Antwoord aan de veertienjarige Of: Vooraf – achteraf
Straks ben ik achttien jaar,
Hoe zal het dán zijn?
Koor: Toen jij achttien jaar was
Lag jij als soldaat
In Blerick bij Venlo.
Zal ik trouwen?
Koor: Jazeker, in 1938.
Het kon niet beter,
Al was er crisis en dreiging.
Zij hield van jou
Door dik en dun.
En als ik veertig ben?
Koor: Toen had je al
Drie kinderen.
En geen werk,
De oorlog was net afgelopen.
Tegen het eind van dat jaar, 1945,
Ging jij werken bij Philips.
Die kon je wel gebruiken.
Maar stel je niks voor:
Los arbeider, ongeschoold werk.
Aan de wals,
Kunststoffen mengen,
’s Avonds moe naar huis
Met de Vipre-bus.
En de rest van mijn leven?
Koor: Een voortdurende strijd
Tegen de armoe:
Altijd geknoeffeld
Met hand en hoofd,
En bitter zuinig geweest.
Maar Drees en Den Uyl
hebben je geholpen,
en ook de KVP.
Zal ik iets aan het geloof hebben?
Koor: Altijd ging je naar de kerk
’s zondags,
soms wel twee keer,
En ook naar het Lof,
want gelovig was je wel,
katholiek van oudsher
en zonder twijfel.
En vakbondsman,
die ijverde voor vooruitgang
en mopperde op
de ongeorganiseerden.
De tachtig zou je niet halen,
Wel het jaar negentientachtig,
Maar dat was ook je laatste.
Zo gaat het. Jammer genoeg.
Blij dat er weer wat vaker gedichten van jou langskomen Lau.
Soms wel lastig om er een toepasselijk beeld bij te vinden. 🙂
Misschien hoeft er ook niet altijd een plaatje bij, Rien. Maak het je niet te moeilijk, Ik ben al enorm blij met de samenwerking.
Jawel er moet altijd een beeld bij voor het evenwicht op de voorpagina. Daar vragen we ook om bij schrijf mee!
Maar ondanks dat het soms wat langer zoeken is ondersteun ik je met alle plezier. Vandaar ook de smiley in mijn eerste reactie.
Overigens wat zijn jouw gedachten ten aanzien van ons onderwijs zie https://dse.nl/wat-doen-we-als-de-coronacrisis-5-jaar-duurt/ en de reacties.
Mooi geschreven om niet te vergeten. Dankjewel!