GEDICHT: Dijkbewaking

Dijkbewaking

De norm van de storm
neemt alle bomen de maat.
Dijken voeden de waan
dat we elke vloed aankunnen.
Alles was makkelijk
tot het moeilijk werd.

Mijn woorden stoppen
gesels van bomen als een foto.
Water wast tot springtij.
De vorm van de golven
laat boten dobberen,
een dagelijks wankel platform.
Ik sta op de uitkijk.
Alles leek simpel
tot ik begon te denken.

Achter deze façade
een doorlopende parade
van conforme ijdelheid.
In energieke anonimiteit
wordt internet ingezet,
na-ijver en hebberige seks
glij- en betaalmiddel,
appel rondom de worm.
Toenemende leegte
nadert de dijkrand.
Alles leek waarheid
tot de dijken braken.