blootsvoets

Ik loop blootsvoets, vanaf het moment dat ik mijn schoenen en sokken uittrok op het bankje. Deze draag ik nu in mijn rugzak. De hond loopt trouw met me mee. Vandaag is een bijzondere dag heb ik besloten. Mijn vrouw is vertrokken, de kinderen zijn naar de middelbare school. Het leven gaat zijn gewone gangetje, maar ik lig dwars. Soeverein zoals dat heet. Heerlijk is dat. Op deze website las ik over blootsvoets lopen, het bleef abstract. Just do it – dacht ik gisteren. Vandaag is het zover.

Behoedzaam zet ik mijn eerste stappen richting Wasven. De grond voelt verrassend solide onder mijn voeten. Platgetreden paden, zo vaak liep ik hier met schoenen – maar niet vandaag, niet nu. Ik merk dat mijn normale loop tempo nu niet meer normaal is. Ik vertraag. Ik verwacht in allerlei viezigheid te trappen maar het lijkt mee te vallen. Het pad gaat over naar wat losser geler zand, daarna loop ik weer op zwart zand met allemaal kleine kuiltjes door de regen aan de oppervlakte. Dit loopt bijzonder, dit kende ik nog niet. Ik kom op zwart los en mul zand terecht bedekt met een laagje humus en wat takjes her en der. Ik kijk naar de grond, kijk naar mijn voeten en iets verder vooruit. Ik wil niet op een naaktslak gaan staan.

Bloeiende hei in het Wasven – Foto: Rien Valk

Mijn gedachten worden helder en concreet, praktisch. Mijn voeten worden koud. Nu loop ik over grijs asfalt, daarna op een rood asfalt snelfietspad om over te steken. En via het bospad dat heerlijk loopt, ineens bedenk ik me dat honden – in ieder geval de mijne – nooit midden op het pad kakken, zo loop ik naar het open gras. Dit platgelopen bruin geworden gras is ook fantastisch, als een vloerbedekking strekt het zich uit. En na nog een stukje bospad, kom ik bij een smal paadje langs de akker waar een tractor aan het maaien is. Gemaaid gras, een smal en glibberig paadje, ik kijk goed waar ik loop. En raak steeds meer vertrouwd met het buiten blootsvoets lopen. Tot slot een klinkerpad naar de Wasvenboerderij deze is gedeeltelijk bezaaid met eikels, daar wil ik ook niet op gaan staan, maar dat valt niet mee. Aangekomen bij het terras bestel ik een koffie en droog mijn voeten met een handdoek die ik heb meegenomen. Ik trek mijn sokken en schoenen weer aan.

Na een kwartier worden mijn voeten aangenaam warm. Ik schrijf wat gedachtenkronkels op en als het tijd is betaal ik binnen voor mijn koffie en vervolg mijn wandeling naar huis. De hond ziet er het nut niet zo van in, het is een gewoontedier net als ik – eigenlijk. Maar niet vandaag. Als ik een poosje aan het lopen ben voelen mijn voeten alsof ik op sloffen door de sneeuw loop. Thuis neem ik een lavendel voetenbad en was mijn voeten grondig.

De volgende dag in het Kanunnikensven wandel ik met de hond en zie ik de grond. Ik wil mijn schoenen uitdoen want ik weet nu hoe heerlijk dit loopt.

2 reacties

  • BreugelJaap

    Dit is een bijzonder leuk verhaal. Zandpaden, bospaden, gras en harde bestrating geven alle een nieuwe, meestal fijne ervaring. Opletten in de zin van anticiperen is belangrijk, bijvoorbeeld voor eikels en takjes.

    Zelf loop ik meestal in de vroege morgen een uurtje blootsvoets in huis. Dat geeft een topgevoel bij de voeten. Daarna zijn er allerlei activiteiten waarbij ik mijn voeten kan bezeren, dus gebruik ik dan blootsvoets ofwel barefoot schoenen, minder top dan echte blote voeten.

    Een aardig verhaal over het lopen met blote voeten is afkomstig van de Linda online:
    Zie: https://www.linda.nl/lifestyle/ruth-loopt-altijd-op-blote-voeten/
    Ik heb daar 1 opmerking bij. Ruth Langemeijer vertelt dat de hak van een schoen zorgt voor teveel gewicht op de voorvoet en het lichaam daardoor allerlei houdingen aanneemt om die druk weg te nemen. Een betere verklaring geeft fysiotrainer Peter Scholten, namelijk dat het lichaam door de hakverhoging niet meer verticaal ofwel meer uit balans staat. Veel meer dan men zou verwachten: bij iemand van 180 cm lang zorgt 1 cm hakverhoging ervoor dat het voorhoofd 15 cm naar voren gaat. Daarom gaat men onbewust allerlei buighoudingen aannemen om de balans te herstellen. Bijvoorbeeld, door de lage rug voortdurend te veel naar achteren te buigen.

    IVN Son en Breugel organiseert maandag 8 september een blotevoetenwandeling in het gebied bij de brug van Gerwenen het Koeienpad langs de Kwadestraat in Breugel.
    Zie:https://www.ivn.nl/afdeling/son-en-breugel/natuuractiviteiten/blotevoetenwandeling/

    Overigens toont de foto in het overzicht bij het artikel 2 voeten die aangetast zijn door het gebruik van schoenen met te nauwe neuzen: de grote tenen wijzen naar binnen in plaats van naar voren of enigszins naar buiten en de kleine tenen verbergen zich half onder de vierde tenen. Bovendien is er een hamerteen te zien.
    Met dank aan de schoenfabrikanten.

  • Rien Valk

    Leuk om over het Wasven te lezen! Het blijft een bijzonder gebied waar je naast bloeiende hei ook nog een zandverstuiving kunt vinden en dat hemelsbreed op minder dan 3 km vanaf het Eindhovensstation. In de onderstaande link krijg je een mooi overzicht van het hele gebied. https://dse.nl/heeft-bij-het-wasven-in-tongelre-de-jeugd-ook-de-toekomst/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *