GEDICHT: Wat komen gaat [ter gelegenheid van Wereld Alzheimer Dag]

“Ik kan u niet onthouden.
U verandert telkens
en komt nooit eens terug.”

Ze schenkt theewater in
en we drinken het leidingkoud.
Ik hoef geen suiker.
Ze bestudeert minutenlang
het koekje,
als bevroren.

“U moest maar eens gaan.”
Plots staat ze op,
krimpend restant van mijn vrouw,
lenig en doelbewust,
en roept ze haar dode kat binnen.

We wachten in de deuropening
op wat komen gaat.