Back In The Game x MDT Missie

Vorige week vrijdag ging ik ’s ochtends op de fiets naar het Philips Stadion. Ik had me aangemeld voor een speciale dag waarop ik kennis zou maken met Back In The Game van PSV Movement en MDT Missie van o.a. het ministerie van Defensie.

Het was een bijzondere ervaring. Iets meer dan 30 jongeren (17 t/m 30 jaar) druppelden een voor een het Philips Stadion binnen. We zaten op een kleine tribune in een ruimte waar ik nog nooit was geweest. De man-vrouwverhouding was hier het tegenovergestelde van de verhouding op de pabo. Er werd ons verteld hoe de dag er ongeveer uit zou zien en we kregen te horen wat we met onze spullen moesten doen. Een aantal minuten later stond iedereen in een uniform buiten klaar. We moesten ons in twee groepen verplaatsen naar een andere locatie in de stad. Een aantal materialen (houten balken, tonnen, een tafel etc.) moesten meegesjouwd worden, want de bus was in het scenario stuk.

Niet veel later was ikzelf ook zogenaamd ‘stuk’. Er werd mij verteld dat ik gewond was en dat ik niet verder kon lopen. Hoewel ik dus nergens last van had, wekte deze rol bij mij wel enige frustratie op. Mijn teamgenoten moesten mij ook meezeulen. In eerste instantie werd ik bovenop de tafel door mijn teamgenoten meegedragen. Ik probeerde mijn lichaamsgewicht zo goed mogelijk te verdelen, om zo min mogelijk tot last te zijn. Toen er nog iemand zogenaamd gewond raakte, moesten de plannen snel worden gewijzigd. Ik werd vanaf dat moment meegetild door steeds iemand anders. Hopelijk heb ik niemand een hernia bezorgd… Je zou kunnen zeggen dat het fijn is om vrijwel niks te hoeven doen, maar zo voelde het absoluut niet. Het voelde erg vervelend om een tijd lang vrijwel niks voor je team te kunnen betekenen. Ergens voelde ik me schuldig (hoewel dat misschien nergens op sloeg), maar ik was ook dankbaar voor het feit dat ik niet ‘aan mijn lot werd overgelaten’. In beide teams was er aan doorzettingsvermogen geen gebrek.

Aangezien ik nog maar weinig inspanning had geleverd, was het fijn om toch een rol van betekenis te kunnen spelen bij het vervolg. We kwamen aan bij het Urban Sportpark. De spullen mochten naar de bus – die blijkbaar weer was gerepareerd – worden getild. Als groep wisten we de hindernisbaan de tweede keer gelukkig sneller af te leggen dan de eerste keer. Klimmen, klauteren, elkaar helpen, aanmoedigen en ondersteunen… Ik had niet gedacht dat ik mezelf bovenop een touw zou kunnen voortbewegen, maar dat lukte best aardig. Het was fijn dat we nuttige instructies kregen. Met de juiste techniek, tactiek en samenwerking kun je een hoop bereiken. Er volgden nog een aantal activiteiten op het terrein.

Nadat we weer in de houding stonden opgesteld, liepen we redelijk gestructureerd terug naar het stadion van PSV. We bedankten elkaar voor deze ervaring, de kleding werd weer ingeleverd en we gingen lunchen.

Na de lunch ontvingen we nog meer informatie en konden er vragen worden gesteld. Er werden ervaringen uitgewisseld. De 17-jarige benjamin van de groep had hetzelfde als ik meegemaakt. Zij was ook zogenaamd gewond en had ook een dubbel gevoel bij die rol. Onder het genot van een bakje soep volgden er nog wat fijne gesprekken. We konden elkaar op een ludieke manier laten weten welke kwaliteiten we bij de anderen in de groep hadden gezien. Het was een interessante en afwisselende dag.

PSV is veel meer dan een ploeg die Liverpool met 1-4(!) verslaat. Het is mooi om te zien dat organisaties zoals PSV maatschappelijk betrokken zijn!

Via de onderstaande links kun je meer te weten komen over Back In The Game en MDT Missie:

Back In The Game: https://www.psvmovement.nl/back-in-the-game/

MDT Missie: https://mdtmissie.nl/nl/wat_is_mdt_missie/over_mdt_missie/