Hinkend door de Koningsdag

Terwijl ik een paar tegels op een garagepleintje eruit lichtte om de zaak wat te egaliseren, luisterde ik gisteren naar Radio 1. Onder begeleiding van Simone Weimans en Jort Kelder, kwam onder andere Piet Hein Eenk aan het woord maar ook ook Carlo van de Weijer (TU/e) en Arno Kantelberg. Die laatste schreef het boek “Het wonder van Eindhoven”. Met name Kantelberg was een genot om naar te luisteren al was het maar vanwege alle weetjes die hij ogenschijnlijk zonder enige moeite reproduceert.

Innovatie (naar believen herhalen)
Ondertussen werd de koninklijke familie ontvangen op de High Tech Campus en bleek hoe zeer er gehamerd zou worden op kennis en innovatie. Dat lag niet eens aan de introductie van De Burgemeester maar aan de vele keren dat de Koning of één van ‘zijn dames’ een reactie formuleerden. Men was, zo bleek, goed voorbereid. En zo schakelden mijn internetradio en ik tussen studio en campus. Ik stelde me voor wat ik later op de avond nog vier keer te zien kreeg in de verschillende journaaluitzendingen. Op de radio was het, zoals wel vaker, een stuk mooier.

Glimp
Tussen de radiouitzending en mijn televisie-inhaalrace gebeurde moest ik voor een ander klusje naar Valkenswaard en vanuit het idyllische Gestel is de weg langs de Campus naar Waalre dan mijn primaire keuze. De HTC was blijkbaar verworden tot een koninklijk domein. Er waren hekken geplaatst om spotters op afstand te houden en elk hek had een zichtbelemmerend doek. Er was dan ook niets te zien. Dat nam niet weg dat er toch verdraaid veel plukjes oranjevolk ’toevallig’ een wandelingetje maakte in de directe omgeving. Waarschijnlijk hoopte men nog een glimp van het royale kwintet op te vangen… of één van de kekke autootjes waarin de Familie eerder arriveerde (ik geef het toe).

Ongezond bruin
Een paar uur later kwam ik terug. Op Radio1 was inmiddels de inhoud wat veranderd en werd er vooral nagepraat over de invulling van de Koningsdag. Allerlei watchers noemden interessante signalen waaruit zij dan iets konden opmaken. Ik zette mijn auto met aanhanger bij de Lidl neer aan het Willaertplein, niet bepaald een Bryant-park in het hartje van de Bennekel. Terwijl ik uitstap valt mijn oog op een forse, veel te bruin gezonde ongezond ogende meneer. Vet haar, onverzorgd en met een winterjas die 15 winters geleden waarschijnlijk nieuw was.

Sneucase
Nauwelijks een kilometer verwijderd van de showcase die de High Tech Campus moest blijken, prijkt het tweede spoor van economische voorspoed. Geen verslaggever is er te vinden, geen persmuskiet, enkel een geel bakje met wat muntgeld op de grond. Bij mij borrelt de vraag op: is dit een legale bedelaar of die van een georganiseerde bedelbende? Je moet immers wel oppassen met wie je je vibe deelt. Raar hoe je trots kunt zijn op je stad terwijl je vrijwel tegelijkertijd de schaamte voelt. Niet voor de bedelmeneer met zijn bakje en inmiddels ook niet meer voor het contrast van twee werelden op een stadse steenworp van elkaar. Ik word stil van de termijn die onze stad nodig heeft om een goed antwoord te formuleren op de vraag hoe we de kloof tussen twee Eindhovense realiteiten kunnen verkleinen. Maar ja, ik ben dan ook geen burgemeester.