GEDICHT: Dommeldicht

Dommeldicht

Niet te stelpen
en groter dan alle onschuld.
kabbelt de Dommel zeewaarts
vanuit het Belgische Peer,
regen, riool- en kwelwater,
van het toen naar het nu.

Oud als de draaiende aarde,
ouder dan bloedstromen
in menselijke slagaders,
als tranen over wangen
trekken sloten en beken
door zompig laagland.
Scheprad en sluizen,
kolken en molens
verstoren dromen,
meanders vertolken twijfel
in trage stroming.

Maaiende molenwieken
vierendelen het uitzicht
en de horizon blijft wijken.
Gedempt klokgelui benadrukt de stilte.
Er drijft stof op het water,
bladeren, takjes, zaadpluizen.
Achter elke muur begint een wereld
en aan elke overkant een overkant.

Zon, maan en sterren
bezaaien de hemel en
spiegelen zich volgzaam.
Al het zoete grondwater
komt van boven en
na de laatste plensbui
staan schapen te drogen
in doornat landschap.
Dommel en Aa vloeien samen
tot Dieze, vinden bij Engelen
de Maas, richting Noordzee.
In de Dommelvallei droogde
de zondvloed nog niet op.

Poëzie in Eindhoven, januari 2018
14 januari 15:00 Poëziemiddag in Het Huis van Waalre, Koningin Julianalaan 19, Waalre
21 januari 14:00 Jacques Brel middag met heel veel poëzie, Malle Abbe, Stratumseind 93, Eindhoven
28 januari 14:00 Open Poëziepodium PoëzieClub Eindhoven, Malle Abbe (mét de nieuwe stadsdichter!)
4 februari 15:00 PepperPlus Literair Podium, De Gouden Bal, Hoogstraat 112a, Eindhoven