Waarom ik vandaag eigenlijk niets schrijf
Gisteren las ik dat volgens het CBS in Nederland in 2020 ruim 20.000 mensen overleden zijn door corona ofwel Covid. Daar komen januari tot heden nog bij.
Begin deze maand had ik al gelezen dat naar schatting 28.000 tot 40.000 mensen in Nederland lijden aan langdurig Covid.
Ook las ik dat volgens een onderzoek van de Lancet 1 op 3 overlevenden van Covid lijden aan langdurig Covid, wat kan overgaan in chronisch, voor onbepaalde tijd ziek.
Dat alles is triest. Dat alles was in Nederland niet nodig: het gevolg van wanbeleid en wangedrag. Zie de goede resultaten van Taiwan, Nieuw-Zeeland en Vietnam; zo kan het ook
Daarom was ik triest. Maar aan trieste gedachten heeft niemand iets.
Ik schrijf vandaag dus eigenlijk maar niets.
Per 11 april 2021 heb ik berichten gezien die aangeven dat er in het Verenigd Koninkrijk 127.000 mensen aan Covid zijn overleden en dat er volgens een schatting van het Britse Bureau voor Nationale Statistiek 1.100.000 mensen Langdurig Covid hebben gekregen, met het hoogste percentage in de groep 25- tot 34-jarigen!!
Gerekend met dezelfde verhouding zouden er in Nederland 1.100 / 127 x 20.000 Langdurig Covid patiënten kunnen zijn ofwel ruim 190.000 mensen.
Het verschil tussen maximaal 40.000 en ruim 190.000 vind ik ronduit verbijsterend.
Mooi geredeneerd, maar Jaap, toch is het niet niets.