GEDICHT: De beeldhouwster
De beeldhouwster Niets ontziende ogen staren mij aan, voelen en weten, strelen en kneden een vorm. Roerloze massage, meedogenloos dieper dan ik me zal herinneren. […]
» Lees meerDe beeldhouwster Niets ontziende ogen staren mij aan, voelen en weten, strelen en kneden een vorm. Roerloze massage, meedogenloos dieper dan ik me zal herinneren. […]
» Lees meerGEEN AFSCHEID Afscheid is denkbeeldig. Nooit laat je iets achter, alles blijft bij je. Afstand groeit, vervaagt, vertekent. Spring op je jeugdige pony, draaf door […]
» Lees meerWaar Pierre blijft Woorden je vleugels, dichten is vliegen als het goed is, als het lukt. Met veren in was verlijmd zonwaarts tegen het wassen […]
» Lees meerDe lezingen “Zorgvluchtig”, verspreekt zich de dichter aan de microfoon. Het toeval valt mij toe in mijn gevangenis. De horizon is niet altijd even hoog, […]
» Lees meerEen veld van sterren ( Loop door… Leeg, ontbeend, ontheemd, het hart een gebroken steen, dor en star, met knapzak en fles water, mijn zweet […]
» Lees meerDe bushalte We namen afscheid in een spiegelhuis. Alles was al gezegd en bleef weerkaatsen. Je naam bleef achter, stof over waar ik leef. De […]
» Lees meerHet potlood Een volbloed potlood voltooit een kuur in een heksenkring, de voltige volleerd en onvoldoende. Het leert nooit, dat dier in mij. Een verbond […]
» Lees meer1. In de stad De stad beweegt, maar er is een constant gebrek aan richting, waardoor het mogelijk is te sterven op straat zonder geleefd […]
» Lees meerDe zelfonthoofding Jij hanige wethouder, vriend van de plagen die deze stad leegroven en jouw krop en ego volproppen. Tijdens de uitzending bleef je zitten, […]
» Lees meerVoorkennis Ik leg een oor tegen een muur en hoor mijn hart kloppen, alsof het naar buiten wil. De wind probeert het, maar dringt niet […]
» Lees meerDommeldicht Niet te stelpen en groter dan alle onschuld. kabbelt de Dommel zeewaarts vanuit het Belgische Peer, regen, riool- en kwelwater, van het toen naar […]
» Lees meer