Het feest der volksraadpleging
Eergisteren was de vreugde niet te stoppen. Nog nooit was Eindhoven groener en linkser dan bij deze gemeenteraadsverkiezingen. Een prestatie van formaat van de kant van GroenLinks Eindhoven. De slingers konden uit de kast.
Tot mijn verbazing waren die slingers een dag eerder al aangebracht in een van de vele feestlocaties die Eindhoven rijk is. Dit keer bleek het evenemententerrein ‘Edge’ tegenover de Effenaar de place to be. De Eindhovense lezer kent het terrein misschien eerder als geasfalteerde parkeerplaats tussen spoor en Stationsweg, de buitenlandse TU/e-studenten kennen het als de zwarte achtertuin van hun hotel.
Verschillende bomen zijn versierd met zilveren ritselstroken die dansen in de Saharawind. Daar moet toch een verklaring voor zijn, zo zou je denken. Ik kan me niet voorstellen dat de bevlogen boompleiters van GroenLinks daags van tevoren al wisten dat ze de absolute woensdagavondwinnaar zouden worden.
Zoals wel vaker in Eindhoven schuilt de verklaring niet in de logica. En dus ook niet in de uitkomst van de volksraadpleging maar in een ander evenement: de grote swingersparty waarbij projectontwikkelaars, ‘groene’ politici, vastgoedondernemers en de alles mogelijk makende consultancybedrijven net zo lang met elkaar kronkelen totdat de stad daadwerkelijk de hoogte in wordt verkracht.
Nooit eerder was dermate evident hoe de beginnende celdeling van een torentumor als een koekoeksjong de oorspronkelijke bewoners van dit kleine stukje stadsnatuur buitenspel zette. Het enige doel dat de glitterslingers dient, is te voorkomen dat de vogels het broedseizoen op de bewuste plek voor geopend verklaren. Vergelijkbaar met alle mitigerende maatregelen waardoor de bever in de Dommel zijn borst extra moet bevochtigen voor hij er ook maar aan denkt een voet aan wal te zetten op de rand van het Edge-terrein.
Het geloof in de noodzaak van ‘meer is beter’ is van een dusdanige omvang dat de verdozing die iedereen buiten de stad als verderfelijk typeert, juist binnen de stad meedogenloos in praktijk mag worden gebracht. Maar dan wel met wat korstmos op het dak, want Eindhoven moet wel groener worden: de kiezer heeft immers gesproken.
We waren allemaal getuige van de laatste stuiptrekkingen van een conservatieve anti-partij in de raad.
Zelfs Jorritsma kon het toneelspel niet meer aanzien.
De verkiezingsuitslag is duidelijk.
Eindhoven gaat voor progressie, zoals het hoort bij een groeiende en jeugdige stad.
Het groepje conservatieve oude garde voelt zich nu nog meer onrecht aangedaan.
De door hun zo opgehemelde volksraadpleging keert ze nu zelf de rug toe.
Toch blijft de grote boze wereld ongelijk hebben.
Het vertrouwen in de door ons gekozen bestuurders zakt nog dieper weg.
De loopgraven worden uitgediept, terwijl de oorlog al voorbij is.
Het schoppen zal nog wel even doorgaan.
Maar de koers van de stad is gezet.
Niet de oude lullen, maar de jeugd mag de toekomst gaan bepalen.
De anti-geluiden maken langs plaats voor optimisme, vertrouwen, respect en vrolijkheid.
Dat is waar het al lange tijd aan ontbrak.
Samen maken we Eindhoven!
En dan niet Gewoon Eindhoven, maar bijzonder Eindhoven.
Want dat is onze stad, bijzonder en speciaal.
Een stad waar iedereen zich welkom mag voelen.
Waar het collectief belang boven het eigenbelang staat.
Een stad waar er geen expatjaloezie of immigratieangst bestaat.
Want de stad is van ons allemaal, ook zonder Eindhovens accent.
Forza Eindhoven!
De jeugd heeft de toekomst. Met optimisme, vertrouwen, respect en vrolijkheid duwen we 20 bomen om opdat de projectontwikkelaars de vierkante meters kunnen maken. Viva la revolución!