De depressie die over de digitale democratie trok
Op 18 mei 2021 vond een digitale meningsvormende vergadering plaats over de ontwikkeling van het ons Stadhuisplein. Alle informatie van die avond leek verdwenen uit het archief. Een storing blijkt de oorzaak: een selectieve digitale depressie.
Terugkijken
In eerdere publicaties ( deel 1 en deel 2 ) over die vergadering viel te lezen hoe ik terug wilde kijken naar de bewuste openbare digitale bijeenkomst. Zowat alle inspraakbijdragen waren daarna terug te vinden in uitgeschreven vorm evenals de bijlagen. Dat gold gelukkig ook voor de videovastlegging: wie wilde kon de 2,5 uur durende sessie op zijn/haar gemak nog eens terugzien.
Op naar de griffie…
Wie gisteren zocht naar de vergadering vond haar niet terug in het raadsinformatiesysteem. Met hulp van de griffie werd duidelijk dat de informatie wel degelijk toegankelijk zou moeten zijn, maar dat een technische storing de oorzaak was. Ik haalde opgelucht adem, want ik was bang dat een politicus of ambtenaar aan het ‘gummen’ was geweest.
…en er voorbij!
Terwij de griffie haar uitzoekwerk deed, stuurde ik alle fracties een verzoek om ook eens te kijken naar dit fenomeen:
Met name de kleinere Eindhovense fracties reageerden snel. Gelukkig spraken ze zonder uitzondering hun vertrouwen in de griffie uit. De grotere partijen, de VVD uitgezonderd, hebben mijn mail niet ontvangen, niet gelezen of de moeite om te reageren (nog) niet waard gevonden. Dat is opvallend omdat digitale verdwijning een risico is dat blijkbaar elk thema ten deel kan vallen in onze politieke arena.
Selectieve storing
Uit de reacties die ik wel binnen kreeg, bleek dat ten minste één raadslid wel degelijk alle geschreven versies van de ‘inspraakbeurten’ in kon zien. Inclusief alle bijlagen, de stukken die ter onderbouwing van een betoog werden aangeleverd. Maar wanneer ik de opgevraagde link aanklikte verschermde de volgende melding:
De technische storing bleek dus nogal lokaal van aard: wie ingelogd was kon de stukken wel raadplegen, wie dat niet was had pech.
Verraderlijk veranderlijk weersysteem
Tot mijn grote vreugde blijkt dat vanochtend in ieder geval de uitgeschreven bijdragen inclusief bijlagen weer terug te vinden zijn als je in het RIS zoekt. De storing is overgetrokken, zo zou je denken. Maar dat is toch nog niet helemaal het geval.
De systeembeheerders hebben de schade nog niet kunnen herstellen wat betreft de stream, de videovastlegging van de bijeenkomst en de software van het RIS moet ook nog even worden aangepast waar het de vergaderkalender betreft want ook nu nog is de meningsvormende vergadering er eentje die niet lijkt te hebben plaatsgevonden.
Certitudo
Zoals in het eerste artikel over de bijeenkomst van 18 mei 2021 te lezen viel, was ik vooral benieuwd of één van de sprekers wellicht al hintte op de naderende financiële problemen bij projectontwikkelaar Certitudo. Dat bleek niet het geval.
Wel blijkt dat de ontwikkelaar een goed gevoel had bij de nabije toekomst. Dat is niet zo vreemd want:
‘In de per december 2020 door de gemeenteraad vastgestelde verdichtingsvisie wijst de gemeente Eindhoven het Stadhuispleingebied als enige plek aan waar XXL-bebouwing met een hoogte tot 160 meter is toegestaan.’
Ik verzin dat niet zelf, het valt te lezen in de introductie van een folder die dateert van februari 2021 en nu alsnog is terug te vinden in het RIS. ik moest denken aan de Calendar Song van Boney M.
January, february, march, april, may…
In mei van 2021 werd er nog een publieke mening gevormd over de hoogte van de eventueel te realiseren woon- / werkcomplexen rondom het Stadhuisplein. In februari, een maand of drie daarvoor is er al een mooie impressie van wat ons aan één kant van het plein te wachten staat. Daarna wordt het tijd voor burgerparticipatie, althans dat is hoe het lijkt:
Achter de digitale wolken…
Mijn vertrouwen in de hardwerkende griffie en de mensen van het gemeentelijk systeembeheer blijkt terecht. Langzaam maar zeker komt terug wat door een onfortuinlijke technische storing onzichtbaar was voor de buitenstaanders, de insprekers, de belangenorganisaties, bewonersorganisaties of gewoon buurtgenoten.
De toekomst van ons Stadhuisplein en de wijze waarop die is bepaald blijft een verbazingwekkend dossier. Zodra ik de meningsvormende vergadering online terug kan kijken, ga ik opnieuw met een bakje chips proberen te ontdekken wat ik heb gemist waardoor de kogel zo makkelijk door en langs de Catharinakerk schoot.
Kadastrofale beslissing
Ons Stadhuisplein omheinen met hoge gebouwen blijft voor mij een gevoelsmatige dwaling, misschien wel de meest armoedige impuls die enkel kans krijgt als idealisme en kapitalisme elkaar vinden. Wie zich een beetje in de geschiedenis verdiept weet dat een te veelbelovende toekomst zelden een uitkomst garandeert die de belofte waarmaakt.
Gelukkig zitten we nu met een gedeeltelijk gesloopte pleni-rand. Op naar de toekomst!
++++++++++++++++
Naschrift: de vier beroemdste playbackers uit de jaren ’70 over de volgorde in de tijd