GEDICHT: Bevrijd van herdenking

Bevrijd van herdenking

Verstaan en begrijpen
een vergeten bezigheid.
Je zag nooit
het ineenstorten van je wereld,
onbekend als je bent
met je afkomst,
vervreemd van je ouders,
zielloos leeggoed,
koorddanser zonder valnet.

Dagelijks vallen wolken in scherven
tussen wrakstukken
van ongeschreven prestaties
en gebroken dromen
en het kan je niet raken.
Je kijkt niet om,
negeert stemmen onder je.
Het publiek joelt.
Je noemt het ondenkbaar
en onherdenkbaar.
Hoe bevalt het?

Iedereen slaapt
of is onderweg
naar een stem dichtbij.
Ik kan het enkel ondergaan.
Vormgegeven leegte
door regelmatige vensters.
Waar ik ben wil ik weg,
wat ik heb wil ik kwijt,
terwijl negeren van
onrust in de stal
en gestommel in de hal
me in geen geval redt.

Te liggen in je weide,
geboren te worden in je voorkamer,
te dansen tussen
je wolven in de sneeuw,
in noodgedwongen avonden,
tot het water van ontwaken
me overspoeld, voorgoed bevrijd,
waar niemand op me wacht,
me herdenkt,
of op mijn val let.

Live poëzie in Eindhoven: zondag 15 mei 14:00 Albert van Abbehuis, Bilderdijklaan 19.