GEDICHT – Ontvangstruimte
Ontvangstruimte
Haar haren
geuren naar aaien
en haar hal en zithoek
naar gemalen koffie
en troostkoek.
Je groeit
onder haar blik
en luisteren.
Je ontwart een storm
en wilt al terugkeren
nog voor je vertrekt.
Alsof je koud
terugglijdt in je moeder
en opwarmt.
Gedicht verbeeld – Foto: Rien Valk
Fijn Hans om je weer terug te zien!
Behalve dit gevoelige gedicht waarbij ik meteen in de sfeer kwam, mag je ons ook inspireren met boeken die je gelezen hebt. Komt de foto die ik à la improvis maakte in de buurt van wat jij in gedachte had?
Prachtig! Dankjewel!