Je zult maar software maken bij Boeing

Het zal je maar gebeuren: maak je de mooiste software van de wereld voor het meest succesvolle vliegtuig van de wereld, en dan vallen er twee recht naar beneden.

Het onderzoek naar de oorzaak start, de zwarte dozen worden onderzocht, een paar honderd duizend brokstukjes liggen klaar om geanalyseerd te worden. De onderste steen moet boven om de oorzaak boven water te krijgen, maar dat kan best een half jaar duren voordat de conclusies getrokken kunnen worden. Ondertussen mag je vliegtuig in de hele wereld niet meer vliegen en wil niemand nieuwe vliegtuigen in ontvangst nemen en betalen. Een paar vliegmaatschappijen eisen schadevergoeding. Je hebt orders voor een paar jaar produktie maar een aantal klanten overweegt om bestellingen te annuleren.

Dan beslist je baas dat er binnen een paar weken een nieuwe release van je software moet worden uitgebracht die ervoor zorgt dat er niet nog meer ongelukken gebeuren.

Daar zit je dan met de gebakken peren als professioneel softwareteam. Je moet iets doen maar je hebt geen idee wat. Ja, het probleem reproduceert. Nee, de oorzaak is niet gevonden. Journalisten schrijven allerlei verhalen over wat volgens hun de oorzaak wel eens zou kunnen zijn. De publieke opinie zegt dat het een software probleem is, maar ook dat is niet bewezen. Pas als je weet wat er aan de hand is, dan pas kun je het oplossen. Je kunt alleen maar wachten op de onderzoekers, want zomaar wat doen werkt vast niet de goede kant op.

 

Foto: wim hendriksen – cockpit van de Uiver: die vloog nog zonder software, maar konden toch neerstorten…

 

De druk op het team is immens groot door alle aandacht van het bedrijf, alle klanten, alle overheden, alle luchtvaartinspecties, juristen die bloed ruiken en alle media wereldwijd die het beter denken te weten. Hoe houd je dan je rug recht en geeft aan dat je GEEN nieuwe software uitbrengt als je niet weet welk probleem die nieuwe release moet oplossen. Dat je samen al je energie gaat steken in het zoeken van de oorzaak van deze crashes. Dat je vermoed dat het geen codeerfout is maar een specificatiefout die de dependability van het hele systeem de grond inboort. Letterlijk en figuurlijk. Dat de oplossing dus niet is om een punt-komma toe te voegen maar dat het waarschijnlijk veel meer werk gaat worden en veel meer tijd gaat kosten dan je baas lief is. 

Ik ben blij dat ik nooit in die situatie heb gezeten, want dat is vast niet goed voor je rikketik. Ik wens de ontwerpers bij Boeing veel wijsheid toe in deze moeilijke tijden.

3 reacties

  • Rianne

    Och wat heftig

    • Rien Valk

      Ja inderdaad heftig voor al die programmeurs en dan hebben we het nog niet gehad over het verlies aan mensenlevens tijdens die twee crashes. 189 passagiers en bemanning op 29 oktober 2018 vanaf Jakarta en 157 mensenlevens op 10 maart 2019 vanaf Addis Abeba. Fouten en vergissingen zijn en blijven menselijk maar je moet er toch niet aan denken dat er in het door jou mee gemaakte programma een foutje zit dat daar aan bijgedragen kan hebben

      Wat me wel bevreemd is dit:
      Both jets that crashed lacked safety features that could have provided crucial information to the crew because they were sold as options by Boeing, according to The New York Times.

      Boeing will stop charging extra for one of the safety features, a source tells the Times: the disagree light that was missing from both crashed jets, which would have activated if the angle of attack sensors were at odds with each other. That feature will now come standard in all new 737 Max planes.

      Dat was te lezen op https://www.theverge.com/2019/3/22

      Er vanuit gaand dat de informatie op die site redelijk betrouwbaar is ook gezien de diverse links naar hun bronnen is het op zijn minst vreemd dat er commercieel “gespeeld” wordt met extra veiligheid, toch?

      • Wim Hendriksen

        Auto’s hebben ook veiligheidsvoorzieningen die je als optie kunt kopen. Vroeger was dat voor ABS en ESP, nu is dat voor keep-your-lane en remhulp-bij-dreigende-botsing. Die zie je alleen op dure auto’s of als optie op goedkopere. En dat bij veertigduizend (40.000!) verkeersdoden per jaar in Europa die we hebben geaccepteerd met zijn allen.
        Dus waar hebben we het over bij vliegtuigen?

Laat een antwoord achter aan Rien Valk Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *