ik heb dit jaar daarom een nieuw voornemen. Vanaf 1 januari jl. probeer ik me eraan te houden elke dag van de week als een zondag te beleven. Dat ik het niet eerder bedacht is eigenlijk vreemd, want het is eigenlijk heel logisch. Geen enkele dag maak ik me dan nog zorgen over wat eigenlijk zou ‘moeten’. Ik zou elke dag van de week die ene vriendin nog eens bellen om te vragen hoe het met haar gaat. Ik zou op mijn gemakje lekkere gerechten bereiden terwijl ik sta te genieten in de keuken en ik zou mijn kinderen echt geïnteresseerd vragen hoe het met ze gaat…
Een maand oud
Maar 2020 is amper een maand oud en ik merk al dat mijn voornemen vrijwel dagelijks sneuvelt; zelfs op zondag. Ik realiseer me zojuist hoeveel ik weer van mezelf ‘moet’. Neem nou zo’n tekst als deze… Waarom in hemelsnaam? En dan kijk ik op de kalender en zie de beste reden: het is zondag.
Misschien je vrouwelijke kant een beetje onderdrukken en wat vaker in je ‘nothing box’ gaan zitten.
https://youtu.be/tU79-_jfxic
Tja en dan wordt je op de vroege zondagmorgen via buitenhof geconfronteerd of ASML die Ultra uv machine van Amerika niet mag en van China moet leveren……. Voor u over u zonder u want ASML was er zelf niet bij tijdens dat gesprek.
Maar dat maak je wel eens vaker mee…..
Maar goed nu eerst even naar buiten wat frisse lucht snuiven
Het zijn dit soort scenario’s waar we nooit aan denken maar die er wel zijn. Los van het feit dat ASML er niet bij zat, blijkt dat niet alleen het bedrijf bepaalt hoe of het gaat met het bedrijf. Van Philips dacht ook iedereen dat het eeuwig Eindhovens zou blijven én van niet-geringe omvang. Onjuist. Daf is ook al aan een tweede leven begonnen. Als ASML omkukelt of verhuist hoop ik dat we niet met 4000 leegstaande woninkjes achterblijven…
10.000 woninkjes is een betere schatting
Baseer je dat mede op de toeleveranciers?
Ja, Wim, daar heb je natuurlijk gelijk in. Ik zag het bij NedCar van dichtbij gebeuren. In 1999 waren er nog 6500 mensen binnen de poorten werkzaam, in 2003 nog 4200 en in 2012 waren het er nog maar 1500. De terugloop bij toeleveranciers was nog eens goed voor een behoorlijke aderlating. Eén verschil is er tussen onze metropool en Sittard e.o.: wij hebben PSV.