1917 over de oorlog die aan ons voorbij ging
Gisteren naar de film 1917 geweest. Filmisch maar ook qua emotie een bijzondere film over de eerste wereldoorlog, die In de rest van Europa zijn nog steeds duidelijk zichtbare sporen heeft achtergelaten. De francofielen onder ons kennen vast de overal zichtbare dorps- en kerkmonumenten die de slachtoffers uit die tijd herdenken. Hoe dat in Engeland is weet ik niet uit eigen ervaring maar ik verwacht daar het zelfde te zullen zien.
Sam Mendes is er als regisseur samen met Roger Deakins director of photography in geslaagd om de ellende en de zinloosheid van de eerste wereldoorlog doordringend aan de toeschouwer over te brengen. Hij maakt daarbij gebruik van een nagenoeg ononderbroken longshot of longtake dat wil zeggen dat hij alles zonder onderbreking opneemt. Dat is is praktisch niet helemaal uitvoerbaar maar dankzij de digitale mogelijkheden zijn de extreem lange takes als een geheel gemonteerd. Als kijker wordt je daardoor helemaal in de film meegezogen.
In hoeverre de extreme long takes er in geslaagd zijn om de illusie van een singel take te creëren? Daarover wilde Roger Deakins zich nu nog niet helemaal uitspreken. Hij zegt met zijn definitieve oordeel pas over een paar jaar te komen. Er zijn weinig voorbeelden te vinden van een film waarbij dit ook gedaan is.
Zeker de moeite waard om die film te bezoeken. Er zijn steeds minder mensen die de ellende van een oorlog aan de lijve ondervonden hebben. In dat opzicht ook een aanrader voor de jongeren onder ons?
Misschien ook zinvol voor de regeringen van Iran en de USA?
Of we toen van de eerste wereld oorlog veel geleerd hebben? Kijk voor een beter begrip eens naar deze bijdrage over de verspilling van overheidsgeld voor grensversterkingen.
help-mee-aan-blijvende-vrede-in-europa
Hallo Rien, deze staat zeker op mijn lijstje! Mooi beschreven, waarvoor dank! Eén van de belangrijkste schoolreisjes van veel Britse schoolkinderen is een bezoek aan de regio van Ieper. Ik heb er pukkelige schooljeugd zien vechten tegen hun emoties omdat nergens de waanzin zo onafwendbaar bij je binnenkomt als op een oorlogskerkhof. Bezienswaardig dieptepunt: Tyne Cot Cemetry bij Passendale. Er liggen 11.957 doden begraven, waarvan 8.369 niet meer geïdentificeerd konden worden. Zelf was ik ontroerd door een geplastificeerde brief van een jonge Brit die na eindeloos speurwerk zijn overgrootvader (als ik het goed heb) had gevonden. Toen die de oorlog ingestuurd werd was zijn vrouw net in verwachting van hun eerste kindje. Zelden zo’n mooi bedankje gelezen van iemand die wilde aangeven dat de nodeloze dood als kanonnenvlees niet voor niets was geweest Oorlog is waanzin en krijgt alleen dan de kans als we in te grote getale stoppen zelf te denken. Op waanzin zit geen copyright, want ook aan Duitse oorlogsgraven is in de regio Passendale geen gebrek. Minder pompeus vormgegeven, donkerder van opzet maar de graven zijn er evenzeer gevuld met jonge mannen die een heel andere toekomst voor ogen hadden.